با توجه به نزدیک شدن به سال ۲۰۲۰، در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به ترکیب منتخب ۱۰ سال گذشته تیم منچستر سیتی.
سیتیزن ها در دهه اخیر یکی از موفق ترین دوران های تاریخ باشگاه را رقم زدند و با حضور مربیانی نظیر روبرتو مانچینی، مانوئل پیگرینی و پپ گواردیولا توانستند عناوینی چون ۴ قهرمانی لیگ برتر انگلیس، ۲ قهرمانی جام حذفی، ۴ قهرمانی جام اتحادیه و ۳ قهرمانی سوپرجام را به دست بیاورند. در فصل ۲۰۱۸/۱۹ تیم منچستر سیتی همراه با پپ گواردیولا به یک رکورد تاریخی دست یافت و توانست به سه گانه داخلی فوتبال انگلستان دست یابد.
بدون شک اما بهترین لحظه من سیتی در دهه اخیر به فصل ۲۰۱۱/۱۲ باز می گردد. جایی که سیتیزن ها تا لحظات پایانی مقابل کوئینز پارک رنجرز متوقف شده و با ۸۷ امتیاز پایین تر از منچستر یونایتد، رقیب همشهری در رده دوم لیگ جزیره قرار داشتند اما گل لحظات پایانی سرخیو آگوئرو باعث شد تا من سیتی بعد از ۴۴ سال بار دیگر طعم قهرمانی در لیگ انگلستان را بچشد.
ترکیب منتخب دهه اخیر تیم منچستر سیتی
دروازبان: جو هارت (انگلیس)
اگرچه سال های پایانی این دهه برای گلر انگلیسی خوب دنبال نشد اما او مشخصا نقش مهمی در به ثبت رسیدن موفقیت های اولیه این تیم داشت. جو هارت که از شروزبری تاون در سن ۱۹ سالگی به من سیتی پیوست، ۱۰ سال را در این تیم گذراند و ۳۴۸ مرتبه برای این تیم به میدان رفت.
با نظر مانچینی و پیگرینی، هارت دروزابان فیکس تیم در دوران حضور این دو مربی بود و نقش مهمی در قهرمانی های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ ایفا کرد. سرانجام با آمدن گواردیولا به منچستر، باعث شده تا اختلاف این دو منجر به جدایی سنگربان انگلیسی از سیتی شد.
مدافع راست: پابلو زابالتا (آرژانتین)
در سال ۲۰۱۷، وقتی زابالتا بعد از ۹ سال در حال ترک سیتی بود، نمی توانست اشک هایش را از چشمان هواداران تیم پنهان کند. مدافع آرژانتینی دورانی ببی نظیر در انگلستان داشت و ۳۳۳ مرتبه برای سیتیزن ها به میدان رفت. همواره از پابلو زابالتا به عنوان نمادی از تعصب یاد می شود. در حالی که بازیکنان بسیاری در این دهه به سیتی آمده اند، نمی توان هیچ یک را مانند زابالتا متعهد به قرارداد خود دانست.
مدافع مرکزی: وینسنت کمپانی (بلژیک)
هر تیمی موفقی در لیگ برتر انگلیس نیازمند یک رهبر در داخل و خارج از زمین است و برای منچستر سیتی، این بازیکن وینسنت کمپانی بود. هوش بالای او در میدان یکی از عوامل اصلی چهار بار قهرمانی سیتی در سال های اخیر در لیگ برتر انگلستان بود. کمپانی با آنکه یک مدافع مستحکم و تنومند به حساب می آمد، اما مصدومیت های عضلانی گاه و بیگاه او باعث شد تا مدافع بلژیکی تنها ۳۶۰ بار بتواند برای سیتیزن ها به میدان برود.
کمپانی مرد بازی های حساس نیز بود. در سال ۲۰۱۲ او تک گل پیروزی بخش تیمش مقابل منچستر یونایتد، رقیب فصل ۲۰۱۱/۱۲ سیتی به ثمر رساند و در آخرین بازی خود در ورزشگاه اتحاد، با شوتی دیدنی دروازه لستر سیتی را گشود تا سیتی با توجه به همان گل، در انتهای فصل بالاتر از لیورپول به مقام قهرمانی برسد.
مدافع مرکزی: آیمریک لاپورته (فرانسه)
مدافع فرانسوی در کمتر از ۲ سال حضور در اتحاد، تاثیر بسزایی در خط دفاعی این تیم گذاشته است. کیفیت و پتانسیل بالای او در خط دفاع، تیم گواردیولا را در فاز تدافعی دچار دگرگونی کرده است. با توجه به قرارداد لاپورته که تا سال ۲۰۲۵ اعتبار دارد، می توان از حالا برای سالیان سال آینده مدافع فرانسوی را در شهر منچستر متصور بود.
مدافع چپ: الکساندر کولاروف (صربستان)
کولاروف در دوران حضور هفت ساله خود در ورزشگاه اتحاد با شوت های پای چپ زیبای خود شناخته شده بود. در دوران حضور وی در باشگاه، کولاروف به عناوینی چون دو قهرمانی لیگ برتر، دو جام اتحادیه و یک جام حذفی دست یافت، ۲۴۷ مرتبه پیراهن آبی را به تن کرد و آمار ۲۱ گل زده و ۳۷ پاس گل را از خود به جای گذاشت.
هافبک دفاعی: فرناندینیو (برزیل)
در سال ۲۰۱۳ وقتی سران باشگاه مبلغ ۳۰ میلیون پوند برای یک هافبک دفاعی ۲۸ ساله خرج کردند، کارشناسان فوتبالی این کار را زیر سوال بردند اما با گذشت زمان مشخص شد که خرید این ملی پوش برزیلی ارزشمند بوده است. فرناندینیو زیر نظر پیگرینی به طور منظم بازی می کرد اما در دوران گواردیولا به اوج فوتبال خود رسید. سرمربی اسپانیایی نیز همواره به تمجید از هوش بالای بازیکن برزیلی خود پرداخته و وی را از بهترین هافبک های دفاعی دنیا می خواند.
هافبک میانی: یایا توره (ساحل عاج)
قانع کردن یایا توره برای ترک بارسلونا و پیوستن به منچستر، شاید از بهترین تصمیمات مدیریتی سران سیتی بود و آن ها توانستند یکی از بهترین هافبک های آن زمان را به دست بیاورند. بعد از گذشت ۱۲ ماه از خرید توره، این هافبک ساحل عاجی توانست با گل پیروزی بخش خود در فینال جام حذفی، به انتظار ۳۵ ساله سیتیزن ها برای فتح جام پایان دهد.
با گذشت زمان روند بازی یایا توره بهتر و بهتر شد و در فصل قهرمانی سیتی در لیگ برتر انگلیس به اوج خود رسید. دو سال بعد او یک قهرمانی دیگر را در لیگ جزیره تجربه کرد و بعد از فرانک لمپارد به دومین هافبک تاریخ لیگ برتر تبدیل شد که در یک فصل ۲۰ گل به ثمر می رساند.
هافبک میانی: داوید سیلوا (اسپانیا)
به عقیده بسیاری از کارشناسان، شاید بتوان داوید سیلوا را بهترین بازیکن دهه اخیر لیگ برتر انگلیس نامید. او در سال ۲۰۱۰ از والنسیا به انگستان آمد و بعد از شروعی ناامید کننده، توانایی های هافبک اسپانیایی زیر سوال رفت و تردید ها در خصوص شرایط وی افزایش یافت. بعد از چند ماه این تردید ها از بین رفت و هواداران منچستر سیتی متوجه شدند که تیمشان با چه بازیکن فوق العاده ای قرارداد امضا کرده است.
در ۱۰ فصل اخیر،هافبک اسپانیایی با جادوی خود در میانه میدان، هر حریفی را به تسخیر خود در آورده است و نه تنها در تیم باشگاهی خود، بلکه در تیم ملی اسپانیا نیز عملکرد فوق العاده ای داشته و موفق به کسب عناوینی چون جام جهانی و دو جام ملت های اروپا شده است.
بال هجومی چپ: رحیم استرلینگ (انگلیس)
رحیم استرلینگ که در سال ۲۰۱۵ از لیورپول به منچسترسیتی پیوست، در ابتدای راه شرایط دشواری را سپری کرد و مورد انتقادات زیادی قرار گرفت اما پیشرفت او در سال های اخیر شگفت انگیز بوده است.
قدرت تمام کنندگی او همواره مورد بحث کارشناسان بوده اما آمار نشان می دهد که استرلینگ در این زمینه پیشرفت بسیاری داشته و در دو فصل اخیر موفق به ثمر رساندن بیشتر از ۲۰ گل شده است.
بال هجومی راست: کوین دی بروین (بلژیک)
در سال ۲۰۱۴ کوین دی بروین چلسی را بدون تحت تاثیر قرار دادن اهالی لیگ جزیره ترک کرد اما دو سال بعد به عنوان یک هافبک تهاجمی بی نظیر به انگلستان بازگشت. هافبک بلژیکی توانست به رکورد سریع ترین بازیکن با ۵۰ پاس گل در لیگ برتر برسد. این رکورد دی بروین تنها در ۱۲۳ بازی به ثبت رسید که ۱۸ بازی کمنر از مسوت اوزیل، دارنده قبلی این رکورد بود.
پاس های بی نظیر و روند خلاقانه او در حملات سیتی یکی از مهم ترین ارکان تیم گواردیولا به حساب می آید.
مهاجم نوک: سرخیو آگوئرو (آرژانتین)
بعد از پیوستن به منچسترسیتی در سال ۲۰۱۱، سرخیو آگوئرو کتاب تاریخ رکوردهای گلزنی باشگاه را بازنویسی کرد. آگوئرو به بهترین گلزن تاریخ باشگاه تبدیل شد، با رکورد ۱۱ هتریک آلن شیرر در لیگ جزیره برابری کرد و به یکی از بهترین مهاجمان غیر اروپایی تاریخ فوتبال انگلستان تبدیل شد.
در شش فصل از هشت فصل حضور وی، او موفق به ثمر رساندن حداقل ۲۰ گل در رقابت های لیگ انگلستان شده که آماری بی نظیر برای مهاجم آرژانتینی به حساب می آید. بدون شک اما بزرگترین لحظه آگوئرو در منچسترسیتی به گل لحظات پایانی او مقابل کوئینز پارک رنجرز بر می گردد که توانست به حسرت ۴۴ ساله قهرمانی سیتیزن ها در لیگ برتر انگلیس پایان دهد.
بازیکنانی که می توانستند در این ترکیب قرار بگیرند
کارلوس توز که در انتقالی جنجالی از یونایتد به من سیتی پیوست، یکی از کلیدی ترین بازیکنان تیم در سال ۲۰۱۲ زیر نظر روبرتو مانچینی بود. ادین ژکو نیز دوران موفقی را در اتحاد گذراند و در ۱۸۹ بازی، ۷۲ گل برای این تیم به ثمر رساند.
ماریو بالوتلی نیز از چهره های شاخص باشگاه در دهه اخیر بود که در بسیاری از موارد با حرکات غیر فوتبالی خود مورد متوجه قرار می گرفت. بزرگترین لحظات بالو در انگلستان اما به پاس گل او به آگوئرو در جریان گل قهرمانی سیتی در فصل ۲۰۱۱/۱۲ و لباس ” چرا همیشه من؟ ” وی در بازی مقابل منچستر یونایتد در اولدترافورد باز می گردد.
گرت بری و نایجل دی یانگ نیز از قهرمانان کمتر شناخته شده در خط میانی این تیم در دهه اخیر به حساب می آیند در حالی که نفراتی چون ادرسون و برناردو سیلوا نیز با کمی سابقه بیشتر می توانستند در این ترکیب منتخب قرار بگیرند.
شمایل ترکیب منتخب منچستر سیتی در دهه اخیر
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
