مصدومیت در فوتبال واژه تلخی است که برخی بازیکنان هر چند بزرگ یا کوچک با آن مواجه می شوند و یک زمانی تا حدی می تواند برای آن ها گران تمام شود که به صورت کلی مجبور هستند دست از کار حرفه ای بردارند و زندگی شخصی خود را ادامه دهند. در این مطلب یه ده بازیکن تاریخ فوتبال اشاره خواهیم کرد که از مصدومیت های شدید و متوالی در دوران حرفه ای خود رنج بردند.
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
مصدومیت در فوتبال ، قاتل بزرگی که بازیکنان را از پای در می آورد
در این مطلب به ده بازیکنی در تاریخ فوتبال خواهیم پرداخت که مصدومیت های آن ها از باقی بازیکنان به مراتب بیشتر و یا طولانی تر بوده است و این مصدومیت ها علاوه بر آسیب جسمی ، حتی برخی از آن ها را به دلیل افسردگی ناشی از آن خانه نشین کرد و به ناچار آن ها از دنیای فوتبال و علاقه حرفه ای خود دست کشیدند. فوتبال علی رغم تمام جذابیت هایی که دارد برخی مواقع می تواند آن قدر تلخ باشد که نتوان با هیچ چیزی آن را شیرین و به کام کرد.
۱- تياگو الكانترا :
هنگامی که بازی می کرد، همه از او به عنوان جایگزین ژاوی در آینده بارسلونا سخن یاد می کردند اما این بازیکن اسپانیایی بر خلاف تصور همه در آن زمان از آبی-اناری ها جدا شد تا بازی در بایرن مونیخ زیر نظر پپ گواردیولا را تجربه کند. آلکانترا مدت ها بود که با آسیب دیدگی دست و پنجه نرم می کرد. او حتی به خاطر آسیب دیدگی نتوانست در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل به میدان رود. آلکانترا از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب دیدگی شد و انتظار می رفت تا در اکتبر به میدان بازگردد اما از بدشانسی او آسیب دیدگی اش دوباره عودت کرد و بازگشت اش به مستطیل سبز در هاله ای از ابهام قرار گرفت و معلوم نیست چه وقت دوباره می تواند پا به توپ شود. آلکانترا هم همانند برخی از ستارگان دنیای فوتبال مصدومیتی را تجربه کرد که می توانست دوباره به میادین باز گردد ولی بد شانسی یا درمان نامناسب اجازه این کار را به او نداد.
۲- روبرتو باجو:
باجو هم از بازیکنانی بود که نفرین آسیب دیدگی او را مدت ها رها نکرد. آسیب دیدگی این بازیکن محبوب ایتالیایی از ماه می ۱۹۸۵ آغاز شد. باجو در آن سال تنها ۱۸ سال سن داشت. او در آن سال از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب دیدگی شد و شش ماه نتوانست در میادین حاضر شود. او پس از بازگشت به مستطیل سبز هم بلا فاصله دوباره از همان ناحیه رباط صلیبی آسیب دید و تا پایان فصل نتوانست تیم اش را همراهی کند.
باجو در سال ۱۹۹۴ هم این بار از ناحیه غضروف زانو آسیب دید و نتوانست ۵ ماه در میادین حاضر شود. این پایان آسیب دیدگی های باجو نبود او در فوریه ۲۰۰۲ زمانی که در برشا بازی می کرد دوباره از همان ناحیه آسیب دید و مدت زیادی دور از میادین بود تا او هم یکی از بدشانس های این فهرست باشد و رسما فوتبال او با این مصدومیت های شدید و طولانی به اتمام برسد.
۳- پیر لویجی کاسیراگی:
مصدومیت در فوتبال گریبان گیر مهاجم سابق تیم ملی فوتبال ایتالیا که در حال حاضر در زمینه مربیگری فعالیت می کند نیز شد. او هم از بازیکنانی بود که بارها با آسیب دیدگی های طولانی مدت همراه شد تا جایی که حتی مجبور شد به خاطر آسیب دیدگی دست از فوتبال بردارد و کفش های اش را آویزان کند. نخستین آسیب دیدگی طولانی مدت کاسیراگی در سال ۱۹۹۸ بود. او در آن زمان در چلسی بازی می کرد و در دیدار برابر وستهام با دروازه بان حریف به شدت برخورد کرد و دچار شکستگی شدیدی از ناحیه پا شد. او به خاطر این آسیب دیدگی شدید بارها مجبور شد زیر تیغ جراحان قرار گیرد و در نهایت هم چاره ای جز خداحافظی از مستطیل سبز در سال ۲۰۰۰ نداشت.
۴- سيباستيان دايسلر
دایسلر که بازیکن سابق تیم ملی فوتبال آلمان که سابقه حضور در بایرن مونیخ را داشت یکی از قربانیان آسیب دیدگی به شمار می آید. نوار آسیب دیدگی های او از سال ۱۹۹۹ زمانی که که تنها ۱۹ سال سن داشت شروع شد. او ابتدا دچار آسیب دیدگی از ناحیه رباط صلیبی شد و برای مدت زیادی دور از میادین ماند. او پس از بازگشت در سال ۲۰۰۱ دوباره آسیب دید و کل فصل را از دست داد. دایسلر در چهار فصل و نیمی که برای بایرن مونیخ به میدان رفت تنها ۶۲ بار بازی کرد تا این که در ماه مارس ۲۰۰۶ دوباره از ناحیه زانو آسیب دید و این باعث شد تا به کلی افسرده شود و در نهایت در سن ۲۷ سالگی برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و به زودی او مجبور به انجام این کار شد. علاوه بر آسیبی که مصدومیت به جسم بازیکنان وارد می کند، آن ها از لحاظ روحی نیز آسیب می بینند و همین امر به بازیکنانی از جمله دایسلر اجازه نمی دهد که فوتبال را ادامه دهد.
۵- دانیله گالوبا:
او در تیم پارما بازی می کرد و یک هافبک بود. او برای نخستین بار در سال ۲۰۱۰ از ناحیه زانوی پای چپ دچار آسیب دیدگی و تا سال ۲۰۱۱ نتوانست به میادین بازگردد. او در سال ۲۰۱۲ دوباره آسیب دید و این بار هم چند ماه دور از میادین بود. این بازیکنی ایتالیایی در فصل آمادگی ۲۰۱۳-۲۰۱۴ این بار از ناحیه رباط صلیبی آسیب دید و نتوانست در بازی های فصل به میدان رود و به کلی بعد از آن به دلیل عدم آمادگی روحیه جسمی و روحی نامناسب خداحافظی کرد.
۶- اون هارگریوز:
این بازیکن انگلیسی هم یکی از بد شانس ترین بازیکنان جهان به شمار می آید. او از ناحیه عضله هر دو پا با آسیب دیدگی های طولانی مدتی مواجه شد. هارگریبس تا زمانی که در بایرن مونیخ بازی می کرد با مشکل آسیب دیدگی مواجه نشد اما همین که به فوتبال جزیره بازگشت بد بیاری های او شروع شد. او در فصل ۲۰۰۸-۲۰۰۹ زمانی که با پیراهن منچستر یونایتد بازی می کرد از ناحیه زانو آسیب دید و زیر تیغ جراحان قرار گرفت و تمام فصل را از دست داد. او در سال ۲۰۱۰ از شرایط آسیب دیدگی خارج و آماده بازی شد اما تنها ۶ دقیقه برای منچستر یونایتد بازی نکرد که دوباره آسیب دید و این باعث شد تا شیاطین سرخ قرارداد او را تمدید نکنند. او تصمیم گرفت مثل کارلوس توس منچستر سیتی را به عنوان مقصد بعدی خود انتخاب کند اما در این تیم هم تنها چند دقیقه بازی کرد و مجبور شد تا در نهایت از مستطیل سبز خداحافظی کند این در حالی بود که تنها ۳۱ سال سن داشت و به دلیل مصدومیت های شدید و ریکاوری که نتوانست به دست آورد به ناچار از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
۷- فرناندو ردندو:
هافبک تیم ملی فوتبال آرژانتین بود که سابقه حضور در رئال مادرید را داشت. او یکی از با استعدادترین فوتبالیست های تیم ملی آرژانتین بود اما آسیب دیدگی های پیاپی باعث شد تا او نتواند به جایگاهی که شایسته اش است برسد. او کار خود را با میلان در سال ۲۰۰۰ آغاز کرد. در همین تیم از ناحیه رباط صلیبی دچار آسیب دیدگی شد و در دو سال و نیم ۳ بار روی پای او عمل جراحی انجام شد. این بازیکن آرژانتینی برای نخستین بازی خود با پیراهن میلان دو سال و نیم صبر کرد. او پس از پیوستن به رئال مادرید هم با آسیب دیدگی های شدیدی مواجه شد و در نهایت مجبور شد تا در سال ۲۰۰۴ برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کند.
۸- رونالدو نازاریو
این بازیکن برزیلی یک گلزن بالفطره بود. او هرچند افتخارات بسیاری به دست آورد اما بدون شک اگر آسیب دیدگی های طولانی مدت اش نبود می توانست بیش از این هم موفق باشد. نوار آسیب دیدگی ها طولانی مدت رونالدو در سال ۱۹۹۹ زمانی که با تیم ملی فوتبال برزیل در رقابت های کوپا آمریکا شرکت می کرد آغاز شد. او از شرایط آسیب دیدگی رهایی یافت و آماده بازی با اینتر شد. او در این تیم دچار کشیدگی از ناحیه زانو شد و مجبور شد زیر تیغ جراحان قرار گیرد و دوباره در سال ۲۰۰۰ به میادین بازگشت. تنها ۶ دقیقه از بازگشت رونالدو به میدان نگذشته بود که فریاد بلندی از او به گوش رسید و روی زمین افتاد تا هواداران خود را نا امید کند. این آسیب دیدگی رونالدو طولانی مدت بود و تقریبا یک سال نتوانست برای اینتر به میدان رود. او پس از رهایی از آسیب دیدگی در جام جهانی ۲۰۰۲ به میدان رفت و توانست به عنوان بهترین گلزن انتخاب شود و زمینه را برای قهرمانی تیم اش مهیا کند. عملکرد خوب این بازیکن برزیلی در جام جهانی باعث شد تا سران رئال مادرید او را جذب کنند. رونالدو در رئال روزهای خوبی را پشت سرگذاشت و ناکامی خود در اینتر را به فراموشی سپرد.
۹- جوزپه روسی:
روسی که سابقه پوشیدن تیم ملی فوتبال ایتالیا را دارد نمونه یک بازیکن بدشانس است. او به محض این که از آسیب دیدگی رهایی می یافت دوباره وارد آسیب دیدگی دیگری می شد. آسیب دیدگی های روسی از ماه اکتبر ۲۰۱۱ آغاز شد؛ زمانی که برای ویارئال اسپانیا بازی می کرد. او از ناحیه رباط صلیبی آسیب دید و شش ماهی دور از میادین بود. او در سال ۲۰۱۲ به میادین بازگشت اما این بار هم با آسیب دیدگی شدید مواجه شد و چندین بار زیر تیغ جراحان قرار گرفت.
روسی در سال ۲۰۱۳ به میادین بازگشت اما این بار تصمیم گرفت از ویارئال جدا شود و پیراهن فیورنتینا را برتن کند. او در بازگشت به فوتبال ایتالیا نمایش بسیار خوبی داشت و توانست در نیم فصل به عنوان بهترین گلزن انتخاب شود اما از شانس بد او در ماه ژانویه ۲۰۱۴ دوباره آسیب دید و تا پایان فصل نتوانست تیم اش را همراهی کند. بعد از بهبودی مجددا در سال بعد با آغاز فصل جدید رقابت های سری A روسی دوباره آسیب دید و نتوانست برای فیورنتینا بازی کند.
۱۰- ماركو فان باستن:
فان باستن یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال هلند به شمار می آید. او یکی از بد شانس ترین بازیکن تاریخ مستطیل سبز به شمار می آید. آسیب دیدگی این بازیکن هلندی از سپتامبر ۱۹۸۶ آغاز شد. او در آن زمان با پیراهن آژاکس بازی می کرد. فان باستن از ناحیه مچ پای راست آسیب دید سه ماه خانه نشین شد. در سال ۱۹۸۷ فان باستن بعد از پیوستن به میلان این بار از ناحیه زانوی پای چپ آسیب دید و شش ماهی نتوانست تیم اش را همراهی کند. این بازیکن هلندی مجبور شد بارها به خاطر آسیب دیدگی از ناحیه مچ پا و زانو زیر تیغ جراحان قرار گیرد که آخرین بار آن به سال ۱۹۹۳ بر می گردد. فان باستن در نهایت مجبور شد در سال ۱۹۹۵ به خاطر آسیب دیدگی از دنیای فوتبال خداحافظی کند این در حالی بود که تنها ۳۰ سال سن داشت و می توانست بیشتر از این ها توانایی خود را اثبات کند.
