فوتبال ایتالیا در یک بازه زمانی از حضور مدافع توانمندی بهره‌مند بود که همه او را به دیواری محکم تشبیه می‌کردند. در این مطلب به زندگینامه فابیو کاناوارو می‌پردازیم.
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
زندگینامه فابیو کاناوارو ؛ کودکی از شهر ناپل که برنده توپ طلا شد
فابیو کاناوارو در ۱۳ سپتامبر سال ۱۹۷۳، در شهر ناپل ایتالیا به دنیا آمد. مادرش گلزومینا کاستانزو خدمتکار و پدرش پاسکاله کاناوارو کارمند بانک بود. پدرش به فوتبال علاقه زیادی داشت و در تیم جیوگلیانو بازی می‌کرد. وی یک خواهر بزرگتر به نام رناتا و یک برادر کوچکتر به نام پائولو دارد. او نیز یک فوتبالیست حرفه‌ای است. پائولو، به‌عنوان مدافع برای تیم ساسولو و پیش از این نیز در ناپولی، ورونا و پارما بازی می‌کرد. این دو برادر از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۲، در پارما در کنار یکدیگر بازی می‌کردند.
او برای اولین بار طعم موفقیت بین المللی را در اواسط دهه ۱۹۹۰ با سرمربیگری سزاره مالدینی در تیم زیر ۲۱ سال ایتالیا چشید و با کسب دو عنوان قهرمانی متوالی قهرمانی زیر ۲۱ سال، در سالهای ۱۹۹۴ و ۱۹۹۶، و با همکاری الساندرو نستا به فوتبال حرفه‌ای خود ادامه داد. در سال ۱۹۹۶ نیز در المپیک تابستانی آتلانتا شرکت کرد. وی متعاقباً در جام جهانی ۱۹۹۸، ۲۰۰۲، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ و همچنین در مسابقات قهرمانی اروپا ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ برای کشورش بازی کرد.
دوران جوانی و پیوستن به تیم ناپولی، سالهای ۱۹۸۸-۱۹۹۵
کاناوارو بازی خود را در تیم جوانان باگنولی آغاز نمود. بعد از مدتی به تیم شهر خود یعنی ناپولی پیوست. در ابتدا به‌عنوان هافبک در این تیم بازی می‌کرد. مارادونا سرمربی این تیم، او را تشویق نمود به روشی که می‌خواهد بازی کند. پیشرفت کاناوارو به‌عنوان بازیکن به گونه‌ای بود که به زودی به‌عنوان بازیکن ثابت درآمد. اولین حضور کاناوارو در سری‌آ در ۷ مارچ ۱۹۹۳ صورت گرفت که ناپولی با نتیجه ۴بر۳ مغلوب یوونتوس شد. او در میانه میدان کنار فرارا قرار گرفت و توانست به سرعت استعداد‌های خود را در معرض نمایش قرار دهد. او اولین گل حرفه‌ای خود را در سن سیرو، مقابل میلان، در ۸ ژانویه ۱۹۹۵ به‌ثمر رساند. به دلیل مواجه شدن ناپولی با شرایط سخت مالی مارادونا تصمیم گرفت که کاناوارو را علیرغم عملکردهای امیدوارکننده و حرفه‌ای وی، به تیم پارما بفروشد. کاناوارو توانسته بود با تیم ناپولی قهرمانی لیگ اروپا و جام حذفی ایتالیا را به دست آورد و به‌عنوان بهترین مدافع سال سری‌آ شناخته شود. او تا سال ۱۹۹۵ در ناپولی ماند و ۶۰ بازی در کل حضورش در این باشگاه داشت و یک گل به‌ثمر رساند.
پیوستن به تیم پارما، سالهای ۱۹۹۵-۲۰۰۲
کاناوارو در تابستان سال ۱۹۹۵ به پارما پیوست. او در اولین فصل خود، به طور مرتب در تیم حضور می‌یافت و در ۲۹ بازی یک گل در لیگ به‌ثمر رساند. او علاوه براین‌که توانست در این بازی‌ها موفقیت‌های فردی زیادی کسب نماید، بازوبند کاپیتانی این تیم را نیز از آن خود کرد. هم تیمی شدن با بوفون و لیلیان تورام، سبب شد تا نه تنها یکی از مستحکم‌ترین واحدهای دفاعی اروپا را تشکیل دهند بلکه به نزدیک‌ترین دوستان فوتبالی او هم تبدیل شوند. در طول فصل اول، پارما در دور دوم جام حذفی ایتالیا از دور مسابقات حذف شد، اما در آن فصل در جایگاه ششم سری‌آ قرار گرفت و به لیگ اروپا راه یافت. پارما در فصل۱۹۹۵-۱۹۹۶ به مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپا رسید. فصل ۱۹۹۶-۱۹۹۷ نایب قهرمان رقابت‌های سری‌آ شد و مجوز حضور در رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا را دریافت نمود. در همان فصل پارما یک بار در مرحله دوم جام حذفی و بار دیگر در دور اول لیگ اروپا حذف شد. در فصل ۱۹۹۷-۱۹۹۸، پارما در سری‌آ در رده پنجم قرار گرفت. علاوه بر آن توانست به مرحله نیمه نهایی جام حذفی نیز ایتالیا برسد. در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا حذف شد و در گروه خود به مقام دوم رسید و قهرمانی را به بورسیا دورتموند واگذار کرد. در چهارمین فصل حضور خود در این باشگاه، کاناوارو قهرمانی در لیگ اروپا و قهرمانی درجام حذفی ایتالیا را تجربه نمود. فصل بعد، برادر فابیو، پائولو کاناوارو، نیز به تیم پارما پیوست و دو برادر کاناوارو توانستند برای دو فصل آینده در کنار یکدیگر بازی کنند.
فابیو به همراه پارما اولین قهرمانی خود در سوپرجام ایتالیا را در برابر قهرمان سری‌آ، میلان کسب نمود. در فصل ۲۰۰۰-۲۰۰۱، کاناوارو کمک کرد تا پارما بتواند به یک فینال دیگر در رقابت‌های جام حذفی در مقابل فیورنتینا راه یابد. در این رقابت تیم پارما با نتیجه ۲-۱ از حریف خود شکست خورد و از قهرمانی بازماند. در فصل پایانی خود با پارما، کاناوارو به همراه تیمش موفق شد دومین قهرمانی جام حذفی ایتالیا را از آن خود کند. از سال ۱۹۹۷، درخواست‌های زیادی از او جهت پیوستن به تیم ملی انجام می‌شد زیرا او چندین بار به‌عنوان بهترین مدافع سری‌آ شناخته شده بود. در زمان حضورش در پارما، او بیش از ۲۵۰ بازی انجام داد و موفق شد تا ۵ گل به‌ثمر برساند.
پیوستن به تیم اینتر، سالهای ۲۰۰۲-۲۰۰۴
در تابستان سال ۲۰۰۲، با قراردادی چهار ساله به مبلغ ۲۳ میلیون یورو به تیم اینترمیلان پیوست. هکتور کوپر مربی اینتر و بازیکنانی چون هرنان کرسپو و فرانچسکو کوکو نیزدر این تیم بازی می‌کردند. اینتر در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳ به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسید و همچنین به مقام نایب قهرمانی سری‌آ دست یافت. او در دومین فصل بازی در اینتر به دلیل مصدومیت نتوانست عملکرد جالبی از خود نشان دهد. پس از دو سال حضور در این باشگاه و بیش از ۵۰ بازی و دو گل تصمیم به ترک اینتر به مقصد یوونتوس گرفت.
پیوستن به تیم یوونتوس، سالهای ۲۰۰۴-۲۰۰۶
بعد از دو سال بازی در اینتر، کاناوارو قراردادی را با یوونتوس امضا کرد. این قرارداد شامل مبادله دروازه‌بان ذخیره یوونتوس فابیان کارینی، به اینتر، با فابیو بود و هر دو بازیکن ۱۰ میلیون یورو قیمت داشتند. او مجددا به هم تیمی‌های سابق پارما خود لیلیان تورام و بوفون پیوست و یکی از مستحکم‌ترین دفاع‌ها را در سری‌آ تشکیل دادند. یوونتوس در سال ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ به پیروزی در دو اسکودتو متوالی دست یافت، ولی در مرحله یک چهارم نهایی در لیگ قهرمانان اروپا از دور مسابقات خارج شد. او موفق شد چهار جایزه اسکار دل کلاسیو، اسکار فوتبال ایتالیا، برترین مدافع سال ۲۰۰۵ و سال ۲۰۰۶، بهترین بازیکن سال ۲۰۰۶ ایتالیا و بهترین بازیکن جهان در سال ۲۰۰۶ را از آن خود کند. پس از جام جهانی ۲۰۰۶، طبق قوانین کالچوپولی، یوونتوس به سری بی سقوط کرد. از آنجا که یوونتوس برای صعود به لیگ قهرمانان واجد شرایط نبود، کاناوارو تصمیم گرفت تا یوونتوس را ترک کند. او در تابستان ۲۰۰۶ به همراه فابیو کاپلو، مربی یووه به رئال مادرید پیوست. در دو سال حضور او در یوونتوس توانست دو بار قهرمانی در اسکودتو را به دست آورد.
پیوستن به تیم رئال مادرید، سالهای ۲۰۰۶-۲۰۰۹
رئال مادرید قراردادی به مبلغ۷ میلیون یورو با کاناوارو بست و پیراهن شماره ۵ که قبلاً به زین‌الدین زیدان تعلق داشت را به وی اهدا کرد. کاناوارو سه فصل در مادرید بازی کرد و عنوان قهرمانی لالیگا را به همراه رئال در سالهای ۲۰۰۶-۲۰۰۷ و ۲۰۰۷-۲۰۰۸ کسب کرد و به‌عنوان بهترین بازیکن سال جهان فیفا ۲۰۰۶ شناخته شد.
کاناوارو در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ به‌عنوان یکی از فوتبالیست‌های برتر فدراسیون بین‌المللی اتحادیه فوتبالیست‌ها انتخاب شد و رئال مادرید، عنوان بهترین تیم سال ۲۰۰۶ اروپا را به خود اختصاص داد. وی در فهرست کوتاه شش نفری مردان سال ۲۰۰۷ لائوروس قرار گرفت. در طول آخرین فصل حضورش در مادرید، به دلیل سن بالا دچار افت شد. او اغلب توانایی مقابله با حریفان تند و تیزی مانند لیونل مسی و فرناندو تورس را نداشت. در ۱۹ می ۲۰۰۹، کانووارو اعلام کرد که در پایان فصل ۲۰۰۹-۲۰۱۰ به یوونتوس باز خواهد گشت. وی در بازی آخر خود در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو مورد تشویق گرم هواداران قرار گرفت.
بازگشت به یوونتوس، سالهای ۲۰۰۹-۲۰۱۰
در تابستان سال ۲۰۰۹، وی پس از پایان قراردادش با رئال مادرید، تصمیم به بازگشت مجدد به یوونتوس گرفت. او این فصل را خیلی خوب شروع کرد ولی از پاییز به بعد، عملکرد یوونتوس رو به افول گذاشت. در لیگ قهرمانان اروپا، فولام برابر یوونتوس قرار گرفت. یوونتوس که در این بازی در خانه خود با نتیجه ۳-۱ به پیروزی رسیده بود، توانست بار دیگر با نتیجه ۱-۰ در استادیوم کارون کاتیج در لندن این تیم را مغلوب خود کند. عملکرد ضعیف او نه تنها باعث شد که تیم یوونتوس برای فصل بعدی با او قراردادی امضاء نکند بلکه حتی تیم زادگاهش ناپولی نیز هیچ‌گونه تمایلی مبنی بر پذیرش وی نشان نداد.
پیوستن به تیم الاهلی، سالهای۲۰۱۰-۲۰۱۱
در تاریخ ۲ جون ۲۰۱۰ و پس از رقابت‌های جام جهانی، کاناوارو با یک انتقال آزاد، به لیگ امارات متحده عربی و به تیم الاهلی پیوست و قراردادی دو ساله با این تیم امضا کرد. او ۱۶ بازی برای این باشگاه انجام داد و دو گل به‌ثمر رساند. کاناورو بازنشستگی خود را از فوتبال در جولای ۲۰۱۱ به دلیل مشکل جدی زانو اعلام کرد. پزشکان به او گفته بودند که دیگر نمی‌تواند بازی کند.
عرصه بین المللی
کاناوارو اولین موفقیت بین المللی خود را در اواسط دهه ۱۹۹۰ با سرمربیگری سزاره مالدینی در تیم زیر ۲۱ سال ایتالیا به دست آورد و با کسب دو عنوان قهرمانی متوالی در رقابت‌های زیر ۲۱ سال اروپا در سالهای ۱۹۹۴ و ۱۹۹۶، توانست در پست دفاعی به همراه الساندرو نستا درخشش بیشتری پیدا کند. در سال ۱۹۹۶ نیز در المپیک تابستانی آتلانتا شرکت کرد. او در جام‌های جهانی ۱۹۹۸، ۲۰۰۲، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ و همچنین در رقابت‌های قهرمانی اروپا ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ برای کشورش بازی کرد.
کاناوارو در ۲۲ ژانویه ۱۹۹۷ اولین بازی خود با تیم ملی ایتالیا را در یک بازی دوستانه مقابل ایرلند شمالی انجام داد. نخستین تورنمنت بین‌المللی کاناوارو در جام جهانی ۱۹۹۸ در کنار جوزپه برگومی، الساندرو کاستاکورتا و پائولو مالدینی و الساندرو نستا رقم خورد. کاناوارو در طول برگزاری این رقابت‌ها چندین عملکرد قدرتمند انجام داد، ولی سرانجام ایتالیا در مرحله یک چهارم نهایی به مصاف فرانسه رفت و مغلوب شد.
فینال یورو۲۰۰۰، جام جهانی ۲۰۰۲ و رقابت های یورو۲۰۰۴
در رقابت‌های یورو ۲۰۰۰، با سرمربیگری دینو زوف، کاناوارو دری ک تورنمنت قدرتمند حضور یافت و در کنار الساندرو نستا، مارک لولیانو یا پائولو مالدینی با سیستم ۲-۵-۳ در میانه میدان بازی کرد. در ۲۵ جون ۲۰۰۲ ایتالیا به مصاف رومانی رفت و این تیم را با نتیجه ۲-۰ شکست داد. سپس به مرحله نیمه نهایی رسید و در مقابل هلند به پیروزی ۱-۰ دست یافت. در فینال در برابر فرانسه ۲-۱ مغلوب این تیم شد. در جام جهانی ۲۰۰۲، تیم ملی با سرپرستی جیووانی تراپاتونی به میدان رفت، کاناوارو به دلیل مصدومیت الساندرو نستا به تنهایی در برابر تیم کرواسی به مقابله پرداخت. مصدومیت نستا به همراه چندین اشتباه مسئولان مسابقه، سبب شد تا ضربه بزرگی به شانس ایتالیا برای قهرمانی در جام جهانی وارد گردد.
او بعد از بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۲، بازوبند کاپیتانی را از پائولو مالدینی گرفت و توانست آرامش و عملکردهای صحیح را به تیم بازگرداند. تیم ملی ایتالیا به کمک او به رقابت‌های یورو ۲۰۰۴ راه یافت. در ۲۱ آگوست ۲۰۰۲ و بعد از بازنشستگی از بازی‌های ملی مالدینی، تیم ایتالیا با کمک کاناوارو اسلوونی را ۱-۰ شکست داد. او در تاریخ ۷ سپتامبر به طور رسمی به عنوان کاپیتان ایتالیا برای بازی مقدماتی یورو ۲۰۰۴ مقابل آذربایجان انتخاب شد که ایتالیا با نتیجه ۲ بر ۰ به پیروزی رسید. کاناوارو اولین گل بین‌المللی خود را در تاریخ ۳۰ می ۲۰۰۴، در مقابل تیم تونس با نتیجه ۴-۰ به‌ثمر رساند. در رقابت‌های یورو ۲۰۰۴ که به میزبانی پرتغال برگزار شد، ایتالیا در بازی نخست خود با تیم دانمارک ۰-۰ مساوی کرد و در برابر سوئد به نتیجه ۱-۱ دست یافت. در بازی سوم به مصاف بلغارستان رفت و این تیم را ۲-۱ شکست داد. تیم ایتالیا در جدول مسابقات در رده سوم قرار گرفت و از حضور در ادامه رقابت‌ها باز ماند.
قهرمانی در جام جهانی سال ۲۰۰۶
فابیو کاناوارو کاپیتانی تیم ملی ایتالیا را در طول رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶ با آرامش و نظم خاصی تحت سرپرستی مارچلو لیپی انجام داد. تیم ملی ایتالیا در مرحله نیمه نهایی در مقابل آلمان که میزبان این مسابقات نیز بود تا دقیقه آخر ۱-۰ از این تیم پیش افتاد و توانست در آخرین دقیقه وقت اضافی به نتیجه ۲-۰ دست پیدا کند و تیم آلمان را مغلوب خود کند. در ۹ جولای سال ۲۰۰۶ او توانست جام قهرمانی ایتالیا را در مسابقات جام جهانی بالای سر ببرد. کاناوارو در طول ۶۹۰ دقیقه ای که در این مسابقات بازی کرد، هیچ کارت زرد یا قرمزی را دریافت نکرد. عملکرد دفاعی وی در فینال سبب شد تا لقب “دیوار برلین” به او داده شود، زیرا فینال این رقابت‌ها در برلین برگزار می‌شد.
او در تمام مسابقات جام جهانی برای ایتالیا بازی نمود، ۲۱۱ پاس را کامل کرد و تیم ایتالیا توانست به همراه وی در ۱۶ بازی پیروزی کسب نماید. حتی با وجود مصدومیت آلساندرو نستا، دفاع تیم ایتالیا توانست رکورد پنج بازی بدون گل را حفظ کند. تیم ایتالیا در کل مسابقات جام جهانی، یک گل به خودی مقابل تیم ایالات متحده و یک پنالتی زین الدین زیدان در فینال مقابل تیم فرانسه دریافت کرد. در پایان رقابت‌های جام جهانی جوایز متعددی به بازیکنان مختلف اهدا می‌شود، از جمله جایزه آل-استارتیم که به کاناوارو و شش هم تیمی‌اش یعنی بوفون، توتی، گتوزو، پیرلو، تونی و زامبروتا اهدا گردید. در ۲۷ نوامبر سال ۲۰۰۶، جایزه بالون دور(توپ طلا) به کاناوارو تعلق گرفت. نام او در فهرست فدراسیون بین المللی اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای و برترین تیم سال اروپا نیز دیده می‌شد.
رقابت‌های یورو ۲۰۰۸
در ۲ جون ۲۰۰۸، وی در اولین جلسه تمرینی ایتالیا برای یورو ۲۰۰۸ از ناحیه رباط مچ پا مصدوم شد. روبرتو دونادونی سرمربی ایتالیا، الساندروگامبرینی، مدافع میانی فیورنتینا را به‌عنوان جایگزین کاناوارو برگزید و الساندرو دل پیرو کاپیتان تیم شد. این مصدومیت سبب شد تا کاناوارو برای رقابت‌های جام جهانی ۲۰۱۰ مصمم‌تر شود.
شکستن رکورد در جام کنفدراسیون های ۲۰۰۹
در مرحله گروهی و در بازی‌های حذفی جام کنفدراسیون‌ها در سال ۲۰۰۹، ایتالیا برابر برزیل صف‌آرایی کرد ولی با شکست ۳-۰ در برابرتیم قدرتمند برزیل از گردونه رقابت‌ها کنار رفت. در ۱۲ آگوست ۲۰۰۹، در یک بازی دوستانه مقابل سوئیس، کاناوارو به بهترین بازیکن ایتالیا در تمام دوران تبدیل شد. او ۱۲۷ بار در تیم ملی کشور ایتالیا حضور پیدا کرد و رکورد مالدینی با ۱۲۶ بار را شکست.
جام جهانی ۲۰۱۰ و اعلام بازنشستگی وی از بازی‌های ملی
در جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی،کاناوارو بار دیگر زیر نظر مارچلو لیپی، به‌عنوان کاپیتان معرفی شد. مدافع عنوان قهرمانی در دور اول پس از تساوی برابر نیوزلند و پاراگوئه، با نتیجه ۳ بر ۲ به اسلواکی باخت. به دنبال عدم کسب موفقیت ایتالیا در مرحله گروهی، کاناوارو از فوتبال ملی خداحافظی کرد. به‌طور کلی، کاناوارو در فاصله بین سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۰، ۱۳۶ بازی برای ایتالیا انجام داد و ۲ گل به‌ثمر رساند و به‌عنوان دومین بازیکن ایتالیا در تمام دوران، بعد از جانلوییجی بوفون قرار گرفت.
دوران سرمربیگری
کمک مربی الاهلی
در ۲۵ آگوست ۲۰۱۱، کاناوارو پس از بازنشستگی، به سمت سفیر جهانی شناخته شد و به سمت مشاور فنی باشگاه الاهلی دبی منصوب شد. در جولای سال ۲۰۱۳، پس از اینکه کاسمین اولیرو به عنوان سرمربی جدید الاهلی، مسئولیت خود را بر عهده گرفت، کاناوارو به‌عنوان مربی تیم معرفی شد. او در اولین فصل حضور خود در این باشگاه، الاهلی را به قهرمانی جام لیگ برتر و جام حذفی امارات رساند.
سرمربی گوآنگژو اورگرند
در ۵ نوامبر ۲۰۱۴، کاناوارو به‌عنوان سرمربی جدید چهار دوره قهرمان سوپر لیگ چین، تیم گوانگژو اورگرند منصوب شد. او جانشین سرمربی سابق تیم ملی ایتالیا مارچلو لیپی شده بود. در ۴ جون سال ۲۰۱۵، گوانگژو اورگرند پس از بازی این تیم در سوپر لیگ مقابل تیم تیانجین تدا به طور ناگهانی اعلام کرد لوئیس فلیپه اسکولاری رسما جایگزین کاناوارو شده است و او از سمت خود برکنار شد.
سرمربی النصر
در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۵، کاناوارو به‌عنوان سرمربی جدید باشگاه عربستان سعودی النصر به جای جورج دا سیلوا انتخاب شد. در ۱۱ فوریه ۲۰۱۶، کاناوارو قرارداد خود را با النصر به دلایل نامعلوم فسخ کرد.
سرمربی تیانجین کوانجیان
در ۹ جون سال ۲۰۱۶، تیانجین کوانجیان، تحت مربیگری وندرلی لوکزامبورگ که در هفت مسابقه پیاپی بدون پیروزی حضور پیدا کرده بود، اعلام کرد که کاناوارو سرمربی جدید باشگاه است. تیانجین کوانجیان در آن زمان مقام هشتم لیگ را کسب کرد. در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۶، او تیانجین کوانجیان را به قهرمانی در لیگ چین و در سال ۲۰۱۷ به قهرمانی سوپر لیگ چین رساند. تیانجین کوانجیان با کسب ۱۵ برد، ۹ تساوی و ۶ باخت در رده سوم جدول رده بندی قرارگرفت و در بازی‌های مقدماتی لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۸ به مرحله حذفی رسید. در ۶ نوامبر ۲۰۱۷، تیانجین کوانجیان اعلام کرد باشگاه استعفا کاناوارو را پذیرفته است. وی در ماه نوامبر سال ۲۰۱۷ برنده جایزه بهترین سرمربی لیگ فوتبال چین شد.
سرمربی بازگشت به گوانگژو اورگرند
در ۹ نوامبر سال ۲۰۱۷، کاناوارو برای دومین بار به سمت مربیگری تیم گوانگژو اورگرند انتخاب شد. در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۹ از سمت خود کناره گیری نمود و در قسمت فرهنگی باشگاه مشغول به کار شد. در طول دوران آموزش، کاپیتان ژینگ ژی به سمت مدیر اجرایی باشگاه منصوب گردید.
سرمربی تیم ملی چین
در ۱۵ مارچ ۲۰۱۹، وی به‌عنوان سرمربی تیم ملی چین منتصب گردید و همچنین در توافق با مسوولان باشگاه گوانژو اورگرند به‌عنوان مربی این تیم چینی منصوب شد. در اولین بازی تیم ملی چین مقابل تایلند در مارچ ۲۰۱۹ تحت مربیگری او که ۱-۰ به سود تایلند به پایان رسید، وی اعلام کرد که از سمت خود از تیم ملی کناره‌گیری کرده و بر روی ادامه فعالیت خود در باشگاه گوانژو تمرکز خواهد نمود. مارچلو لیپی نیز به جای کاناوارو منصوب شد.
امور خیریه:
فابیو کاناوارو با دوست و هم تیمی سابق خود چیرو فررا، بنیاد خیریه‌ای در مورد تهیه تجهیزات تحقیقاتی سرطان و نیز بیمارستانی برای جراحی سرطان‌های خاص در شهر ناپل احداث نمودند. این بنیاد همچنین قصد دارد به جوانانی که در معرض خطرسرطان در ناپل هستند کمک نماید. او همواره در دنیای فوتبال به کمک مردم و کارهای خیریه معروف است.
ازدواج:
کاناوارو در تاریخ ۱۷ ژوئن ۱۹۹۶ با دانیلا آرنوسو ازدواج کرد او متولد ۱۷ ژوئیه ۱۹۷۴ است، آنها سه فرزند دارند، کریستین در ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۸ در ناپل به دنیا آمد. او نیز یک فوتبالیست است و هم اکنون به‌عنوان هافبک برای تیم بت ونتون در سری‌آ بازی می‌کند، مارتینا در۲۲ دسامبر۲۰۰۱ و آندره در ۲۰ اکتبر۲۰۰۴ به دنیا آمدند.
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
