تیم اینتر پس از برکناری لوچانو اسپالتی در انتهای فصل گذشته، آنتونیو کونته را به عنوان سرمربی جدید خود برگزید. سرمربی سابق تیم های یوونتوس و چلسی با بردن عناوین و قهرمانی هایی در تیم های سابق خود، توانایی های خود را ثابت کرده و در اینتر نیز تا کنون تاثیر گذار نشان داده است. دیگو گودین و نیکولو بارلا، دو خرید بزرگ تیم اینتر بوده اند که در جهت انقلاب تاکتیکی بزرگ کونته به ترکیب نراتزوری اضافه شده اند، در حالی که شایعات حاکی از این است که خرید های دیگری نیز در راه است.
تیم اینتر در فصل ۲۰۱۹/۲۰ چگونه خواهد بود؟
این تجزیه و تحلیلی که تقدیمتان می گردد، مروری است از آنچه که ما احتمالا از اینتر در فصل 2019/20 سری آ خواهیم دید. با بررسی عملکرد کونته در تیم قبلی اش، چلسی و نیز عملکرد لوچانو اسپالتی در راس مربیگری اینتر در فصل گذشته، تاکتیک مورد استفاده اینتر در فصل آینده را در به چالش کشیدن یوونتوس در راه کسب قهرمانی سری آ پیش بینی خواهیم کرد.
سیستم های پیشین آنتونیو کونته
کونته در دوران مربیگری خود در تیم های یوونتوس، تیم ملی ایتالیا و چلسی همواره سعی کرده از دفاع 3 نفره استفاده کند. با این حال در خط میانی و خط حمله انعطاف بیشتری از تیم های کونته مشاهده شده است؛ وی دو سیستم 3-4-3 و 3-5-2 را مورد استفاده قرار می دهد.
در یوونتوس، این مربی با سیستم 3-5-2 و به کار بردن یک مثلث در خط میانی، برای 3 سال پیاپی به عنوان قهرمانی لیگ دست یافت. در این مثلث خط میانی، یک هافبک دفاعی حضور داشت که در مقابل حریف قرار می گرفت و همین باعث می شد دو وینگ بک کناری و هافبک های دیگر اجازه حرکت به سمت دروازه حریف را پیدا کنند.
اما در چلسی شرایط کمی متفاوت بود و کونته توانست به همراه تیمش در فصل 2016/17 و با استفاده از سیستم 3-4-3 به عنوان قهرمانی لیگ برتر دست یابد. در این تیم وی قادر بود از کیفیت بازیکنانش در پست وینگر استفاده کند؛ بازیکنانی نظیر ادن هازارد، ویلیان و پدرو. حضور همزمان نمانیا ماتیچ و انگولو کانته در خط میانی، دیوار مستحکمی در مقابل بازیکنان تیم های حریف بود و همچنین استفاده از این زوج به این مربی اجازه می داد از بازیکنان تهاجمی بیشتری در ترکیب تیم بهره ببرد.
شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد کونته در تیم اینتر نیز از 3 بازیکن در خط دفاعی استفاده خواهد کرد. کونته پس از اینکه در ابتدای کار خود در چلسی در استفاده از سیستم 4-2-3-1 با مشکل مواجه شده و نتایج دلخواه را کسب نکرد، سزار آزپیلیکوئتا، یکی از بهترین مدافعان راست لیگ برتر را به عنوان سومین دفاع وسط تیم به کار گرفت تا سیستم مورد نظرش محقق شود. این تغییر نتیجه داد و یکی از عوامل اصلی به ثبت رسیدن رکورد پیروزی های پیاپی این تیم در رقابت های لیگ شد؛ رکوردی که در فصل گذشته و توسط منچسترسیتی بهبود یافت.
با حضور دو مدافع میانی فوق العاده در تیم اینتر، یعنی میلان اشکرینیار و استفان دی فرای و نیز اضافه شدن دیگو گودینِ با تجربه از اتلتیکو مادرید، بعید است که کونته هر یک از این سه مدافع بسیار خوب را برای تغییر سیستم به خط دفاعی 4 نفره نیمکت نشین کند.
چرا کونته خط دفاعی 3 نفره را ترجیح می دهد؟
سبک بازی مورد نظر کونته به گونه ای است که نفوذ و خلق موقعیت های زیادی را از کناره ها در زمین شاهد هستیم. با بازی با 3 مدافع و حضور دروازه بان، تیم کونته تقریبا همیشه این قابلیت را دارد در خط اول فشار تیم حریف حاضر بوده و مالکیت توپ را در اختیار داشته باشد، زیرا کمتر تیمی در این منطقه با بیشتر از دو مهاجم کار پرس را انجام می دهد.
توانایی کنترل خط هافبک حریف باعث می شود تیم های مقابل با سیستم 4-4-2 به دفاع بپردازند. این کار باعث می شود تیم حریف به صورت طولی و عرضی باز شده و بین خطوط مختلف، فضاهایی برای تدارک حملات جدید ایجاد شود.
حضور 3 مدافع چلسی در مقابل دو مهاجم استوک سیتی در دیدار دو تیم باعث شد خط هافبک استوک نیز به سمت دروازه چلسی حرکت کند و فاصله بین خطوط بیشتر شود. این فعل و انفعالات باعث شد که یک مهاجم خلاق همانند پدرو از موقعیت به وجود آمده استفاده کرده و در فضای خالی پشت خط هافبک استوک صاحب توپ شود.
سیستم 3 دفاعه کونته همچنین باعث فعال شدن وینگ بک هایی می شود که تمایل به حمله دارند. این بازیکنان که هر یک مسئولیت کنترل یکی از کناره های زمین را دارند، در کنار خط باقی مانده و با مشغول کردن بازیکنان حریف در هر یک از دو سمت، به ایجاد فضای خالی در میانه میدان کمک می کنند.
استفاده از وینگ بک های هجومی کمک می کند خط دفاعی حریف در جای خود کنترل شده و همزمان فضای بین آن ها نیز زیاد شود. این کار نه تنها باعث ایجاد فضای خالی بین مدافعان می شود، بلکه مهاجمان هم دسته را نیز از کنترل مدافعان حریف آزاد کرده و به آن ها اجازه می دهد از فضاهای خالی به وجود آمده استفاده کنند. در این حالت خط دفاع حریف به دلیل حضور وینگ بک های فعال و پیش آمده تیم، قادر به پرس کردن نیستند.
چرا اینتر کونته را انتخاب کرد؟
اینتر زیر نظر اسپالتی نتوانست به فرم ثابتی دست یابد. این تیم در 18 بازی آخر خود در لیگ تنها 8 پیروزی به دست آورد و در نهایت نیز فصل را در جایگاه نه چندان خوب چهارم به پایان رساند. به نظر می رسید که تاکتیک های اسپالتی در اواخر دوران حضورش در این تیم، پاسخگو نبود و بازیکنان نیز به سختی و از روی اکراه دستورهای او را اجرا می کردند. به نظر می رسید که نراتزوری از نظم و انضباط لازم برخوردار نیست و همین مساله باعث شد شکست های بدی برای این تیم رقم بخورد که شکست مقابل ناپولی در ماه می، یکی از نمونه های آن بود.
فقدان نظم در بازی مدافعان تیم در زمان مالکیت توپ نمود پیدا می کرد و آن ها در زمان حفظ توپ کم دقت ظاهر می شدند. همین مساله باعث شد ناپولی به آسانی خط دفاعی را تحت فشار قرار داده و مدافعان را مجبور کند در نزدیکی دروازه خودی مرتکب اشتباه شوند.
پرس از سوی بازیکنان اینتر نیز ضعیف بود و باعث می شد بازیکنانی نظیر راجا ناینگولان و مائورو ایکاردی نتوانند به وظیفه همیشگی خود به خوبی عمل کنند. فقدان ساختار تیمی و سازماندهی نیز اوضاع را برای اینتر بدتر می کرد و به بازیکنان ناپولی اجازه می داد به راحتی اینتر را تحت کنترل گرفته تا مهاجمان حریف به راحتی از دست مدافعان خلاص شده و ایجاد موقعیت کنند.
تیم های کونته کمتر پرس در نزدیکی محوطه جریمه حریفان را در دستور کار قرار می دهند و این کار را بیشتر در میانه میدان انجام می دهند، یعنی جایی که می توانند به صورت فشرده به کار دفاع بپردازند. این دفاع فشرده باعث می شود فضایی برای حرکت و نفوذ بازیکنان حریف در میانه میدان باقی نمانَد و آن ها را به استفاده از کناره ها سوق دهد. در تیم های کونته همیشه نقش های هجومی و دفاعی برای هر بازیکن به خوبی مشخص شده است و همین باعث مختل شدن برنامه بازی تیم حریف می شود.
سابقه و موفقیت های پیشین کونته در فوتبال باعث می شود که از تیم جدیدش، اینتر نیز انتظار موفقیت داشته باشیم و تیم تحت هدایت این مربی بی شک عملکرد و نظم تیمی بیشتری نسبت به فصول گذشته ارائه خواهد داد.
نتیجه گیری
در چند بازی پیش فصل اینتر، کونته نشان داده است که تمایل دارد در اینجا هم از سیستم 3-5-2 استفاده کند، سیستمی که برای او در ایتالیا با موفقیت های زیادی همراه بوده است. اضافه شدن دیگو گودین به منظور تقویت خط دفاعی انجام شده است و به خدمت گرفتن والنتینو لازارو نیز رقابت را در پست وینگ بک افزایش خواهد داد. تقویت این دو پست نشان می دهد که کونته به سیستم مورد نظر خود وفادار است.
با وجود باقی ماندن کمتر از یک ماه تا پایان پنجره نقل و انتقالاتی تابستانی در کشور ایتالیا، سخت است که مساله تقویت در خط حمله اینتر را منتفی دانست. از بین روملو لوکاکو و ادین ژکو احتمالا یکی به ترکیب تیم اضافه خواهد شد و حضور این مهاجم در کنار لائوتارو مارتینز می تواند شرایط اینتر را برای فصل جدید رقابت های فوتبال بهتر از قبل کند.
اینتر نیاز به جذب بازیکنان جدید و تاثیر گذار و نیز خانه تکانی اساسی در ترکیب فعلی دارد، تغییراتی مانند فروش بازیکنان حاشیه سازی نظیر راجا ناینگولان و مائورو ایکاردی. کونته در ادامه ثابت خواهد کرد که مرد میدان است و با حضور او می توان دوباره متصور بود که در فصل پیش روی، اینتر برای رتبه های بالای جدول مبارزه کرده و شاید بتواند خود را دوباره به عنوان یکی از قدرت های اروپا نیز مطرح کند.
