فوتبالیست هایی وجود دارند که پس از خداحافظی از دنیای فوتبال، هیچ وقت از ذهن و حافظه هواداران پاک نمی شوند و همواره دل فوتبال دوستان برای آنان تنگ خواهد شد و اما برخی از آن ها پس از گذشت چند سال به عنوان سرمربی به یکی از تیم های سابق خود یا تیم های دیگر بازگشته اند.
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
بازیکنان سابق؛ سرمربی های جدید؛ کدام یک موفق تر بوده اند؟!
برخی از این بازیکنان پس از اتمام فعالیت خود به عنوان بازیکن پس از مدتی به عرصه مربیگری باز می گردند و هواداران آن ها نیز از این موضوع به وجد می آیند. برخی آن ها به تیم سابق خود که در آن فعالیت داشته اند مرتبط و برخی دیگر برای کسب تجربه راهی تیم های درجه پایین تر نیز می شوند.
در مطلب زیر برخی بازیکنانی را هدف قرار دادیم که پس از مدتی به یکی از تیم های سابق خود باز گشتند و این بار به عنوان سرمربی بر روی نیمکت تیم سابق خود نشسته اند.
دیگو سیمئونه؛ ال چولو پر حاشیه همانند دوران بازیگری
از همان روز هایی که در زمین سبز دنبال آرزو های خود بود، شخصیتی یاغی داشت و هم اکنون نیز به عنوان یک سرمربی پر هیجان و پر حاشیه شناخته می شود که البته تمرکز بالایی در کار خود دارد. فوتبالیستی که سر سازگاری با هیچ تیمی نداشت. در دوران بازیگری خود در هیچ تیمی بیش از ۳ فصل حضور نداشت. سارسفیلد، پیزا، سویا، اتلتیکو، اینتر، لاتزیو و باز هم اتلتیکو و در نهایت راسینگ کلاب تیم هایی بودند که «ال چولو» دوران حرفه ای خود را در آن ها سپری کرد. این بازیکن سخت کوش در مجموع ۵۱۳ بازی با پیراهن این تیم ها انجام داده و در نهایت هم ۸۴ بار برای آن ها گلزنی کرده است. مربی محبوب این روز های اتلتیکو مادرید، در حال حاضر روی نیمکت این تیم قرار دارد. تیمی که تا قبل از حضور سیمئونه فاصله بسیار زیادی با رقیب دیرینه خود یعنی رئال داشت، اما از زمان حضور سیمئونه روی نیمکت این تیم، به پیشرفت چشمگیری دست یافته است که خلاصه آن یک لالیگا و دو نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان فوتبال اروپا است. بازیکنان مشهور و زیادی بودند که زمان مربی گری سیمئونه به اتلتیکو آمدند و رفتند. فالکائو، داوید ویا، کورتوا، میراندا، گودین و … از جمله این بازیکنان بودند اما مساله ای که در تیم «ال چولو» تغییر نکرد، جنگندگی و شور بی اندازه آن ها برای کسب جام های متوالی بود؛ به نوعی می توان حضور سیمئونه از سال ۲۰۱۱ روی نیمکت اتلتیکو را شروعی دوباره برای تاریخ این تیم مادریدی دانست.
زین الدین زیدان؛ ثبت رکوردی به یاد ماندنی در مادرید توسط زیزو
زمانی که پرز در تصمیمی ناگهانی او را جانشین رافا بنیتز کرد، عده ای به این مدیر ۷۰ ساله معترض شدند که چرا فردی را روی نیمکت مربیگری رئال مادرید نشانده که تجربه هدایت هیچ تیمی را نداشته است. اما درست سه سال بعد تمام منتقدان و هواداران مادریدی متقاعد شدند که «زیزو» همان فردی است که شایسته هدایت قوهای مادریدی است. به کارنامه این ستاره فرانسوی که نگاه می کنیم پر است از افتخار و کسب جام ها و عناوین معتبر. این هافبک فرانسوی سال ۲۰۰۱ با قراردادی ۷۴ میلیون یورویی به رئال مادرید پیوست و تا سال ۲۰۰۶ در این تیم اسپانیایی مشغول بازی بود. زین الدین زیدان ملقب به زیزو پس از خداحافظی با پیراهن رئال به مربیگری در این تیم اسپانیایی روی آورد و مشغول کار در تیم های پایه رئال شد. این تازه شروع افتخار آفرینی های ستاره فرانسوی برای مادرید بود. زیدان تنها پس از ۵ ماه هدایت رئال موفق به کسب یازدهمین عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا شد. وقتی که او به رئال آمد اختلاف با رقیب سنتی یعنی بارسلونا ۱۱ امتیاز بود اما در پایان فصل این اختلاف به ۲ رسید.
اما فصل رویایی رئالی ها با زیدان فصل ۲۰۱۶-۱۷ بود؛ فصلی که آن ها موفق به کسب لیگ قهرمانان اروپا برای دومین سال متوالی و هم چنین قهرمانی در لالیگا پس از سال ها شدند و اگر نمایش ضعیف دنیلو در خط دفاعی نبود شاید در جام حذفی هم قهرمان می شدند. زیدان فصل بعد هم موفق به کسب قهرمانی با رئال در لیگ قهرمانان اروپا شد تا با ثبت آماری شگفت انگیز سه قهرمانی متوالی در اروپا، این تیم کهکشانی را در پایان فصل ترک کند. این دوری تنها نیم فصل دوام آورد و پس از کسب نتایج ضعیف با لوپتگی و سولاری، پرز به فکر برگرداندن زیدان شد تا بعد از فصل نقل و انتقالات و شروع فصلی که چهار هفته از آن گذشته آیا زیزو دوست داشتنی باز هم می تواند در رئال موفق ظاهر شود یا خیر.
سانتیاگو سولاری؛ مربی بد شانس اما با اخلاق و متعصب
آخرین چهره ای که از او به یاد دارید بر روی نیمکت کهکشانی هاست که علی رغم این که نتایج قابل قبولی در چند بازی به دست آورد، رئالی ها ادامه کار با او را موفق نمی دیدند و زین الدین زیدان با تجربه که در همان فصل سمت اش را ترک بود به جای او نشاندند. او به عنوان بازیکن سابقه حضور در باشگاه‌های ریور پلاته، اتلتیکو مادرید، رئال مادرید، اینتر میلان، سن لورنسو آلماگرو، آتلانته و پنیارول را دارد. سولاری در سال ۲۰۰۰ راهی رئال مادرید شد. سال اول سولاری خوب نبود و بهترین فصل وی فصل ۰۴–۲۰۰۳ بود که در ۳۴ بازی برای رئال مادرید ۵ گل زد که در نهایت رئال فصل را در لالیگا به عنوان تیم چهارم به پایان رساند. سولاری در پنج سال حضور در رئال در ۴۹ بازی چمپیونزلیگی خود نیز هفت گل به ثمر رساند. وی در طول ۱۳۱ بازی که برای رئال مادرید انجام داد توانست ۱۰ گل به ثمر برساند وی در فصل های ۲۰۰۰–۲۰۰۱ و ۲۰۰۲–۲۰۰۳ موفق شد به همراه رئال به قهرمانی در لالیگا دست یابد و در فصل ۲۰۰۲–۲۰۰۳ قهرمانی در اروپا را تجربه کند. او در سال ۲۰۱۳ به سرمربی گری جوانان رئال رسید و در سال ۲۰۱۶ سرمربی تیم دوم رئال مادرید یا همان کاستیا منصوب شد و تا سال ۲۰۱۸ که به تیم اصلی رئال منتقل شود روز های نسبتا خوب و آرامی را می گذارند. جولین لوپتگی که به جای زین الدین زیدان در فصل ۲۰۱۸- ۲۰۱۹ هدایت کهکشانی را بر عهده گرفته بود پس از نتایج ضعیف از سمت خود برکنار و سولاری موقتا بر روی نیمکت سفید پوشان نشست تا سرمربی مناسبی برای رئالی ها پیدا شود. پس از آن که زیزو اعلام کرد که به رئال باز می گردد او نیز از سمت خود برکنار شد و هم اکنون در تیم خاصی فعالیتی ندارد.
جناره گتوزو؛ پر حاشیه در بازیگری و آرام در مربیگری
بازیکن پرحاشیه دنیای فوتبال که سابقه بازی در تیم‌های پروجا، رنجرز، سالرنیتانا، میلان و سیون را دارد و در فصلی که گذشت از به عنوان سرمربی از هدایت تیم میلان ایتالیا تیمی که سال ها در آن مشغول به بازی بود، کنار گذاشته شد. همان طور که در خاطرتان هست او به عنوان هافبک دفاعی بازی می‌کرد اما قابلیت بازی به عنوان وینگر را نیز داشت. گتوسو بازیکنی پرتکاپو و تکل‌زن بود، که در دوران اوج خود به عنوان یکی از بهترین هافبک دفاعی های جهان مطرح بود. در دوران حضورش در میلان، وی لیگ قهرمانان اروپا را در فصل‌های ۰۳−۲۰۰۲ و ۰۷−۲۰۰۶ فتح کرد، و هم چنین عنوان قهرمانی سری آ را در سال‌های ۰۴−۲۰۰۳ و ۱۱−۲۰۱۰ به دست آورد. همکاری اعجاب‌آور وی با آندره آ پیرلو نقشی کلیدی را در قهرمانی ایتالیا در جام جهانی ۲۰۰۶ و هم چنین موفقیت‌های میلان در سطوح داخلی و بین‌المللی داشت. او پس از خداحافظی در عرصه بازیگری در تاریخ ۲۵ فوریه ۲۰۱۳، به عنوان بازیکن-مربی تیم سیون نامیده شد. گتوسو پنجمین مربی این تیم در فصل ۲۰۱۲- ۲۰۱۳ بود. بعد از آن او هدایت تیم دسته دومی پالرمو را بر عهده گرفت و فصل ۲۰۱۳- ۲۰۱۴ را بر روی نیمکت این تیم نشست. بعد از آن او از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ سرمربی گری تیم پیزا را بر عهده گرفت و بعد در تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۱۷، وینچنزو مونتلا توسط میلان اخراج شد. سپس گتوزو که در همان سال هدایت تیم دوم میلان را بر عهده گرفته بود از سمت خود به عنوان مربی میلان پریماورا کناره‌گیری کرده بود به عنوان سرمربی تیم اصلی برگزیده شد و تا سال ۲۰۱۹ در این تیم باقی ماند ولی پس از کسب نتایج ضعیف از این تیم اخراج شد. تیم های یوونتوس، اینتر و ناپولی و دیگر مدعیان نیز در این چند سال قدرتمند تر از قبل ظاهر شدند و یوونتوس فعلا حرف اول را در فوتبال ایتالیا می زند و چند سال است که به صورت متالی قهرمان سری آ می شود. میلان که چند سال است شرایط خوبی را ندارد باید دید پس از اخراج گتوزو و جانشینی مارکو جامپائولو بر جای وی مشکل اش حل خواهد شد یا خیر.
اوله گونر سولسشر؛ ذخیره طلایی باز هم می درخشد؟!
فارغ از یازده بازیکنی که مربی به زمین می فرستد، معمولا سه بازیکن هستند که می توانند سرنوشت یک بازی را رقم بزنند؛ بازیکنانی که نه آنقدر خوب هستند که در میان یازده بازیکن اصلی باشند و نه آنقدر بد که سرمربی تیم، حتی دقایقی اندک هم به آنها فرصت بازی ندهد. اوله گونر سولسشر، بازیکنی با همین خصوصیات بود. در دوره ای که اندی کول و دوایت یورک مهاجمین اصلی فرگی بودند، او بود که اجازه نا امیدی به هواداران منچستری نمی داد. فرگوسن در وصف وی گفت: «اوله» چارچوب شناس ترین مهاجمی است که تا به حال در تیم من بوده است. اوله گونار سولسشر ملقب به ذخیره طلایی تیم رویایی یونایتد، شش سال قبل و در مصاحبه ای بیان کرده بود که آرزوی اش رسیدن به نیمکت تئاتر رویا ها است. شاید خود این مرد نروژی هم تصور نمی کرد آنقدر زود به رویایی که تا شش سال قبل در سر می پروراند، برسد. اما حالا وقتی به نیمکت منچستر یونایتد نگاه می کنیم، فردی را می بینیم که در دورانی که فوتبالیست هم بود، معمولا با کمی تغییر در همین جایگاه قرار می گرفت.
سولسشر در ۲۳۵ دیداری که پیراهن یونایتد را بر تن کرد، موفق به زدن ۹۱ گل شد. او که پیش از یونایتد سابقه هدایت ناموفق کاردیف سیتی را هم داشته است، پس از کسب ۱۴ برد از ۱۹ دیدار ابتدایی اش، رسما به عنوان سرمربی منچستر یونایتد انتخاب شد. سولسشر که جایگزین ژوزه مورینیو شده است، این فصل کار سختی برای موفقیت در اولترافورد دارد. زیرا تیم های دیگر لیگ انگلیس همانند منچستر سیتی و لیورپول جزو بهترین تیم های دنیا هستند و حتی مدعیان دیگر در فصل گذشته نتوانستند به نزدیک این دو تیم برسند. در این فصل نیز این دو تیم با قدرت و تقویت بازیکنان در فصل نقل و انتقالات بسیار قدرتمند نشان می دهند.
فرانک لمپارد؛ قمار بزرگ سران چلسی بر روی او
فرانک لمپارد ملقب به گلزن ترین هافبک تاریخ دنیای فوتبال که آمار وی بی نظیر است. با ۱۴۷ گل نه تنها گلزن ترین هافبک دنیا است، بلکه بهترین گلزن تاریخ باشگاه بزرگ لندنی یعنی چلسی هم است؛ بالاتر از دروگبا و بسیاری از ستاره های بزرگی که در خط حمله چلسی به میدان رفتند. تنها یک سال سابقه مربیگری دارد آن هم مربوط به لیگ دو انگلیس یا همان «چمپیون شیپ» است. در این یک سال موفق به رساندن دربی کانتی به فینال پلی آف شد. هر چند که در نهایت نتوانست این تیم را به سطح اول لیگ انگلیس بیاورد اما نمی توان از کار بزرگی که در این تیم انجام داد، چشم پوشی کرد. فرانکی در حالی با یک سال سابقه مربیگری به چلسی پیوست که این تیم لندنی هم دوران چندان خوبی را سپری نمی کند. آن ها به تازگی از حضور در ۲ پنجره نقل و انتقالاتی محروم شدند و نمی توانند بازیکنی را جذب کنند. این موضوع زمانی سخت تر می شود که بدانیم این تیم در فصل نقل انتقالاتی فعلی، ادن هازارد ستاره چند فصل اخیر خود را هم از دست داده است و باید بعد از چند فصل، با چالشی بزرگ روبرو شوند. شاید انتخاب بحث بر انگیز آبراموویچ برای سپردن هدایت چلسی به لمپارد جوان، ریسکی بزرگ باشد اما اگر این ریسک موفقیت آمیز باشد می توان تا سال ها لمپارد را روی نیمکت چلسی تصور کرد؛ تیمی که چندان علاقه ای به فرصت دادن به مربیان ندارد. مثال بارز آن هم آنتونیو کونته و ژوزه مورینیو هستند که تنها بعد یک فصل بعد از این که چلسی را در لیگِ سخت جزیره قهرمان کردند، از هدایت این تیم اخراج شدند.
لوییس انریکه؛ محبوب و موفق در بارسلونا
همان طوری که می دانید لوییس انریکه سابقه بازی در تیم های اسپورتینگ خیخون، رئال مادرید و بارسلونا را در کارنامه داردو اوج دوران حضور او به تیم بارسلونا باز می گردد که او یکی از کاپیتان های محبوب تاریخ بارسا بود و همواره به این شهرت داشت که هم تیمی‌هایش را تشویق می‌کرد و به آن ها انگیزه مضاعف می داد. این بازیکن مورد علاقه همه هواداران بارسلونا بود و تا سال ۲۰۰۴ که از فوتبال خداحافظی کرد در بارسلونا باقی‌ماند. لوییس انریکه از ژوئن ۲۰۰۸ مربی تیم دوم بارسلونا تا می ۲۰۱۱ بود و آن تیم را به یک دسته بالاتر یعنی لیگا ادلانته برد. او سپس بعد از آن هدایت آ اس رم را بر عهده گرفت. در رم موفق نبود و نتوانست کاری پیش ببرد. لوییس انریکه از می ۲۰۱۴ رسماً و طی قراردادی ۲ ساله به عنوان سرمربی بارسلونا معرفی شد و در همین سال با این که شروع خوبی نداشت وی توانست ۳گانه برای تیمش به دست آورد و در رزومه کاری خود به ثبت برساند. در سال بعد انریکه توانست دوگانه برای بارسلونا به ارمغان آورد. هم چنین در فصل آخر فقط توانست به قهرمانی جام حذفی برسد و در لا لیگا با ۳ امتیاز کمتر نسبت به حریف خود رئال مادرید با ۹۱ امتیاز بارسا را نایب قهرمان کند. انریکه بعد از سه فصل و ۹جام بارسا را ترک نمود و جای خود را به ارنستو والورده مربی پیشین اتلتیکو بیلبائو داد. وی در ۹ ژوئیه ۲۰۱۸ رسماً سرمربی تیم ملی فوتبال اسپانیا شد و هم چنان نیز در این تیم حضور دارد و روزهای خوبی را نیز سپری می کند.
آنتونیو کونته؛ درخشش «پدرخوانده» در فوتبال ایتالیا
معمولا مربیان ایتالیایی را به شور و هیجانی که در کنار زمین به بازیکنان انتقال می دهند، می شناسیم. کونته هم از قاعده مستثنی نیست. آنتونیو کونته ملقب به پدر خوانده فوتبال ایتالیا که سابقه درخشانی را چه در عرصه بازیگری و چه در عرصه مربیگری، در این لیگ دارد، امسال به میلان سفر کرده و قرار است سال آینده روی نیمکت تیم فوتبال اینتر این شهر بنشیند. این مربی ایتالیایی که اکثر دوران بازی خود را در یوونتوس سپری کرده در مقطعی سه ساله سرمربی این تیم بوده است و امسال قرار است تیمی را هدایت کند که جزو دشمنان درجه یک، تیم قبلی خود است. کونته با پیراهن یووه ۲۹۶ بازی انجام داده و ۲۹ گل هم به ثمر رسانده است. وی همراه با این تیم به افتخارات بسیار زیادی رسیده است و به نوعی می توان او را در دسته بازیکنان پر افتخار فوتبال ایتالیا قرار داد؛ پنج قهرمانی در لیگ ایتالیا، یک قهرمانی در جام حذفی، یک قهرمانی و سه نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و یک سوپرجام اروپا از جمله افتخارات «پدرخوانده» فوتبال ایتالیا با پیراهن یوونتوس است. اما باید برای دست پخت این مربی ایتالیایی در اینتر، باید صبر کرد تا ببینیم بالاخره بعد از چندین سال تیمی موفق به پایین کشیدن یوونتوس از سکوی قهرمانی می شود یا خیر؟ اوضاع تیم کونته در حال حاضر خوب است و به نظر او برای رقابت با تیم پر ستاره مائوریتسیو ساری در یووه، نیاز به تلاش زیادی دارد.
