روبرتو باجو فوتبالیست حرفه‌ای فوتبال ایتالیا، در ۱۸ فوریه ۱۹۶۷ در شهر کالدونو ایتالیا به دنیا آمد. او ششمین عضو از مجموع هشت فرزند خانواده باجو به‌شمار می‌آید. در این مطلب با زندگینامه روبرتو باجو آشنا خواهید شد.
زندگینامه روبرتو باجو ؛ مصدومیت‌های متعددی که به سراغ او رفت، ولی مانع پیشرفت او نشد
پدرش فلوریندو باجو مادرش ماتیلد مگیو نام دارند. برادر بزرگتر وی، ادی باجو نیز یک فوتبالیست بوده و در ۸۶ بازی در فوتبال سری‌بی ایتالیا به زمین مسابقه رفته است. مهارت‌ها و استعداد‌های روبرتو باجو به عنوان یک فوتبالیست از همان ابتدا مورد توجه قرار گرفت. هنگامی که روبرتو تنها نه سال داشت، باشگاه محلی کالدونو او را به تیم جوانان دعوت نمود و در طی مدت دو سال او توانست استعداد خود برای گلزنی را ثابت نماید. هنگامی که ۱۳ ساله بود با مبلغ ۳۰۰ پوند توسط باشگاه ویچنزا خریداری شد و به سرعت پله‌های ترقی را طی نمود. او در سال ۱۹۸۳ به یک تیم معتبر منتقل شد. در طی دو سال بعدی باجو استعداد بالای خود را به عنوان یک قهرمان نشان داد و توانست به باشگاه‌های بزرگتر در ایتالیا راه پیدا کند.
عرصه باشگاهی
ویچنزا
باجو دوران نوجوانی خود را زمانی که تنها نه سال داشت، در باشگاه شهر خود کالدونو سپری کرد. در یازده سالگی، ۴۵ بار گلزنی کرد و در به‌ثمر رساندن ۲۰ گل در ۲۶ بازی نیز کمک کرد. او همچنین توانست در یک بازی ۶ بار گلزنی کند. استعداد او در فوتبال توسط اسکات آنتونیو مورا شناسایی شد و در سن ۱۳ سالگی با مبلغ ۳۰۰ پوند به تیم جوانان ویچنزا پیوست. در ۱۵ سالگی با به‌ثمر رساندن ۱۱۰ گل در ۱۲۰ بازی به تیم دوم ویچنزا پیوست و فوتبال حرفه‌ای را آغاز نمود.
در ۵ جون ۱۹۸۳ و در ۱۶ به تیم یک ویچنزا ملحق شد. او اولین گل خود را برای سری‌سی ایتالیا در مقابل تیم برسیا از نقطه پنالتی به‌ثمر رساند و ۳-۰ پیروز شد. او اولین گل حرفه‌ای خود را در جام حذفی سری‌سی، مقابل للانو به‌ثمر رساند و ۴-۱ به پیروزی رسید. در فصل ۱۹۸۴-۱۹۸۵ در سری‌سی، با سر مربیگری برونو جورجی توانست در ۲۹ بازی، ۱۲ گل به‌ثمر برساند و کمک کرد تا این تیم به سری بی صعود نماید. او با بازی درخشان خود توانست نظر تیم فیورنتینا را به خود جلب کند.
فیورنتینا
در سال ۱۹۸۵ باجو با ۱.۵میلیون پوند به باشگاه فیورنتینا پیوست. علیرغم تمام مصدومیت‌هایی که فصل قبل برای او بوجود آمد، او به یکی از بهترین بازیکنان این باشگاه تبدیل شد. در اولین فصل حضورش در این تیم، فیورنتینا به همراه باجو توانست به رتبه پنجم جدول سری‌آ دست یابد و به مرحله نیمه نهایی جام حذفی برسد. در ۱۷ سپتامبر ۱۹۸۶ اولین بازی اروپایی خود را در رقابت‌های لیگ اروپا مقابل تیم بوآویستا انجام داد. در ۲۸سپتامبر بار دیگر از ناحیه زانو دچار مصدومیت شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت. در ۱۰ می ۱۹۸۷ بار دیگر به میدان بازگشت.
در فصل ۱۹۸۸-۱۹۸۹، باجو توانست تیم فیورنتینا را به مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی برساند و به دیدار تیم سمپدوریا برود. در این فصل باجو توانست ۱۵ گل در سری‌آ به‌ثمر برساند و عنوان بهترین گلزن را به خود اختصاص دهد. تیم فیورنتینا با کمک وی توانست به مکان هفتم جدول سری‌آ دست یابد و یک پیروزی در رقابت های لیگ اروپا کسب کند.
در حالی‌که این تیم در فصل ۱۹۸۹-۱۹۹۰ باجو در این فصل، فیورنتینا را به فینال رقابت‌های لیگ اروپا۱۹۹۰ رساند و آنها به مصاف یوونتوس رفت اما در مجموع ۳-۱ نتیجه را به یوونتوس واگذار نمودند. او در ۱۲ بازی خود در این رقابت‌ها، در دور شانزدهم اولین گل خود را مقابل تیم دیناموکیف از روی نقطه پنالتی به‌ثمر رساند. در دور اول نیز یک پنالتی قدرتمند را وارد دروازه تیم اتلتیکو مادرید کرد. باجو با ۱۷ گل، بعد از مارکو فن باستن دومین گلزن برتر رقابت‌های سری‌آ ایتالیا در فصل ۱۹۸۹-۱۹۹۰ شد. باجو با ۱۳۶ بار حضور خود در تیم فیورنتینا،۵۵ گل به‌ثمر رساند.
یوونتوس
در سال ۱۹۹۰، باجو به یکی از رقبای تیم فیورنتینا یعنی یوونتوس به مبلغ ۸ میلیون پوند فروخته شد. این رقم رکورد جهانی خرید و فروش بازیکن فوتبال را در آن زمان شکست. در فصل۱۹۹۰-۱۹۹۱ و اولین فصل حضور وی، یوونتوس به همراه روبرتو باجو توانست به مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان برسد و در مقابل بارسلونا با تک گل باجو ۱-۰ این تیم را شکست دهد. بارسلونا در دیدار رفت ۳-۱ یوونتوس را شکست داده بود به همین دلیل یوونتوس از دور رقابت‌ها کنار رفت.
در دومین فصل حضور خود با یوونتوس به نایب قهرمانی سری‌آ رسید
در فصل ۱۹۹۲-۱۹۹۳ بازوبند کاپیتانی تیم یوونتوس به باجو تعلق یافت. یوونتوس در این فصل به فینال لیگ اروپا رسید و به مصاف تیم دورتموند رفت. در این دیدار باجو دو بار گلزنی کرد و یک پاس گل داد و این بازی ۶-۱ یوونتوس به پایان رسید. پیش از این قهرمانی و در مرحله نیمه نهایی، یوونتوس در دیدار با پاری سن ژرمن در بازی رفت ۲-۱ و در بازی برگشت ۱-۰ این تیم را شکست داد. گل‌های یوونتوس در هر دو دیدار توسط باجو به‌ثمر رسید. در همین فصل یوونتوس به رتبه چهارم جدول سری‌آ دست یافت. در طول سال ۱۹۹۳، باجو توانست ۲۳ گل در سری‌آ، ۳ گل در جام حذفی ، ۸ گل در رقابت‌های اروپایی و ۵ گل برای تیم ملی ایتالیا به‌ثمر برساند. به دلیل عملکرد فوق‌العاده او در زمین او به دریافت جایزه بهترین فوتبالیست سال و همچنین توپ طلا در سال ۱۹۹۳ نائل شد.
یوونتوس فصل ۱۹۹۳-۱۹۹۴ به همراه باجو به مقام دوم سری‌آ رسید. در ۳۱ اکتبر ۱۹۹۳ و در دیدار با جنوا، او توانست هتریک کند و ۱۰۰مین گل سری‌آ خود را به‌ثمر برساند. در مارچ ۱۹۹۴ تحت عمل جراحی مینیسک قرار گرفت.
در فصل ۱۹۹۴-۱۹۹۵، تراپاتونی جای خود را به مارچلو لیپی داد. باجو در این فصل مصدوم بود.
در ۱۲ مارچ ۱۹۹۵ و در اولین بازی بعد از بازگشت از مصدومیت در سری‌آ، باجو توانست در مقابل فوجیا گلزنی کند و یک موقعیت گل نیز برای راوانلی بوجود آورد. این بازی ۲-۰ به سود یوونتوس پایان یافت. با توجه به مصدومیت وی، او تنها توانست در ۱۷ بازی سری‌آ حضور پیدا کند، ۸ گل به ثمر برساند و ۸ موقعیت گل ایجاد نماید. یوونتوس در این فصل قهرمان جام حذفی ایتالیا شد. روبرتو باجو در طی ۵ فصلی که برای یوونتوس بازی کرد، در ۲۰۰ بازی، ۱۱۵ گل به ثمر رساند.
آ.ث.میلان
باجو علیرغم میل سرمربی تیم یوونتوس و هواداران این تیم با مبلغ ۶.۸میلیون پوند به تیم آ.ث.میلان پیوست. هرچند که او در اوایل فصل ۱۹۹۵-۱۹۹۶ از مصدومیت خود رنج می‌برد ولی توانست به تیم جدید خود کمک کند تا قهرمانی سری‌آ را بدست آورد. باجو در تمام مدت حضورش در تیم میلان، توانست در ۶۷ بازی، ۱۲ بار در سری‌آ، ۳ بار در جام حذفی و ۴ بار در رقابت‌های اروپایی گلزنی کند.
بولونیا
در این فصل باجو با هدف نجات تیم بولونیا از سقوط، به این تیم پیوست. حضور باجو در تیم بولونیا سبب شد تا این تیم فرم خود را بازیابی کند و ۲۲ گل برای این تیم در سری‌آ به‌ثمر برساند و ۹ موقعیت گل نیز برای این تیم فراهم نماید. بولونیا به رتبه هشتم جدول لیگ سری‌آ دست یافت و مجوز حضور در رقابت‌های جام اینتر توتو را نیز کسب کرد. او در بین هوادارانش به یک قهرمان تبدیل شد. او ۳۰۰مین حضور خود در سری‌آ را با تیم بولونیا و در مقابل امپولی تجربه کرد. این دیدار با نتیجه ۰-۰ به پایان رسید.
اینتر
بعد از جام جهانی ۱۹۹۸، باجو قراردادی را با تیم اینتر میلان امضاء نمود. علیرغم تمام مصدومیت‌ها، اصرار داشت تا در زمین حضور یابد. او در فصل ۱۹۹۸-۱۹۹۹، ۲۳ بار برای اینتر میلان به میدان رفت و توانست ۵ گل بزند و ۱۰ موقعیت گل بوجود آورد. با این وجود اینتر میلان به رتبه هشتم جدول رسید و از رسیدن به بازی های اروپایی باز ماند. در فصل ۱۹۹۹-۲۰۰۰، مارچلو لیپی سرمربی اینتر شد و به دلیل اختلافاتی که از قبل با باجو داشت دوباره او را نیمکت‌نشین کرد. او تنها در ۱۸ بازی سری‌آحضور یافت و توانست ۴ گل به ثمر برساند.
برشا
باجو در ۳۳سالگی به تیم تازه کار برشا پیوست. کارلو مازونه مربیگری این تیم را برعهده داشت. او بازوبند کاپیتانی و پیراهن شماره ۱۰ این تیم را به باجو سپرد و او را در پست هافبک هجومی قرار داد. با وجود مصدومیت او در اواسط فصل۲۰۰۰-۲۰۰۱، او توانست برای تیمش ۱۰بار گلزنی کند و ۱۰ موقعیت گل فراهم نماید. برشا برای اولین بار از سال ۱۹۴۶ توانست به مکان هفتم جدول لیگ دست یابد و جواز حضور در رقابت های اینتر توتو را کسب نماید. تیم برشا به همراه باجو به فینال جام اینتر توتو رسید ولی مغلوب پاریسن ژرمن شد. باجو در این دیدار از روی نقطه پنالتی گلزنی کرد.
در آغاز فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۲، در ۹ بازی اول لیگ، ۸ بار گلزنی کرد و به صدر جدول گلزنان لیگ رفت. در بازی مقابل تیم ویچنزا به شدت مصدوم شد و ۴ ماه از بازی دور ماند. پس از بهبود، بار دیگر از ناحیه مینیسک زانو دچار مصدومیت شد و ۷۶ روز دیگر در استراحت به سر برد.
در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳، تیم برشا به کمک باجو توانست به جایگاه هشتم جدول برسد. در ۱۵ دسامبر ۲۰۰۲، باجو ۳۰۰مین گل حرفه‌ای خود را از روی نقطه پنالتی وارد دروازه تیم پروشا کرد.
باجو در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۴ و آخرین فصل از فوتبال حرفه‌ای خود،۱۲ گل به‌ثمر رساند و ۱۱ موقعیت گل ساخت. در ۱۴ مارچ ۲۰۰۴، ۲۰۰مین گل سری‌آ خود را وارد دروازه تیم پارما کرد و ۲-۲ به پایان رسید. برشا در این فصل به رتبه یازدهم جدول رسید.
باجو در تیم برشا در مجموع در ۱۰۱ بازی حضور یافت و ۴۶ بار گلزنی کرد. او در تمام دوران فوتبال حرفه‌ایش در سری‌آ ایتالیا، ۲۰۵ گل به‌ثمر رساند. او با پیراهن شماره ۱۰ تیم برشا از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
عرصه بین المللی
تیم ملی جوانان ایتالیا
باجو در ۵۶ بار حضور خود در تیم ملی جوانان ایتالیا توانست ۲۷ گل به ثمر برساند. او در تیم‌های نوجوانان زیر ۱۶ سال و زیر ۲۱ سال نیز فوتبال بازی کرده است. باجو به واسطه آزگلیو ویچینی سر مربی تیم ملی دوم ایتالیا به این تیم فراخوانده شد و در یک دیدار دوستانه مقابل هلند به میدان رفت. اولین گل خود را در این تیم در مقابل اروگوئه به ثمر رساند.
جام جهانی ۱۹۹۰
باجو به رقابت‌های جام جهانی سال ۱۹۹۰ که در ایتالیا برگزار می‌شد دعوت شد، اما آزگلیو ویچینی سرمربی تیم ملی، به او اجازه نداد تا در تمامی بازی‌ها حضور پیدا کند. در این رقابت‌ها باجو توانست با دو گل تیم چکسلواکی را مغلوب کند. در دور شانزدهم این مسابقات، ایتالیا در برابر اروگوئه به میدان رفت و ۲-۰ این تیم را شکست داد. در مرحله نیمه نهایی، ایتالیا در برابر آرژانتین قرار گرفت و در ضربات پنالتی از این تیم شکست خورد و از دور رقابت‌ها کنار رفت.
جام جهانی ۱۹۹۴
در جریان رقابت‌های جام جهانی ۱۹۹۴، باجو توانست ۵ گل برای تیم ملی ایتالیا به ثمر برساند و ایتالیا در صدر جدول گروه خود قرار گیرد. او در بازی مقابل اسکاتلند بار دیگر مصدوم شد. در دور شانزدهم این رقابت‌ها، باجو به تیم ده نفره ایتالیا در مقابل نیجریه کمک کرد و دو گل به ثمر رساندو این بازی ۲-۱ پایان یافت. باجو گل پیروزی را برابر تیم اسپانیا در یک چهارم نهایی وارد دروازه کرد و ۲-۱ اسپانیا را مغلوب کرد. سپس ایتالیا در نیمه نهایی به مصاف بلغارستان رفت و با دو گل باجو این تیم را نیز شکست داد و به فینال رسید تا مقابل برزیل به میدان برود. در بازی فینال ایتالیا و برزیل در وقت قانونی ۰-۰ شدند و بازی به ضربات پنالتی کشیده شد که باجو آخرین ضربه پنالتی را به بیرون زد و باعث شد تا برزیل قهرمان جام جهانی ۱۹۹۴ شود.
جام جهانی ۱۹۹۸
بعد از یک دوره غیبت طولانی در تیم ملی ایتالیا، سزاره مالدینی او را برای مسابقات جام جهانی ۱۹۹۸ به تیم ملی فراخواند. در اولین بازی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، ایتالیا در برابر شیلی به میدان رفت و ۹۰ دقیقه بازی کرد. این بازی ۲-۲ مساوی شد و باجو در دقیقه ۸۵ گلزنی کرد. او دومین گل خود را در این رقابت‌ها در مقابل تیم اتریش به ثمر رساند و ۲-۱ اتریش را مغلوب کرد. در مرحله یک چهارم نهایی ایتالیا به مصاف تیم میزبان، فرانسه رفت و باجو در نیمه دوم بازی جانشین دلپیرو شد. این بازی در وقت قانونی ۰-۰مساوی شد و به وقت اضافی کشیده شد و برای سومین بار پیاپی ایتالیا در ضربات پنالتی از گردونه مسابقات بیرون رفت.
