تیاگو آلمادا ، از آن دسته بازیکنان آرژانتینی به حساب می آید که طی سالیان اخیر پیشرفت بسیاری کرده اند. او که متولد ۲۶ آوریل ۲۰۰۱ است، سال گذشته و در ۱۷ سالگی برای کسب تجربه به اردوی تیم ملی آرژانتین پیش از آغاز جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه هم دعوت شد.
بررسی عملکرد تیاگو آلمادا
«لا خویا» که همشهری کارلوس توز می باشد، یک هافبک تهاجمی پرسرعت است که توانایی بازی در پست مهاجم سایه را هم دارد. در این مطلب نگاهی به توانایی های تکنیکی و تاکتیکی این بازیکن جوان و آینده دار انداخته ایم.
وظیفه آلمادا در ولز
در چینش ۳-۳-۴ تیم ولزِ گابریل هاینزه، آلمادا بعنوان هافبک چپ یا راست بیشتر وظایف تهاجمی تیم را به عهده دارد و این بدین معناست که وقتی ولز در حالت دفاعی قرار دارد، او همچنان می تواند در خط جلو بایستد. در هنگام انتقال توپ از دفاع به حمله، آلمادا عملا نقش یک مهاجم سایه را در تیم بازی می‌کند و دلیل اصلی این اتفاق، قدرت بالای این بازیکن در دریبلینگ است که در ادامه بیشتر با آن آشنا می شویم. مهاجم تیم زیر ۲۰ ساله های آرژانتین در ۶ بازی از ۱۴ بازی ای که برای تیم اول انجام داده فیکس بوده و میانگین ۴۵ دقیقه حضور در بازی های تیمش را به ثبت رسانده است.
تصویر زیر به خوبی بیانگر قدرت بالای آلمادا در دریبلینگ است. همانطور که مشاهده می‌کنید او به خوبی در زمین حریف پیش رفته و با نشان دادن اعتماد به نفس و هوشیاری بالایش درحالی که مدافع پیش رویش او را به سختی نگه داشته است، با تغییر مسیر به سمت داخل او را از پیش رو بر می دارد و حرکتش به سمت دروازه حریف را ادامه می دهد. این مثال کوچکی برای نشان دادن توانایی بالای او در دریبلینگ و ثبت آمار ۶۷ درصدی دریبل صحیحِ آلمادا در نخستین فصل حضورش در لیگ یک آرژانتین است. حالا قطعا مدافعان لیگ آرژانتین بیشتر از قدرت این بازیکن آگاه هستند و از این پس، تلاش بیشتری برای بازپس گیری توپ از این بازیکن مستعد خواهند نمود.
مهم ترین موضوع برای ما در تصویر بالا تصمیمی است که این بازیکن جوان در این صحنه می گیرد. احتمالا بیشتر بازیکنان سعی می کنند تا با سر توپ مدافع جلوی خودشان را از پیش رو بردارند و کمتر کسی است که در این شرایط در حالیکه دفاع را رد می کند شوت زنی هم کند. اما آلمادا دقیقا همین کار را انجام داد و پس از دریبل مدافع، با شوتی سهمگین توپ را به گوشه سمت چپ دروازه حریف فرستاد.
بحث دیگری که در اینجا پیش می آید، شانس پایین مهاجم برای گلزنی از چنین فاصله و با زاویه ای بسته می باشد. از سوی دیگر این صحنه اعتماد به نفس و قدرت بالای بازیکن برای دریبل کردن مدافع پیش رو را می رساند که در هر دو مورد آلمادا به خوبی عمل کرده است.
یک هافبک تهاجمی نسبتا ایده آل
تیاگو آلمادا در حال رشد و تبدیل شدن به یک هافبک تهاجمی نسبتا خوب است. قیاس او با لیونل مسی در حال حاضر چندان درست به نظر نمی رسد و او بیش از فوق ستاره آرژانتینی، برایمان یادآور برناردو سیلوا است. تیاگو با دریبل های فوق العاده، تغییر مسیرهای سریع، اعتماد به نفس بالا، دید خوب و مهم تر از تمامی این موارد تکنیک بالایش، ایده آل ترین گزینه برای قرارگیری در این پست کلیدی می باشد و اگر پاهای او در فضاهای شلوغ به مانند مسی سرعت بالاتری می داشت، می توانستیم او را هم پای شماره ده تیم ملی آرژانتین قرار دهیم.
همانطور که در تصویر زیر می بینید، آلمادا پشت محوطه جریمه مالکیت توپ را در اختیار داشته و باید یکی از راه های ممکن برای رساندن توپ به هم تیمی اش را انتخاب نماید. او در اینجا می تواند توپ را برای مهاجم تیم ارسال کند که با توجه به نزدیکی مدافع حریف، احتمال تکل زدن او زیاد است و یا اینکه پاس خود را به صورت عمقی ارسال نماید که در اینجا نیز احتمال از دست رفتن توپ بالاست. با این حال آلمادا، توپ را به طرزی زیبا و با یک پاسِ چیپ عالی به خوبی در مسیر هم تیمی اش قرار می دهد تا بدین ترتیب با نشان دادن تکنیک بالای خود، موقعیت مناسبی برای گلزنی هم تیمی هایش ایجاد کند.
در موقعیت زیر باز هم شاهد بلوغ فکری بالای آلمادا به عنوان یک هافبک تهاجمی، برای تصمیم گیری درست در زمین هستیم. او بار دیگر پشت محوطه جریمه حریف قرار می گیرد و توپ را روی هوا از هم تیمی اش دریافت می کند، در اینجا دو راه پیش روی تیاگو است: او می تواند توپ را کنترل کرده و مالکیت را در اختیار بگیرد و یا اینکه در شرایطی دشوار توپ را با ضربه سر به مهاجم تیم برساند. آلمادا در اینجا با کششی که به بدنش می دهد خودش را برای زدن این ضربه سر آماده می کند.
در نهایت او بالاتر از مدافعان حریف، ضربه سرش را می زند و توپ را در شرایطی مناسب به هم تیمی اش می رساند. عملکرد تیاگو در این صحنه، نشان دهنده این موضوع به ماست که با وجود اینکه تنها ۱۷۱ سانتی متر بلندای قامت این بازیکن است، اما او به شرکت در دوئل های هوایی علاقه مند است.
شرایط بدنی
یکی از نقاط ضعف آلمادا بی شک فیزیک ضعیف بالاتنه او می باشد. همانطور که پیش تر گفتیم او قد کوتاهی دارد و از این رو همیشه هدف بازیکنان بلند قامت و درشت هیکل است. با این حال، همچنان که این شرایط را در بسیاری از بازیکنان ریز نقش مشاهده کرده ایم، تیاگو نیز می تواند با کار کردن روی بدنش این ضعف را بر طرف سازد. به همین جهت ما میانگین ۰.۷ توپ از دست رفته در هر بازی را در آمار او مشاهده می کنیم؛ این آمار فاجعه بار نیست اما از آنجا که تیاگو به طور متوسط ۴۵ دقیقه در هر بازی حضور یافته است، این آمار در ۹۰ دقیقه به ۱.۴ افزایش پیدا می کند و این بدان معناست که ولز سارسفیلد نمی تواند در پست های دفاعی به این بازیکن اعتماد نماید. هرچند که او در پست تخصصی خودش، وظیفه دفع پاس های حریف و پرس به روی دفاع های کناری را برعهده داشته و از این رو آمار ۰.۱ قطع توپ در هر بازی را به نام خودش به ثبت رسانده است. این ضعف تیاگو شاید به این معنا باشد که او برای لیگ های فیزیکی مناسب نباشد، اما در عین حال ما بازیکنانی چون برناردو سیلوا و فیلیپ کوتینیو را با توانایی های او در لیگ برتر انگلیس دیده ایم که اتفاقا این دو نیز پیشرفت زیادی در لیگ پرفشار، فیزیکی و سختی همچون لیگ جزیره داشته اند. در اینجاست که سرعت آلمادا می تواند به کمکش آمده و او همانند ژاوی و همچنین آرتور ملو، با سرعت بالایش در حالت دفاعی هم مثمرثمر واقع شده و به کمک مدافعان تیمش بیاید.
مهاجمی هوشیار
آلمادا همیشه نیم نگاهی به گلزنی دارد و اگر مهاجم تیم هر از گاهی به عقب بیاید، آلمادا با سرعت بالایی که از آن برخوردار است، می تواند به خوبی جای او را پر کرده و بی شک با میانگین گل زده خود در هر ۲۰۰ دقیقه، عملکرد مناسبی را در این مورد داشته باشد. در اینجا چگونگی شرکت او در حملات تیم را به خوبی مشاهده می کنید. آلمادا از میانه زمین حرکتش به سمت دروازه حریف را شروع کرده و سعی می کند به گزینه ای مناسب برای پاس دادن تبدیل شود تا از این رو با آگاهی کامل پشت سر مدافع حریف قرار می گیرد. او در ادامه صاحب توپ می شود و به سمت دروازه تیم مقابل شوت هم می زند، اما با بدشانسی ضربه او به گل تبدیل نمی شود.
در مثال بعدی و تصاویر زیر همانطور که ملاحظه می کنید، آلمادا با پاسی دیدنی هم تیمی اش را صاحب موقعیت می کند. نکته قابل توجه در این صحنه، اما وادار کردن مهاجم خودی به حرکت به سوی محوطه جریمه حریف به جای حرکت در بین مدافعان رقیب است که بی تردید با پاس هوشمندانه آلمادا حاصل شده است. این توانایی تیاگو نشان می دهد که او به همان اندازه که شایستگی بازی به عنوان هافبک تهاجمی را دارد، شایستگی بازی به عنوان مهاجم سایه را نیز دارا می باشد.
نتیجه گیری
تیاگو آلمادای ۱۷ ساله بی شک یکی از استعدادهای آینده دار فوتبال آرژانتین به شمار می آید که فرصت خوبی برای تبدیل شدن به بازیکنی سطح بالا را در خود می بیند. مهم اما طرز فکر او در آینده است که مشخص می کند آیا آلمادا توانایی تبدیل شدن به یک فوتبالیست بزرگ را دارد یا خیر. اگر شرایط به خوبی برای این بازیکن جوان به پیش برود، می توانیم شاهد این باشیم که تیاگو آلمادا نیز به جمع ستارگان پرشمار آسمان پرستاره فوتبال آرژانتین، خواهد پیوست.
