تیم یوونتوس ، کالچوپولی و یک سال در سری بی

ضربه ای بسیار ویران کننده به تیم یوونتوس وارد شد. یکی از بزرگ ترین باشگاه های اروپا، پس از ۱۰۹ سال حضور در سطح اول فوتبال ایتالیا در سراشیبی سقوط قرار گرفت و باید در سری بی حضور می یافت.

دلیل حضور تیم یوونتوس در سری بی

هرچند که این مجازات برای رسوایی کالچوپولی مناسب بود، اما آن ها نمی توانستند با ضربات روحی ای که در این قضایا خورده بودند، کنار بیایند. حالا یکی از درخشان ترین تیم های فوتبال جهان به زانو در آمده بود و هرج و مرج در تیم های بزرگ فوتبال ایتالیا بالا گرفته بود. نام این رسوایی “کالچوپولی” شد و وقتی در ماه میِ ۲۰۰۶ از آن پرده برداری کردند، تیم های یوونتوس، میلان، فیورنتینا، لاتزیو و رجیانا به دلیل دست کاری گسترده در نتایج فوتبال ایتالیا محکوم شدند. شبکه ای از ارتباطات بین تیم های مذکور و کمیته داوری سری آ کشف شد که طی آن این باشگاه ها داورهای مورد نظرشان را برای مسابقاتی خاص انتخاب می کردند.

جان فوت در کتابش به نام کالچو نوشته است:

این رسوایی، دنیای تاریکی پر از فریب، تقلب و فشارهای اخلاقی و سیاسی را نشان داد و در راس این سیستمِ فاسد، مدیر ورزشی تیم یوونتوس لوچیانو موجی قرار داشت.

تحقیقات انجام شده نشان داد که «موجی» نفوذ بسیاری در جنبه های مختلف فوتبال ایتالیا داشته است؛ از ثبت نقل و انتقالات گرفته تا انتخاب داور برای بازی های کالچو. حتی شبکه های تلویزیونی هم زیر نظر او کار می کردند؛ آن ها باید پیوسته با تعریف از تیم یوونتوس ، چهره این تیم را نزد عموم مردم بهتر می کردند. موجی با باج گیری، رشوه دادن و تهدید برای خودش یک امپراتوری ساخته بود. افرادی که از دستورات او اطاعت نمی کردند آسیب می دیدند. به داورانی که با آن ها میانه خوبی نداشتند، قضاوت دیدارهای غیر مهم داده می شد و قضاوت دیدار های بزرگ به داوران متقلب می رسید. با این حال، اکثر باشگاه های بزرگ ایتالیایی با زیر پا گذاشتن قوانین، سیستمی زیر زمینی ساخته بودند که با اختصاص دادن بخشی از درآمد هایشان به افراد کوچک این گروه، آن ها را راضی نگه می داشتند. در ایتالیا، باشگاه های بزرگ به دلیل نفوذ بالای مدیرانشان، بارها شاهد چنین اتفاقاتی بوده اند. وقتی در جام جهانی ۲۰۰۲، تیم ملی ایتالیا با ناداوری و شکست از کره جنوبیِ میزبان از دور رقابت ها کنار رفت، تمام هواداران و رسانه ها از ناکارآمدی رئیس فدراسیون فوتبال این کشور، فرانکو کارارو انتقاد کردند. کارارو در فوتبال ایتالیا هم نتوانست برخورد قاطعی با داوران داشته باشد و از این رو جان فوت در کتابش نوشته است:

برای هواداران فوتبال ایتالیا، داور همیشه فاسد است، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. اینکه این اشتباهات چرا و چگونه و یا به نفع چه کسی یا چه چیزی انجام می شود، هیچ وقت مشخص نمی شود. با این حال بحث در مورد داوری، همیشه در فوتبال ایتالیا وجود خواهد داشت.

در کالچوپولی، لوچیانو موجی و آنتونیو جیرادو، مدیران ارشد تیم یوونتوس با تماس های تلفنی داوران را به تغییر نتایج بازی های تیم یوونتوس ، برای قهرمان کردن بیانکونری در سری آ مجاب می کردند. سایر باشگاه هایی که در این رسوایی دست داشتند به اندازه یووه مجازات نشدند، چراکه با اعلام دادستانی، تنها یوونتوس بود که به طور گسترده در تغییر نتایج دست داشت و به همین دلیل قهرمانی های فصل ۰۵-۲۰۰۴ و ۰۶-۲۰۰۵ از آن ها گرفته شد، به سری بی سقوط کردند و پس از درخواست تجدید نظری که دادند ۹ امتیاز هم از فصل بعد آن ها کسر شد. حکم فیورنتینا و لاتزیو هم در ابتدا سقوط به سری بی بود، اما پس از تجدید نظر، حکم آن ها به محرومیت از حضور در رقابت های اروپایی تقلیل یافت. سایر باشگاه هایی که در کالچوپولی دخالت داشتند هم با جریمه، تعلیق و برگزاری بازی های خانگی شان پشت درهای بسته مجازات شدند. پس از استعفای موجی از سمتش در باشگاه، سایر افراد حاضر در هیئت مدیره تیم یوونتوس نیز در اواسط ماه می از کارشان استعفا دادند. مغز متفکر عینکی بیانکونری، چندی بعد به همراه افرادی چون جیرادو که در کالچوپولی دست داشتند زندانی و تا ابد از هرگونه فعالیت فوتبالی محروم شدند. در مورد بسیاری از افراد، مردم چندین سال برای اجرای عدالت صبر کردند.

در آن زمان یوونتوس بسیاری از ستارگان فوتبال جهان را در خودش می دید. ستارگانی نظیر باجو، زوف، تاردلی، ویالی، پلاتینی و زیدان در دهه ۹۰ افتخارات بسیاری را با این تیم به دست آورده بودند، اما کالچوپولی وجهه یوونتوس را خدشه دار کرد. راو گوپال، سردبیر یکی از سایت های هواداری مستقل تیم به نام juvefc.com می گوید:

باشگاهی که عاشقش هستم در یک تابستان تمام احترام، اعتبار و اقتدارش را از دست داد. این اتفاق شوک زیادی به من وارد کرد، ما جام های زیادی در زمین بردیم و من به هیچ وجه احساس دخالت داوران را در آن ندیدم.

وی افزود:

افرادی که از بیرون به تیم نگاه می کنند، همواره فرضیات مختلفی می سازند. باشگاه های دیگری هم در کالچوپولی نقش داشتند، اما ما بودیم که مجازات سنگینی را متحمل شدیم. یوونتوس تیم بی عیب و نقصی بود که حتی سر الکس فرگوسن هم به تعریف از آن پرداخته بود. تیمی که تا چندی پیش خانه بزرگان فوتبال بود، حالا باید در سری بی حاضر می شد و این منصفانه نبود.

پس از سقوط به سری بی، تیم یوونتوس از هم پاشید. فابیو کاناوارو پس از کسب توپ طلا و قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۶، به همراه مربی تیم فابیو کاپلو به رئال مادرید رفت. زلاتان ابراهیموویچ و پاتریک ویرا به اینتر رفتند، امرسون راهی مادرید شد، آدرین موتو به فیورنتینا پیوست و جانلوکا زامبروتا و لیلیام تورام، تورین را به مقصد بارسلونا ترک کردند. یوونتوس علاوه بر اینکه ستارگانش را از دست داد، نتوانست درآمدی از انتقال آن ها کسب کند؛ این بازیکنان مستعد، نمی خواستند در سری بی بازی کنند و یوونتوس راهی جز فروش آن ها با قیمتی پایین نداشت. در میان شرمساری و رسوایی، عشق همچنان پابرجا بود. ستارگانی چون الساندرو دل پیرو، جان لوییجی بوفون، پاول ندود، دیوید ترزگه و مائورو کامورانزی که قهرمان جهان بودند و جزو سوپر استار های فوتبال اروپا محسوب می شدند، در حالی که به راحتی می توانستند به باشگاه های بزرگ اروپایی منتقل شوند، در یوونتوس ماندند، به سری بی رفتند و برای برگرداندن عشقشان به سطح اول فوتبال ایتالیا جنگیدند. همانطور که گوپال می گوید، ۵-۶ ستاره ای که هسته اصلی یوونتوس را تشکیل می دادند در یوونتوس باقی ماندند و در سفر بیانکونری به سری بی، همراه شدند.

نخستین بازی یوونتوس در سری بی با تساوی ۱-۱ در ریمینی به پایان رسید. گوپال درباره آن بازی می گوید:

همه چیز در آن بازی غم انگیز بود. به یاد می آورم که دل پیرو همه بازیکنان را از زمین بیرون برد و من فکر می کردم که چرا این زمین آن قدر کوچک است. همه چیز متراکم، کوچک و کوتاه شده بود.

بیانکونری در ۸ بازی پیش رویش به پیروزی رسید، ۱۶ گل به ثمر رساند و تنها یک گل دریافت کرد. هرچند تساوی با ناپولی که یکی از رقبای آن ها در مسیر صعود به سری آ بود، از قدرت واقعی آن ها پرده برداری کرد. در اکثر بازی های یوونتوس فضای جالبی وجود نداشت؛ بیشتر داوران با جدیت، دیدار های بانوی پیر را قضاوت می کردند و از این رو بوفون اولین کارت قرمز دوران بازی اش را در این لیگ گرفت و در مجموع یوونتوس ۸ کارت قرمز دریافت کرد. شهرها و تیم های کوچک هم گاهی فرصت نشان دادن خودشان در برابر تیم بزرگی چون یوونتوس را پیدا می کردند. یوونتوس به شهر کوچکی در لومباردی به نام مونتووا رفت و روز ۱۳ ژانویه ۲۰۰۷ با حساب ۱-۰ از این تیم شکست خورد تا یکی از تاریک ترین روزهای تاریخ باشگاه رقم بخورد؛ تماشاگران حاضر در دنیلو مارتلی پس از اینکه شوت بازیکن مونتووا به پای روبرت کواچ برخورد و دور از دستان بوفون به تور دروازه رسید، نمی توانستند نتیجه روی اسکوربورد را باور کنند. یوونتوس در ادامه نتوانست گل خورده را جبران کند تا یکی از عجیب ترین شکست های فصل را متحمل شود.

بدون شک فصل ۰۷-۲۰۰۶ برای یوونتوس سخت تر از آن چیزی که انتظارش را داشتند، سپری می شد. آن ها در طول فصل ۱۰ بار مساوی کردند؛ تیم های کوچک با دفاع اتوبوسی برای کسب یک تساوی تاریخی در برابر یوونتوس تلاش می کردند. برشا جزو تیم هایی بود که یوونتوس را در سری بی شکست داد. با این حال، شکست های بیانکونری در این فصل انگشت شمار بود و با وجود کسر ۹ امتیاز آن ها همچنان کاندیدای صعود به سری آ بودند. در دیدارهای خانگیِ یووه در دل آلپی، تماشاگران زیادی به ورزشگاه نمی آمدند و رسانه ها هم پس از کسب هر نتیجه غیرمنتظره به انتقاد از تیم می پرداختند. با این وجود یوونتوس در فاصله سه هفته به پایان فصل و با پیروزی ۵-۱ در برابر آرتزو صعودش به سری آ را مسجل کرد. هرچند که مسیر یوونتوس برای بازگشت به سری آ، کاملا بی سر و صدا طی نشد. در ماه های آخر فصل، سرمربی تیم دیدیه دشان که برنامه کاملی را برای بازگشت یووه به سری آ ترسیم کرده بود، با مدیر ورزشی تیم السیو سکو به مشکل خورد و از کارش استعفا داد.

دستیار دشان، جانکارلو کورادینی هدایت یوونتوس در دو بازی باقی مانده فصل را به عهده گرفت که با شکست های تحقیر آمیز برابر باری و اسپتزیا همراه شد. در همین حال، دیوید ترزگه با مدیریت تیم به مشکل خورد و ناراحتی اش از شرایط تیم را با خوشحالی پس از گلش نشان داد. پس از پشت سر گذاشتن فصلی طاقت فرسا در سری بی، ستارگان وفادار تیم امید چندانی به آینده یوونتوس نداشتند. پس از بازگشت به سری آ، باشگاه دچار سردرگمی شده بود و نمی دانست که آیا باید آهسته آهسته به بازسازی تیم بپردازد یا به یک باره برای کسب جام به رقابت پردازد‌. گوپال در این باره می گوید:

هیچ دید روشنی برای آینده باشگاه وجود نداشت و بازیکنانی در تیم بودند که حقوقی بیش از ارزششان دریافت می کردند و همه این ها از اشتباهات مدیر ورزشی تیم سکو بود.

وی افزود:

احساس می کردم در آن زمان تیم باید در فلسفه اش تغییری ایجاد کند اما هیچ تغییری در فلسفه باشگاه به وجود نیامد. بازیکنانِ منتقل شده به یوونتوس در تابستان منتهی به صعود به سری آ ناموفق بودند و فقط به عنوان راه حل هایی موقتی برای تیم استفاده شدند.

کلودیو رانیری هدایت باشگاه را به عهده گرفت و با قرارگیری در رده سوم سری آ، جواز حضور در فصل بعد لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد و از این رو باشگاه بودجه کافی برای بازسازی کامل تیم به دست آمد. این اتفاق اما رخ نداد و هواداران نا امیدانه به آینده باشگاه نگاه می کردند؛ یک نایب قهرمانی و دو هفتمی در سری آ حاصل کار بیانکونری در سه فصل بعدی بود. برای یوونتوسی ها قرارگیری در میانه جدولِ لیگ از جهات مختلفی بدتر از حضور در سری بی بود. نتیجه ای که یوونتوس در پایان این دو فصل گرفته بود، ضعیف ترین نتایج آن ها از سال ۱۹۹۹ به بعد بود و پس از شکست برابر فولام در لیگ اروپای ۲۰۱۰، باشگاه به فکر تغییری اساسی در مدیریت افتاد تا روزهای درخشان سفید و مشکی پوشان اندک اندک باز گردد.

آندره آ آنیلی ریاست باشگاه را به عهده گرفت و جوزپه ماروتا را به عنوان مدیر اجرایی تیم برگزید. ماروتا نیز با تصمیمی به جا و درست آنتونیو کونته را به هدایت تیم انتخاب کرد. ستاره سابق بانوی پیر، بهترین گزینه برای هدایت باشگاه بود و موفق شد تا یوونتوس را در فصل ۱۲-۲۰۱۱ بدون حتی یک شکست به قهرمانی در سری آ برساند؛ کاری که پیش از این هیچ تیمی موفق به انجامش نشده بود. ورزشگاه جدید یوونتوس به نام آلیانز استادیوم نیز شروع به کار کرد تا فصل جدیدی از تاریخ این باشگاه ورق بخورد.

یوونتوس حالا هشت فصل متوالی است که اسکودتو را فتح کرده تا بار دیگر تورین شاهد جشن های قهرمانی پرشمار بانوی پیر باشد. کونته در سال ۲۰۱۴ یوونتوس را ترک کرد اما جانشین او ماسیمیلیانو آلگری به خوبی راهش را ادامه داد و در سال ۲۰۱۵ با رساندن یوونتوس به فینال لیگ قهرمانان اروپا بار دیگر مسیر سخت و طاقت فرسای رسیدن یووه از سری بی به فینال بزرگ ترین تورنمنت اروپا را به همه فوتبال دوستان یادآوری کرد. در ۱۹۰ دیداری که کونته از سال ۲۰۱۱ به روی نیمکت بیانکونری نشست، آن ها تنها ۱۵ بار طعم شکست را چشیدند و در پنج سال گذشته در ۷۲.۶ درصد بازی هایشان به پیروزی رسیدند تا بازهم در کنار بزرگان فوتبال اروپا قرار گیرند. تورین سرانجام مقصد ستارگان بزرگ دنیای فوتبال شد و ایتالیا حالا حداقل یک تیم دارد که در تورنمنت های معتبر اروپایی رقابت کند. گوپال درباره موفقیت های اخیر یوونتوس می گوید:

یک دهه پیش، هیچ یک از این ها ممکن نبود و فکر نمی کردم که بار دیگر یوونتوس را در صدر جدول سری آ ببینم. دوران طلایی کنونی ما مرهون تلاش بی وقفه بازیکنان، مدیران، مربیان و ریاست باشگاه است که بار دیگر یوونتوس را به دوران با شکوهش باز گردانده است.

برخی از افراد معتقدند که تاریخ یوونتوس تا ابد به سبب رسوایی کالچوپولی لکه دار شده است، اما نباید از تلاش آن ها برای بازگشت دوباره به سطح اول فوتبال اروپا چشم پوشی کرد. تلاشی که بی تردید قابل تحسین است؛ آن ها از سطح دوم فوتبال ایتالیا و جایی که با باشگاه های نیمه آماتور بازی می کردند به جایی رسیدند که هرساله به راحتی اسکودتو را برنده می شوند و با ستارگان بزرگی که در اختیار دارند، جزو کاندیداهای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا محسوب می شوند.

پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت