تنها یک روز به اتمام سال ۲۰۱۹ میلادی زمان باقی مانده است و در این سال اتفاق‌های مختلفی در دنیای ورزش و در همه رشته‌ها رخ داد. از جمله این اتفاقات می‌توان به ورزشکاران مطرحی اشاره کرد که برای همیشه از دنیای ورزش خداحافظی کردند. در این مطلب به برخی از این نفرات خواهیم پرداخت.
ستارگان مطرح دنیا که در سال ۲۰۱۹ از دنیای ورزش خداحافظی کردند
در زندگی هر ورزشکار یکی از سخت‌ترین مقوله‌هایی که وجود دارد خداحافظی از دنیای ورزش و رشته مورد علاقه آنها است چرا که آنها سال‌های سال با این ورزش زندگی کرده‌اند و به روزمرگی آنها تبدیل شده است. برخی از آنها ترجیح می‌دهند حرفه ورزشی مورد نظر خود را در سطح اطلاعاتی، مربیگری، داوری و غیره ادامه دهند و برخی دیگر ترجیح می‌دهند برای ادامه عمر، چیزهای دیگر و تجربه‌های جدیدی را نیز به کارنامه زندگی خود بیافزایند و یا به استراحت مشغول شوند. در مطلب زیر به برخی از بازیکنان در رشته‌های مختلف می‌پردازیم که در سال ۲۰۱۹ از دنیای حرفه‌ای خود خداحافظی کردند.
وسلی اسنایدر
وسلی اسنایدر از تیم جوانان آژاکس پا به دنیای حرفه‌ی فوتبال گذاشت. او یک هافبک مرکزی بود که در رئال مادرید به عنوان یک هافبک تهاجمی بازی کرد. به وجود بازی‌های خوبی که برای رئال مادرید انجام داد سرانجام در سال ۲۰۰۹ و در آخرین دقایق نقل و انتقالات به اینتر پیوست و یکی از ارکان اصلی تیمش لقب گرفت. وی در سال ۲۰۱۲ پس از کش و قوص‌های فراوان از اینتر جدا شد و به گالاتاسرای پیوست و منچستر یونایتد مشتری سرسخت او بود. خود اسنایدر هم می‌خواست که به این باشگاه برود. وی بعدها اعلام کرد که اینترمیلان مانع از پیوستن او به شیاطین سرخ شد. او در سال ۲۰۱۷ به نیس پیوست و در تیم الغرافه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
فرناندو تورس
اسطوره فوتبال اسپانیا و اتلتیکو مادرید در سال ۲۰۰۷ تیم محبوبش را در حالی ترک کرد که قول داد یک روز دوباره به این باشگاه برگردد تا جام‌هایی را با روخی بلانکو بالای سر ببرد. لیورپول مقصد مهاجم اسپانیایی بود و در آنجا توانست بدرخشد و توپ برنزی و کفش نقره سال ۲۰۰۸ را دریافت کند. پس از سه فصل و نیم با چلسی قرارداد امضا کرد و توانست اف.ای کاپ، لیگ اروپا و لیگ قهرمانان اروپا را فتح کند. پس از یک حضور کوتاه مدت در میلان به خانه‌اش یعنی اتلتیکو برگشت. در این دوران دوباره قهرمانی در لیگ اروپا را تجربه کرد.
خورخه لورنزو
راننده اسپانیایی پس از یک فصل پر از آسیب دیدگی در نوامبر اعلام بازنشستگی کرد. مصدومیت‌های پیاپی موجب شد نتواند مانند همیشه رقابت کند. او در سال ۲۰۰۲ زمانی که تنها ۱۵ سال داشت وارد رشته موتورسواری شد. او توانست ۶۸ پیروزی در سه بخش مختلف به دست آورد. لورنسو در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ قهرمانی در ۲۵۰ سی‌سی را تجربه کرد و در سال های ۲۰۱۰، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ در موتوجی پی قهرمان شد ولی در سال‌های آخر حضور مصدومیت به وی اجازه کار بیشتر را نداد و او به ناچار مجبور به ترک رشته ورزشی‌خود شد.
دیگو فورلان
دیگو فورلان فوتبال خود را از تیم جوانان ایندپندینته شروع کرد و در ۱۹سالگی وارد تیم بزرگ‌سالان آن باشگاه شد و پس از ۴ سال حضور موفقیت آمیز در آن به منچستر یونایتد رفت و به قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی دست یافت. سپس به تیم ویارئال در لالیگا پیوست و در اولین فصل حضور خود در این لیگ جایزهٔ پیچیچی یا آقای گل لیگ اسپانیا و کفش طلای اروپا را کسب کرد. وی در سال ۲۰۰۷ به اتلتیکو مادرید پیوست و بهترین سال‌های فوتبالی خود را در آن گذراند و در سال ۰۹–۲۰۰۸ برای دومین بار موفق به کسب کفش طلای اروپا شد. فورلان همچنین با زدن دو گل به فولام در فینال لیگ اروپا سال ۲۰۱۰، اتلتیکو مادرید را قهرمان این دوره از رقابت‌ها کرد و در سوپر جام اروپا در همان سال در مقابل اینتر به قهرمانی دست یافت. فورلان در تابستان سال ۲۰۱۱ به اینتر میلان پیوست و پس از آن در شال ۲۰۱۲ به تیم اینتر ناسیونال ملحق شد و به مدت دو سال در ۳۴ مسابقه ۱۰ گل را وارد دروازه حریفان کرد. بعد از این تیم او در تیم‌های دیگری همچون سرزو اوساکا، پنیارول، بمبئی سیتی و کیتچی توپ زد که در همان جا بعد از اتمام فصل از دنیای فوتبال در سن ۴۰ سالگی خداحافظی کرد. وی در رده ملی هم کارنامه موفقی در تیم ملی اروگوئه داشته و در ۱۱۲ بازی ملی ۳۶ گل به ثمر رسانده است. فورلان در ۳ جام جهانی ۲۰۰۲٬۲۰۱۰٬۲۰۱۴ برای این تیم به میدان رفته است و او نیز با به ثمر رساندن گلی فوق‌العاده به آلمان در جام جهانی ۲۰۱۰ بهترین گل این جام را رقم زد. فورلان در این رقابت‌ها به‌عنوان بهترین بازیکن جام برگزیده شد. او در فینال رقابت‌های کوپا آمریکا ۲۰۱۱ دو گل به ثمر رساند و به اروگوئه کمک کرد تا با پیروزی سه بر صفر مقابل پاراگوئه، قهرمان این رقابت‌ها شود.
مانو جینوبیلی
بسکتبالیست آرژانتینی یکی از محبوب‌ترین ورزشکارها در کشورش محسوب می‌شد. حتی دیگو آرماندو مارادونا در مصاحبه اخیرش او را بهترین ورزشکار تاریخ آرژانتین دانست. جینوبیلی حرفه خود را از لیگ کشورش آغاز کرد و پس از پنج سال بازی در ایتالیا توانست وارد NBA شود. او از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸ برای سن آنتونیو اسپرز بازی کرد. دوران موفق جینوبیلی او را به یکی از ۱۰۰ بسکتبالیست برتر NBA تبدیل کرد و همچنین به عقیده اغلب کارشناسان، ورزشکاران و مربیان بهترین بسکتبالیست آمریکای لاتین محسوب می‌شود. او به همراه تیم ملی آرژانتین مدال طلای المپیک ۲۰۰۴ آتن را بر گردن آویخت. همچنین در جام جهانی ۲۰۰۲ نایب قهرمان شد و دو مدال طلا (۲۰۰۱ و ۲۰۱۱) را در قهرمانی آمه ریکاس به دست آورد. او در سال ۲۰۱۹ از رشته مورد علاقه خود خداحافظی و اعلام کرد که کنار گذاشتن آن بسیار برای وی سخت است و فقدان بزرگی در زندگی او محسوب خواهد شد.
خاویر فرناندز
اسکیت باز اسپانیایی پرافتخارترین ورزشکار کشورش در این رشته محسوب می‌شود. او توانست در قهرمانی اروپا هفت مدال طلا کسب کند. در جام جهانی هم دو بار مدال طلا را بر گردن آویخت. همچنین در المپیک به مدال برنز دست یافت. فرناندس در حالی این رشته را به عنوان یک اسطوره کنار گذاشت که تنها ۲۸ سال داشت.
پاتریس اورا
او فوتبال خود را از سال ۱۹۹۲، از باشگاه‌های کو-لیس اولیس و سی‌اف‌اس برجینی آغاز کرد. به دلیل نمایش خوبی که از خود نشان داد، مورد توجه باشگاه پاری سن ژرمن قرار گرفت و بعد از یک‌سال حضور به تیم ایتالیایی مارسالا ملحق شد. اما در این تیم عمدتاً یک نیمکت‌نشین بود و فقط ۲۴ بازی کرد و ۳ گل هم زد، در حالیکه در باشگاه مارسالا شرایط خوبی نداشت در پایان فصل با قراداد یک‌ساله به باشگاه مونزا ایتالیا پیوست اما به دنبال بدشانسی‌ها و بازی‌های نه چندان دلچسب خود در این تیم هم بسیار ناموفق عمل کرد و تنها ۳ بازی برای این تیم بازی کرد و تمامی فصل نیمکت‌نشین بود.او در سال بعد به باشگاه نیس پیوست، در این تیم بسیار عملکرد خوبی داشت و به نوعی راه صعود را از این تیم آغاز کرد؛ او که تا قبل از این اکثراً در پست مهاجم و هافبک چپ بازی می‌کرد برای نخستین بار در این تیم در پست دفاع چپ بازی کرد و عملکرد عالی داشت و توانست ۴۰ بازی موفق در دو سال برای باشگاه نیس داشته باشد. در سال ۲۰۰۲ درحالیکه در فکر تمدید قرارداد با نیس بود به درخواست باشگاه موناکو، با قراردادی دو ساله به این تیم پیوست و تا سال ۲۰۰۶ بیش از ۱۲۰ بازی برای این تیم انجام داد. پس از آن او در سال ۲۰۰۶ به تیم منچستر یونایتد پیوست و تا سال ۲۰۱۴ در این تیم ماند. به گفته خود او منچستر بهترین تیم دنیا است که روزهای خوب را هیچوقت آن را از خاطرش پاک نخواهد کرد. او برای منچستر در طی ۸ سال در ۲۷۳ مسابقه به میدان رفت. در سال ۲۰۱۴ او مجبور به ترک شیاطین سرخ شد و به یوونتوس ایتالیا پیوست. او در یوونتوس نیز عملکرد قابل قبولی از خود برجای گذاشت و ۵۳ بار در طول ۳ سال پیراهن این تیم را برتن کرد. در سال ۲۰۱۷ او به مارسی و در سال ۲۰۱۸ به وستهام یونایتد پیوست و در سال ۲۰۱۹ برای همیشه از حرفه مورد علاقش خداحافظی کرد.
ساموئل اتوئو
دوران موفق مهاجم کامرونی در بارسلونا رقم خورد. او هشت قهرمانی را با بارسلونا تجربه کرد و تنها بازیکن آفریقایی محسوب می‌شود که فاتح چهار لیگ قهرمانان اروپا شده است. اتوئو سابقه بازی با پیراهن رئال مادرید را هم دارد. مهاجم کامرونی نخستین بازی‌اش را در لالیگا در سال ۱۹۹۸ انجام داد. او تا سال ۲۰۰۰ برای سفیدپوشان بازی کرد. اتوئو در اینتر پنج جام (سری آ ایتالیا، سوپرجام ایتالیا، جام حذفی، لیگ قهرمانان و جام جهانی باشگاه‌ها) را به دست آورد. او در تیم ملی دو قهرمانی در جام ملت‌های آفریقا را تجربه کرد. همچنین مدال طلای المپیک ۲۰۰۰ سیدنی را بر گردن آویخت.
رابین ون پرسی
فن پرسی فوتبال حرفه‌ای را در باشگاه فاینورد هلند آغاز کرد. او در آن باشگاه در جناحین زمین بازی می‌کرد و بسیار موفق ظاهر می‌شد. رابین فن پرسی با وجود استعداد زیادی که از خود نشان می‌داد رابطه خوبی با برت ون مارویک مربی فاینورد نداشت. همین رابطه بد آنها نشان می‌داد پس از پایان قرارداد با باشگاه فاینورد امیدی به تمدید آن نیست. در همان زمان بود که آرسن ونگر متوجه فن پرسی شد و او علیرغم پیشنهادات دیگر، با مبلغ سه میلیون پوند به آرسنال پیوست و به مدت هشت سال در این تیم توانست در ۱۹۴ مسابقه ۱۳۲ بار دروازه حریفان را بگشاید. فن پرسی در ۱۷ اوت ۲۰۱۲ با مبلغ ۲۲٫۵ میلیون پوند به علاوه ۱٫۵ میلیون پوند که در صورت قهرمانی منچستر یونایتد در لیگ برتر یا لیگ قهرمانان اروپا در چهار سال آینده به آرسنال پرداخت خواهد شد، رسماً به منچستر یونایتد پیوست. او با منچستر یونایتد قرارداد ۴ ساله تا ژوئن ۲۰۱۶ امضاء کرد و در طول سه سال حضورش در منچستر در ۸۶ مسابقه موفق به زدن ۵۸ گل شد. بعد از منچستر او به تیم‌های فنرباغچه به مدت سه سال و فاینورد یک سال پیوست و در سال ۲۰۱۹ برای همیشه از میادین خداحافظی کرد.
داوید ویا
مهاجم اسپانیایی یکی از بهترین‌های تاریخ اسپانیا در خط حمله محسوب می‌شود. او به همراه لاروخا ابتدا قهرمان یورو ۲۰۰۸ شد و سپس جام جهانی ۲۰۱۰ را بالای سر برد. ویا فوتبال خود را با تیم اسپورتینگ خیخون شروع کرد و توانست در والنسیا بدرخشد. این موضوع باعث شد بارسلونا در سال ۲۰۱۰ با مهاجم اسپانیایی قرارداد امضا کند. او سپس یک فصل پیراهن اتلتیکومادرید را بر تن کرد و در حالی لالیگا را ترک کرد که توانسته بود ۱۲ قهرمانی را با این تیم‌ها به دست آورد. مهمترین آنها در سال ۲۰۱۱ بود که با آبی اناری ها فاتح لیگ قهرمانان شد. او در نهایت در فوتبال آسیا با تیم ویسل کوبه از فوتبال خداحافظی کرد.
لیندزی وان
اسکی باز آمریکایی سه مدال در المپیک (یک مدال طلا و دو برنز) به دست آورد. همچنین هشت مدال (دو مدال طلا، سه نقره و سه برنز) در قهرمانی جهان کسب کرد. او ۲۰ عنوان در جام جهانی به دست آورد.
درک نویتزسکی
بسکتبالیست آلمانی در هفتم مارس ۲۰۱۷ به نخستین بازیکن خارجی تاریخ NBA تبدیل شد که توانست ۳۰۰۰ امتیاز کسب کند. او ۱۳ بار برای آل استار NBA بازی کرد. همچنین در فصل ۰۷-۲۰۰۶ بهترین بازیکن فصل انتخاب شد و در فینال‌های ۲۰۱۱ عنوان برترین بازیکن را به خود اختصاص داد. همچنین بهترین بازیکن تاریخ آلمان و دالاس محسوب می‌شود. نویتزسکی با تیم ملی کشورش مدال برنز جام جهانی ۲۰۰۲ را به دست آورد و نایب قهرمان یورو بسکت ۲۰۰۵ شد.
پیتر چک
دروازه‌بان اهل چک در نخستین روزهای سال اعلام کرد دستکش‌هایش را برای همیشه آویزان می‌کند. او پس از ۲۰ سال دوران حرفه‌ای در ۳۶ سالگی چنین تصمیمی را گرفت. دوران موفق چک به زمان حضورش در چلسی برمی‌گردد. او برای تیم لندنی ۴۹۴ بار به میدان رفت و در تابستان ۲۰۱۵ با آرسنال قرارداد امضا کرد. قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۲ از مهمترین افتخارات دروازه‌بان اهل چک بود. او یک سال بعد به همراه چلسی لیگ اروپا را فتح کرد.
دوین وید
بسکتبالیست آمریکایی پس از ۱۷ فصل حضور در NBA تصمیم گرفت کفش‌هایش را بیاویزد و فصل گذشته به دوران حرفه‌ای‌اش پایان دهد. به جز فصل‌های ۱۷-۲۰۱۶ و ۱۸-۲۰۱۷ که برای شیکاگو بولز و کلیولند کاوالیرز بازی کرد همیشه با پیراهن میامی هیت به میدان رفت. او که جزو بهترین نسل‌های آمریکا بود توانست سه قهرمانی در NBA به دست آورد. همچنین بهترین بازیکن فینال‌های ۲۰۰۶ شد و ۱۴ باربه عنوان برترین بازیکن آل استار انتخاب شد. او با تیم ملی مدال طلای المپیک ۲۰۰۸ را کسب کرد و در سال ۲۰۰۴ مدال برنز را به دست آورد. همچنین برنز جام جهانی ۲۰۰۶ را بر گردن آویخت.
تونی پارکر
بسکتبالیست فرانسوی نخستین عنوانش را در سال ۲۰۰۳ در کنار دیود رابینسون، تیم دانکن و مانو جینوبیلی به دست آورد. دوران موفق پارکر ۱۴ سال طول کشید. در این مدت به همراه سن آنتونیو اسپرز همیشه یکی از نامزدهای حضور در فینال بود. او در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ قهرمانی را تجربه کرد و بهترین بازیکن فینال‌ها شد. او نخستین اروپایی بود که به این عنوان دست پیدا می‌کند. پارکر در سال ۲۰۱۴ هم با اسپرز قهرمان شد. او شش بار در تیم آل استار قرار گرفت.
اشلی کول
کول فوتبال را در سال ۱۹۹۹ از باشگاه آرسنال شروع کرد و تا سال ۲۰۰۶، ۱۵۸ بازی برای آرسنال به میدان رفت. در سال ۲۰۰۶ به چلسی پیوست و تا سال ۲۰۱۴ در این تیم ماند و به مدت هشت سال ۲۲۹ بار پیراهن چلسی را بر تن کرد. او در سال ۲۰۱۴ به عضویت باشگاه رم درآمد و در دو سالی که در آنجا بود تنها در ۱۱ بازی به میدان رفت. در سال ۲۰۱۶ او به ال‌ای گلکسی پیوست و تا سال ۲۰۱۸، ۸۶ بار برای این تیم بازی کرد. آخرین تیم او دربی کانتی بود که او از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
آرین روبن
بازیکن هلندی پس از پایان قراردادش با بایرن مونیخ اعلام بازنشستگی کرد. او در مجموع ۳۰ عنوان به دست آورد که قهرمانی در لیگ قهرمانان بیش از همه برجسته است. همچنین با حضور در تیم‌هایی همچون خرونینخن، آیندهوون، چلسی، رئال مادرید و بایرن مونیخ ۱۲ قهرمانی در لیگ کسب کرد. بهترین عنوانش با تیم ملی نایب قهرمانی در جام جهانی ۲۰۱۰ بود که در فینال مغلوب اسپانیا شد.
ژاوی هرناندز
هشت لالیگا، شش سوپرجام اسپانیا، سه کوپا دل ری، چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، دو سوپرجام اروپا و دو جام جهانی باشگاه‌ها از افتخارات هافبک پیشین بارسلونا محسوب می‌شد. او با تیم ملی اسپانیا توانست فاتح جام جهانی و یورو شود. همچنین مدال نقره المپیک سیدنی را به دست آورد و قهرمانی در جام جهانی زیر ۲۰ سال را کسب کرد. آخرین روزهای دوران حرفه‌ای‌اش را در السد قطر سپری کرد و توانست یک قهرمانی در لیگ، جام امیر، جام پادشاه و یک سوپرجام قطر را فتح کند. ژاوی در ورزشگاه آزادی برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. السد در آن دیدار برابر پرسپولیس قرار گرفت.
