سال های زیادی از افشای مکالمات تلفنی برخی از مسئولان و داوران فوتبال ایتالیا در رابطه با تبانی و رسوایی های آن نگذشته است که یک بار دیگر زخمی قدیمی سر باز کرده، زخمی به نام نژاد پرستی ..
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
جریمه های سنگین فیفا می تواند راهکار مناسبی برای مبارزه با نژاد پرستی باشد؟!
زخم کهنه چرکین است و دردآور. نژادپرستی در فوتبال نهادینه شده و به بند بند آن وارد شده است. هیچ کس نمی تواند در برابر آن بایستد و حتی بالاترین نهاد های فوتبال ایتالیا قدرت مقابله با آن را ندارند.
چرا فوتبال ایتالیا باید به وضعیتی دچار شود که مجبور به استفاده از بازیکنان سیاه پوست در تیم ملی ایتالیا شویم؟ این حرف را یکی از کارشناسان شبکه ورزش ایتالیا ۱۶ سال پیش به زبان آورد. با گذشت ۱۶ سال از این صحبت نه تنها از وقاحت ماجرا کمتر نشده است که حتی به آن رنگ سیاه بیشتری پاشید و همه چیز در حال خراب تر شدن است.
داستان میمون و موز
خوب می دانیم که یک سفیدپوست هرگز نمی تواند هدف حملات نژاد پرستانه باشد. هواداران افراطی فوتبال و یا همان هولیگان ها فقط سیاه ها را نشانه می‌گیرند.یکی از معمول ترین حملات نژاد پرستانه به این بازیکنان رنگین پوست و بیشتر سیاه پوست این است که جمعی از هواداران حاضر در ورزشگاه ناگهان به صورت دسته جمعی صدای میمون را تقلید می کنند تا به بازیکن حریف این پیام را برسانند که تو هر چقدر هم ستاره باشی به دلیل رنگ پوست ات از نظر ما چیزی نیستی جز میمون.
حربه بعدی نشان دادن موز است و البته پرتاب آن به سمت بازیکنان سیاه پوست. تاریخ نژاد پرستی فوتبال در دنیا هرگز یادش نمی رود وقتی که یک نژادپرست به سمت دنی آلوز بازیکن رنگین پوست و سابق بارسلونا موز انداخت اما آلوز که خود را برای زدن ضربه کرنر آماده می کرد با حفظ خونسردی دولا شد، موز را برداشت، پوستش را کند و آن را خورد و سپس ضربه کرنر اش را زد. او پیام واضحی را به نژاد پرستان داد، به آن ها فهماند که حرکات احمقانه اشان هیچ ارزشی برای وی ندارند و به کار خود ادامه می دهد.
اما میمون و موز تنها حملاتی نیستند که به بازیکنان سیاه پوست می شود. هولیگان ها گاه آن ها را سگ سیاه و یا جانورانی دیگر خطاب می کنند.
نژادپرستی در فوتبال دلخراش تر از چیزی است که تصور می شود. باز هم تاریخ نژادپرستی در فوتبال هرگز فراموش نمی کند که جوردی اوسی که به صورت قرضی در بوخوم تو‌پ می زند، توسط بازیکن حریف در یک دیدار دوستانه مورد توهین نژادپرستانه قرار گرفت که در نهایت باعث شد این بازیکن ۲۰ ساله با اشک و گریه زمین بازی را ترک کند.
بازیکنان رنگین پوست در مقابل حملات نژاد پرستانه معمولا چیزی نمی گویند و واکنش خاصی در آن لحظه ندارند اما مسلما در دل آن ها آشوب و طوفانی از خشم به پا است. به ندرت کسی از میان آن ها پیدا می شود که مثل جوردی اوسی آن چنان دلش بشکند که اشک بریزد. اما واقعیت نژاد پرستانه همین است، حملات توهین آمیز برای به هم زدن تمرکز بازیکن حریف و این قضیه بسیار ناعادلانه است.
ژانویه سال ۲۰۱۹ میلادی بود ، روز بعد از کریسمس بود که خبر کشته شدن یک هوادار فوتبال در درگیری ها خارج از ورزشگاه سن سیروی میلان، فضای جشن وشادی حاکم بر شهر را تبدیل به غم و اندوه کرد اما در داخل ورزشگاه اوضاع همین اندازه بد بود چرا که کالیدو کولیبالی مدافع سیاه پوست ناپولی برای ۹۰ دقیقه هدف توهین‌های نژادپرستانه هواداران اینتر در قالب صدای میمون قرار گرفت.
مدیران فوتبالی و رهبران دولتی ایتالیا جلسه فوری تشکیل دادند اما خروجی آن مطلب قابل تاملی نبود. همان روز ها دامیانو توماسی رییس اتحادیه بازیکنان ایتالیا به واشنگتن پست گفته بود به نظر می آید در آن جلسه همه به اتفاق احساس خطر نکرده بودند و عزم جدی برای مقابله با نژاد پرستی در بدنه اجرایی فوتبال این کشور وجود ندارد. حالا بعد از ۹ ماه جای تعجب نیست که نژاد پرستی باز هم مشکل اول فوتبال ایتالیا شده، ۳ مورد تبعیض آمیز در ۵ هفته ابتدایی لیگ اتفاق افتاده و البته مجازاتی وجود ندارد. روملو لوکاکو مورد توهین کارشناس با تجربه تلویزیون ایتالیا لوچیانو پاسیرانی قرار گرفت. فرانک کسیه و دالبرت ۲بازیکن سیاه پوست دیگر بودند که در جریان بازی های هفته های اخیر در سری A در تیرس توهین های نژاد پرستانه قرار گرفتند اما هیچ مجازاتی توسط لیگ ، فدراسیون یا پلیس ایتالیا هواداران افراطی را تهدید نمی‌کند.
بازگشت بزرگان هم نتوانسته این موضوع را حل کند؟!
توماسی در بخشی از سخنان خود در این باره گفت:
با بازگشت آنچلوتی و آنتونیو کونته به کشور اشان و حضور افراد معروف بین المللی مثل کریستیانو رونالدو و روملو لوکاکو، جریان نژاد پرستی در سری A ابعاد تازه تری به خود گرفته و شهرت این افراد باعث می شود در مقایسه با سال های گذشته توجه بیشتری به لیگ ایتالیا شده و صداها بیشتر شنیده شود.
کونته، سرمربی اینتر در تازه ترین مصاحبه خود گفت:
من بعد از ۳ سال به ایتالیا برمی‌گردم و اوضاع بدتر شده است. در انگلیس هر کسی به فردی توهین کند هزینه آن را خواهد پرداخت چون بلافاصله او را به زندان انداخته و برای آزادی باید به شدت تقلا کند. به خاطر همین فضای سالم، خانواده های بسیاری در آن جا به ورزشگاه می روند.
روزنامه واشنگتن پست در بخشی از گزارش خود پیرامون وضعیت نژادپرستی در ایتالیا نوشته این حرکت صرفا علیه بازیکنان سیاهپوست انجام نمی شود. میرالم پیانیچ هافبک یووه اخیرا به عنوان «یک کولی» مورد اهانت قرار گرفت. نکته جالب تر شعارهایی است که در تمام وزشگاه ها علیه ناپولی داده می شود. مردم ایتالیا معتقدند ساکنان شهر ناپل در شیوع بیماری وبا در مناطقی از این کشور در سالیان دور نقش داشته اند و مردمان این شهر جنوبی باید قربانی فوران آتشفشان کوه «وسوویوس» شوند. شدت توهین ها به تیم آبی پوش تا جایی پیش رفت که در بازی افتتاحیه فصل ناپولی در برابر فیورنتینا، کارلتو خونسردی خود ر از دست داد و در مقابل تماشاگران تیم مقابل که پشت نیمکت حضور داشتند قرار گرفت.
او در مصاحبه بعد بازی خود گفت:
بعد از ۹۰ دقیقه توهین به طرف جمعیت برگشتم و از آن ها خواستم به خانه های خود بروند. مطمئنا شنیدن توهین های بی‌وقفه خوشایند نیست و واقعا این شرایط اسف بار است و نمی دانم این طرفداران چه فکری پیش خود می کنند تا این شعار ها را به این شدت می دهند.
بها دادن به باج خواهی نژاد پرستان به معضلی بزرگ تبدیل شده است
اکنون توهین ها به بخشی پذیرفته شده از فرهنگ هواداران تبدیل شده و اخیرا هم اولتراهای یوونتوسی به قصد باج خواهی از باشگاه در اختصاص بلیط رایگان، سران بیانکونری را تهدید کردند در صورت اجرایی نشدن خواسته هایشان، شاهد افزایش شعار های نژاد پرستانه در ورزشگاه ها خواهند بود.
طبق گزارش «بی بی سی» راهکار های مختلفی در مبارزه با نژاد پرستی و سایر رفتار های توهین‌آمیز در لیگ های فرانسه و انگلیس به کار گرفته شده است. نصب دوربین های پیشرفته و دستگاه های استراق سمع در داخل استادیوم ها می‌تواند به شناسایی متخلفان کمک کرده و وضع قوانین و مجازات در قالب جریمه و محرومیت از حضور در ورزشگاه ها می‌تواند در این خصوص کارساز باشد.
جراردو ماستراندرآ، قاضی لیگ ایتالیا که متهم به اهمال در خصوص اقدامات انضباطی است، می‌گوید:
علاوه بر گزارش داوران رسمی از هر مسابقه، ابزار کمی برای تصمیم گیری در اختیار ما قرار دارد. اگر داور شعار های نژاد پرستانه را گزارش ندهد، ما نمی توانیم با اعتماد به فیلم های هواداران پخش شده در رسانه های اجتماعی حکم صادر کنیم.
راهکار های مبارزه با نژاد پرستی توسط داور مسابقه در جریان یک بازی
هم اکنون روند ۳ مرحله ای فیفا برای برخورد با نژاد پرستی ادامه دارد. طی این روند داور ملزم است در اولین لحظات سر دادن شعار های تبعیض‌آمیز، مسابقه را به طور موقت متوقف کرده و با خواندن اعلامیه در فضای ورزشگاه از هواداران بخواهد نسبت به قطع شعار ها اقدام کنند. در صورت ادامه شعار ها داور می تواند مسابقه را به حالت تعلیق درآورده، تیم ها را به اتاق های محافظت فرستاده و بعد از قطع شعار ها بازی ادامه یابد و در صورت ادامه وضعیت داور می تواند مسابقه را کنسل کند. رییس اتحادیه بازیکنان ایتالیا معتقد است قوانین وجود دارند اما ضمانت و بازوی اجرایی موجود نیست. به اعتقاد او مدیران ورزشی ایتالیا باید شجاعت ، قدرت و مهم تر از این ۲ این هدف را داشته باشند تا به طور جدی از ورود نژادپرست ها و اولترا های ایتالیایی به ورزشگاه ها جلوگیری کند. از طرفی وزیر وقت ورزش ایتالیا «ماتئو سالویتی» بعد از آخرین نشست مدیران ورزشی و سران دولت برای حل مساله نژاد پرستی در ورزشگاه ها اعلام کرده بود با تعلیق مسابقات مخالف است چون تشخیص شعار های نژاد پرستانه دشوار بوده و تعدد نفرات شعار دهنده چشمگیر نیست. نویسنده ارشد فوتبال ایتالیا مائوریتزیو کروستی از روزنامه لافابریکا معتقد است در ایتالیا نه فقط ۴ اولترا که هزاران نژاد پرست وحشی در استادیوم ها حضور دارند. او معتقد است وقتی سیستم اعلام ورزشگاه ها از هواداران می خواهد شعار ها را متوقف کنند، عملا کل استادیوم با هو کردن و صداهای عجیب و غریب جواب می دهند که این وحشتناک است.
کارشناسان فوتبال ایتالیا معتقدند نبود اتحاد بین جامعه و ورزشکاران و مسئولان ارشد کشور و فقدان خواست اجتماعی برای برخورد با نژاد پرستی عامل اصلی ادامه رفتار های تبعیض آمیز در این کشور است؛ حال آن که اینفانتینو، رییس فیفا، نبود آموزش و قوانین برخورد با مجرمان را عامل ادامه این رفتار ها می داند. بعد از آبروریزی کالچو پولی حالا یک بار دیگر فوتبال ایتالیا با واقعه ای دیگر بر سر زبان ها افتاده؛ اتفاقی که اگر با آن برخورد نشود، باز هم می تواند باعث سقوط فوتبال از رمق افتاده این کشور پر حاشیه فوتبالی شود.
حمایت رییس فیفا از مبارزه با نژاد پرستی در کشور ایتالیا
به نقل از نشریه مارکا جیانی اینفانتینو رئیس فیفا و مگان رپینو، برترین بازیکن فوتبال زنان سال ۲۰۱۹ از برگزاری مراسم برترین های فیفا در میلان استفاده کردند تا وقایع نژاد پرستانه اخیر در فوتبال ایتالیا را یادآوری کنند.
روملو لوکاکو، دالبرت هنریکه و فرانک کسیه تازه ترین افرادی هستند که در همین فصل جدید مورد حملات نژاد پرستانه واقع شده اند؛ فصلی که تنها ۴ هفته از آغاز آن می‌گذرد. کالیدو کولیبالی مدافع سنگالی ناپولی نیز فصل گذشته بارها و بارها طعم این اتفاقات تلخ را چشیده بود.
جیانی اینفانتینو در خصوص این اتفاقات گفت:
می‌خواهم این را در کشور خودم، ایتالیا، بگویم که ما شاهد قسمت تازه ای از نژاد پرستی در سری آ بوده ایم. این اتفاقات دیگر قابل پذیرش نیستند. ما باید به نژاد پرستی در فوتبال و جامعه به هر روشی “نه” بگوییم. البته ما باید برای پاک کردن آن نیز بجنگیم، یک بار برای همیشه در ایتالیا و همه جا باید این مشکل را مدیریت کنیم و همگی برای مبارزه آن به پا خیزیم. باور نمی کنم که در سال ۲۰۱۹ هم چنان بر روی این مسائل بحث می کنیم و به جای پیشرفت این راه را پیش گرفته ایم.
صحبت های جنجالی مالاگو رییس کمیته المپیک که مبارزه با نژادپرستی را الویت کشور ایتالیا نمی داند.
از سوی دیگر مالاگو رئیس کمیته المپیک ایتالیا با نظرات خود درباره توهین های نژاد پرستانه اخیر در فوتبال این کشور، جنجال های زیادی را بر انگیخته است. نژاد پرستی در فوتبال ایتالیا با آغاز این فصل شدت بیشتری گرفته و این اتفاقات مورد توجه بسیاری در دنیای فوتبال قرار گرفته است به شکلی که همان طور که گفته شد جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا نیز در مراسم The Best خواهان یک تلاش ویژه برای ریشه کن کردن این مسئله شد.
اما مالاگو علی رغم تقبیح این رفتار طرفداران، شبیه سازی را مشکل بزرگتری برای فوتبال ایتالیا خوانده است.
او در این خصوص به رادیو ۲۴ گفت:
توهین تماشاگران به بازیکنان سیاه پوست زشت است، اما زشت تر از آن بازیکنانی هستند که سالی ۳ میلیون یورو حقوق می‌گیرند و در محوطه جریمه شیرجه می زنند تا بتوانند پنالتی بگیرند و بابت کار خود خوشحال هم هستند.
این سخنان مالاگو موج انتقادات را به سمت او روانه کرد و منتقدان او معتقد هستند که دو موضوعی که او مطرح کرده به هم دیگر مرتبط نیستند و قضیه دستمزدهای بازیکنان یک بحث است و نژاد پرستی یک بحث دیگر است که در حال حاضر معضل فوتبال ایتالیا محسوب می شود. با حقوق های بازیکنان که سر تا سر جهان را تحت الشعاع خود قرار داده است نمی توان کاری کرد و همه بازیکنان دستمزد های بالایی می گیرند و تورم مالی بسیار زیاد است ولی این قضیه به طبیعت فوتبال بر می گردد و نمی توان اسم آن را معضل نامید. موضوع اصلی بحث نژاد پرستی است که بی دلیل در حال رواج پیدا کردن است.
قضیه دالبرت، مدافع برزیلی فیورنتینا در جریان دیدار روز یکشنبه تیم اش برابر آتالانتا در پارما گزارش شنیدن توهین های نژاد پرستانه از روی سکو های انیو تاردینی را داد. دنیله اورساتو داور این مسابقه مطابق دستور العمل ها برای ۳ دقیقه بازی را متوقف کرد و دستور داد تا از طریق بلندگوهای ورزشگاه هشدار های لازم به طرفداران تیم میزبان داده شود و آن ها بدانند در صورت تکرار این اتفاق، مسابقه به شکل کامل متوقف خواهد شد.
فرانک کسیه، هافبک ساحل عاجی تیم میلان نیز در جریان دیدار تیم اش برابر هلاس ورونا در ورزشگاه مارک آنتونیو بنتگودی هدف حملات نژادپرستانه بود. روملو لوکاکو مهاجم بلژیکی اینترمیلان نیز در جریان دیدار تیم اش برابر کالیاری در ساردین شنونده صدای میمون در سرتاسر ورزشگاه بود.
باشگاه میلان بعد از اتفاقاتی که برای کسیه رخ داد، این چنین پاسخ داد:
ما از همه باشگاه ها و طرفدارانی که از فرانک کسیه حمایت کرده اند، قدر دانی می‌کنیم. در طول تاریخ حیات امان، همواره به ارزش های ورزش پایبند بوده ایم. به همین خاطر هم هست که یک بار دیگر نژادپرستی را محکوم می‌کنیم. فوتبال باید آدم ها را متحد کند نه این که موجب فرق گذاشتن میان آن ها شود و ما این قضیه را به هیچ عنوان نمی پذیریم و با آن مبارزه خواهیم کرد.
ورونا اما در سمت مقابل، واکنش متفاوتی نشان داد. آن ها نژاد پرستی را محکوم کردند اما بر این نکته تاکید داشتند که صدا های به گوش رسیده در ورزشگاه مقصود های دیگری داشته و هدف طرفداران توهین نژاد پرستانه به کسیه نبوده، بلکه آن ها قصد داشته اند از مدیران باشگاه انتقاد کنند.
لوکاکو نیز بعد از اتفاقات رخ داده در ساردین در صفحه شخصی خود در اینستاگرام واکنش نشان داد و از همه فدراسیون های فوتبال در دنیا خواست که واکنشی جدی نشان دهند. او البته این نکته را هم گفت که در صورت تکرار این اتفاق، خود شخصا پاسخ این توهین ها را خواهد داد.
بعد از این اتفاق نیز گروهی از طرفداران اولترای اینتر میلان در بیانیه ای عجیب، اتفاقات رخ داده در ساردین را مرتبط با نژادپرستی ندانستند و انگیزه چنین اقداماتی از سوی طرفداران کالیاری را قدرت لوکاکو در زمین فوتبال عنوان کردند.
البته چنین اتفاقاتی در ساردین سابقه دار است و پیش از لوکاکو، مویس کین در فصل گذشته و بلیس متوئیدی در سال ۲۰۱۸ چنین توهین هایی را تجربه کرده اند. اگر به سال های قبل تر هم باز گردیم می توانیم نمونه های مشابه برای ساموئل اتوئو و سولی مونتاری و دنی آلوز را بیابیم.
در جریان یکی از دیدار های ناپولی برابر اینتر میلان در جوزپه مه‌آتزا، کالیدو کولیبالی مجبور بود شنونده این توهین ها باشد. حملات هواداران اثر گذار بود و کولیبالی با دریافت دو کارت زرد در دقایق ۸۰ و ۸۱ از زمین مسابقه اخراج شد.
کولیبالی بعدا در توئیتی گفت:
بابت اخراجم متاسف هستم ، اما به رنگ پوستم افتخار می‌کنم. من فرانسوی، سنگالی، ناپولیایی و یک مرد هستم.
کارلو آنچلوتی سرمربی ناپولی نیز در سخنانی از درخواست های باشگاه اش برای توقف این مسابقه سخن گفت:
ما ۳ بار درخواست توقف بازی را دادیم. کولیبالی تحریک شده و عصبی بود و این برای ما و البته فوتبال ایتالیا اتفاق خوبی نیست.
فرانچسکو توتی اسطوره باشگاه رم در واکنش به اتفاقات اخیر گفت:
نژاد پرستی در ایتالیا مشکل بزرگی است. بزرگتر از هر کشور دیگر. در انگلیس با این قضیه برخورد شده و حالا به مراتب کمتر شاهد این هستیم که به بازیکنان سیاه پوست در ورزشگاه های انگلیس توهین شود. امیدوارم در ایتالیا هم فکری به حال این معضل شود و فدراسیون بتواند به این اتفاقات پایان دهد. صادقانه بگویم که بیش از آن چه تصور می کردم، ایتالیا با مشکل نژاد پرستی روبرو است. یا فدراسیون قوانینی سفت و سخت وضع خواهد کرد یا ما هرگز از این مساله شیطانی خلاص نخواهیم شد. افرادی که چنین شعار هایی سر می دهند، باید از ورزشگاه ها اخراج شوند. فوتبال به وجود چنین افرادی نیاز ندارد و در صورتی که طرد شوند باقی مردم نیز از این قضیه درس عبرت خواهند گرفت.
فوتبال کشورهای مختلف اروپایی پر از بازیکنان رنگین پوست است. موج عظیمی از این رنگین پوست ها از کشور های آفریقایی می آیند. برخی به طور قانونی راهی کشور های اروپایی شده اند و برخی در کودکی سوار بر کشتی های بزرگ به طور غیر قانونی به سواحل فرانسه و ایتالیا و اسپانیا و البته پرتغال برده شدند.
یحیی توره بازیکن مطرح و سابق تیم منچسترسیتی سال ۲۰۱۶ مصاحبه ای جنجالی انجام داد و گفت:
در فوتبال اروپا نژاد پرستی بیداد می کند. هیچ کس سیاه ها را دوست ندارد و هیچ کس آن ها را تحویل نمی گیرد. من حتی اگر ستاره بزرگی در فوتبال اروپا باشم باز هم اگر در برخی از خیابان های مشهور پاریس، رم، هامبورگ و لندن راه بروم کسی من را نمی شناسد چون معمولا مردم اروپا به سیاه ها اهمیتی نمی دهند.
تیم های ملی فوتبال کشور های مختلف اروپایی نیز مملو از بازیکنانی است که در واقع اصالت آن ها به کشور های آفریقایی بر می گردد، به خصوص تیم ملی فوتبال فرانسه که جولانگاه ستاره های با استعداد و سابقا فقیری است که کشور های آفریقای در زمان کودکی و یا حتی در بزرگسالی به اروپا مهاجرت کرده اند. اما یک نکته بسیار مهم وجود دارد. گاهی اوقات رنگ پوست یک بازیکن دلیلی برای حمله نژاد پرستانه به او نیست و دلایل دیگری هم در این میان وجود دارد. این دلایل چه چیزهایی هستند؟ دین یک بازیکن نیز مورد توجه قرار دارد. البته حملات نژاد پرستانه بیشتر روی همان رنگ پوست مانور می دهند و زندگی یک بازیکن و باشگاه را تحت الشعاع خود قرار می دهد.
نژادپرستی در سری آ هم چنان یک معضل باقی مانده است و به نظر می رسد اکنون نوبت فیفا است که با وضع قوانین و جریمه های سنگین، واکنشی جدی تر را نشان دهد تا بالاخره دید می توان با این رسوایی جدید فوتبال ایتالیا مبارزه کرد یا خیر.
