دنیای فوتبال فراز و نشیب های زیادی را دارد؛ از زیبایی های فوتبال گرفته تا حواشی و اخلاق های خاص بازیکنان ، مربیان ،مدیران و کارشناسان و اصحاب رسانه که برخی از آن ها را می توان درست و مناسب با فوتبال توصیف کرد و از برخی دیگر به عنوان چهره های مناقشه بر انگیز و چالشی یاد می شود. برخی ها در فوتبال از محبوبیت شدیدی برخوردار هستند و بعضی دیگر به همان انداز منفور. در این مطلب به فهرست ۵۰ شخصیت چالشی تاریخ فوتبال در تمامی پست های ممکن خواهیم پرداخت.
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
از مارادونای معروف تا سپ پلاتر منفور ؛ بررسی پر حاشیه ترین افراد تاریخ فوتبال
این مطلب را خبرگذاری چهار چهار دو منتشر کرده است و در شروع این فهرست بیان کرده اند :
از شما خواننده این مطلب تقاضا می گردد که با این نوشته تعصبی برخورد نکنید. به شما حق خواهیم داد که چنان چه نام یکی از بازیکنان یا هر فرد دیگری که شما به آن علاقه مند هستید درون این فهرست باشد و شما از این نوشته خوشتان نیاید. بنابر این خواهشمند است واقع بینانه برخورد کنید و سعی کنید بدون در نظر گرفتن تعصب، به اطلاعات خود بیافزایید. تمامی افراد گفته شده به دلیلی در این لیست هستند زیرا مشابه آن زیاد دیده نشده و بهترین نماینده برای پوشش این خبر هستند. لازم به ذکر است که از آخر لیست به ابتدای آن خواهیم رفت و منفور ترین چهره فوتبالی ما در این لیست که در ته مطلب خواهید خواند سپ بلاتر رییس سابق فیفا است که دلیل آن را بررسی خواهیم کرد. شاید از نظر شما جای برخی افراد در این لیست خالی باشد ولی می توان گفت افراد موجود در لیست بهترین نماینده برای داستان خود هستند و شاید افراد دیگر با آن ها برابری کنند.
۵۰. جرارد پیکه – مدافع
بهترین صفت و لقب برای پیکه حواشی زیاد او است. عده‌ای او را یک بازیکن بزرگ می دانند و عده ای دیگر نه. هواداران بارسا او را یکی از بانیان افتخارات چند سال اخیر تیم خود می دانند اما منتقدین معتقد هستند که درست است که بازیکن بسیار خوبی است اما بسیار مزورانه و رندانه بازی می‌کند. او را هم باید استاد هنر های سیاه دانست. چرا که بسیار اهل تظاهر و فریب کاری است و حواشی زیادی را دارد. هم چنین علاوه بر داشتن حواشی زیاد به آن ها افتخار می کند و توهین های خود را به صورت علنی بیان می کند و از بیان آن ها هیچ ترسی ندارد. بیشترین توهین های او به تیم رقیب رئال مادرید است که تاکنون کمتر کسی دیده شده که به بازیکنان تیم مقابل همانند پیکه علنا توهین کنند و تیم حریف، هواداران و حتی پیراهن این تیم را بارها و بارها منزجر کننده و چندش آور توصیف کند. شاید این کل کل ها برای هواداران بارسا طعم شیرینی داشته باشد ولی می توان در دنیای حرفه ای به این مدل رفتار او خرده گرفت و او را به این شکل مورد انتقاد قرار داد.
۴۹. آلن پاردو – مربی
بارز ترین صفت سرمربی سابق وست بروموویچ یعنی پاردو را می توان از خود راضی نامید. انگار ناف اش را به حرکات موزون تهوع آور بسته اند. وقتی در فینال جام حذفی فصل ۲۰۱۶ اقدام به یکی از آن حرکات موزون کرد، موجب خشم و جنجال گردید و درگیری با مورینیو را در پی داشت. او، روکش نازکی از قابل احترام بودن بر روی شخصیت واقعی خود کشیده اما حقیقت این است که شعوری در او دیده نمی شود. وقتی به پیگرینی که یک مربی شناخته شده جهانی با کارنامه مشخص است، علنا می گوید که او یک سگ پیره‌یِ لعنتی است، آیا می توان صفت دیگری به او نسبت داد. تجربه ثابت کرده است که هیچ فردی از خود راضی در هیچ عرصه ای محبوب نخواهد بود.
۴۸. رابی سَوِج – سرپرست
این سرمربی ولزی بارز ترین صفت وی ادا و اصول هایی است که همه آن ها می شناسند و اخلاق او را نمی پسندند. پیوسته ساز مخالف با همه می زند و به همین علت در مرکز توجه رسانه ها قرار گرفته است. کاش حداقل می فهمید که می تواند مزخرفات اش را هم با زبان درست بگوید. شاید کمی مقبول تر می شد و پذیرش شخصیت او با هم چنین کار هایی راحت تر می شد. بدون شک او یکی از بد عنق ترین اهالی فوتبال است و کنار آمدن با او کار بسیار سختی است. دور و بریان او بر این مسئله تاکید داشته اند که به هیچ وجه نمی توان با او کنار آمد.
۴۷. تونی پولیس – سرمربی
بارز ترین صفت پولیس از خود راضی بودن و این که تمامی کار های خودش را درست می داند است. او که تا چند وقت پیش سرمربی‌گری وست برومویچ را بر عهده داشت، اصلا با چیزی به نام عذر خواهی قهر است. هواداران وست برومویچ روز به روز با او بدتر می شدند و معتقد بودند که وی به خاطر رفتار های تند و یا قصورات خود، عذرخواهی نمی کند. اهالی فوتبال به او می گویند «اسنوکر باز» و شاید بهترین تعبیر از آنِ «آرسن ونگر» -سرمربی آرسنال- باشد که او و تیم وی را ترسوهایی خطاب کرد که از ترس باخت، به جای فوتبال، راگبی بازی می کنند.برخی ها به هنگام یک اشتباه بزرگ قبول می کنند که شاید اشتباه بوده است ولی گفته می شود در دنیای این مربی این قضیه هیچ جایی ندارد.
۴۶. پپه – مدافع
به نظر می رسد دنیای پپه را چیزی پر کرده است به نام سیاه نمایی چرا که در این کار استاد است. او واقعا شایسته عالی بودن است چرا که تمامی خصوصیات لازم برای تبدیل شدن به یک مدافع اسطوره ای را دارا است. شجاعت، چالاکی، استقامت، قوای فیزیکی، هوش، و یک دهه افتخار و کسب جام همراه با رئال مادرید. اما اخلاق و رفتار او، مانع از اسطوره ای شدن وی شده است. او هم هم چون بوسکتس و چه بسا بیشتر از او، خیلی اوقات حرکات زشتی از خود نشان می دهد که غالبا به اخراج وی ختم می شود. شما به کجای این حرکت که یک بازیکن را منهدم کنید و بعد از آن محکم با پا به شکم اش بکوبید می توانید وحشیانه نگویید؟ این فقط یکی از مصداق های کلکسیون خشونت های پپه است. حیف از این بازیکن عالی که چنین رفتاراتی دارد. برخی ها معتقد هستند در صورتی که او می توانست صرفا بر روی فوتبال خود تمرکز کند به یکی از مدافعان محبوب و برتر دنیا تبدیل می شد ولی به دلیل همین کار ها او محبوبیت خاصی را در بین هواداران فوتبال ( به جز تیمی که در آن حضور دارد) ندارد.
۴۵. آلن گرین – مفسر
این شخص به عنوان یک مفسر معروف است ولی دلیل وجود او را در این لیست را این می دانیم که هر آن چیزی که یک مفسر فوتبال باید داشته باشد را در خود دارد اما سرسختی و لجاجت او در خوش بینی‌های وی، اعصاب مخطال را خورد می کند. او به گونه ای یک بازی را گزارش می‌کند که گویی جدال در گل و لای است. اکثر فوتبال دوستان از او به عنوان یک چهره یاد می کنند که فقط بلد است چگونه بر روی اعصاب پیاده روی کند.
۴۴. استان کرونکه – مالک باشگاه آرسنال
هیچ کس دوست ندارد فوتبال با سیاست قاطی شود و همواره فوتبال دوستان واقعی مخالف این قضیه هستند ولی این مولتی میلیاردر آمریکایی که طبق آمار فوریه ۲۰۱۸، ارزش خالص دارایی او به ۸ میلیارد و ۱۰۰ میلیون دلار می رسد، مالک باشگاه آرسنال و یکی از اصلی ترین سهامداران آن است. اما هواداران این باشگاه او را دوست ندارند. سیاست های بی ربطی را تاکنون اعمال کرده و خیلی پول پرستانه و تاجرمآبانه با سیاست های فوتبالی و اهداف ورزشی باشگاه برخورد کرده است. او، فوتبال را تبدیل به صحنه تجارت خود کرده است و این موضوع نه تنها به مزاق هواداران آرسنال بلکه به هیچ طرفداری خوش نمی آید.
۴۳. زلاتان ابراهیموویچ – مهاجم
ابراهیموویچ را باید یکی از بهترین های همه ادوار تاریخ فوتبال دانست. او در سال به راحتی رکورد ها را جا به جا می کند و از نظر آمار موفقیت در این زمینه می توان او را یکی از بهترین مهاجمان دانست . اما به قدری خود شیفته است که حتی صدای هواداران تیم هایی که او در آن حضور دارد را هم درآورده است. این که او بازیکن بزرگی است در آن شکی نیست اما این که خود را بزرگ ترین بازیکن همه ادوار تاریخ فوتبال اعلام نماید، نشان از خود شیفتگی او دارد و به همین دلیل او شخصیت محبوبی با توجه به موفقیت هایی که کسب می کند نیست.
۴۲. نیل وارناک – سرمربی
برخی سرمربیان به جای این که آرامش را به بازیکنان هدیه کنند فقط استرس را به آن ها تزریق می کنند و وارناک یکی از آن ها است. وی اکنون سرمربی تیم کاردیف ولز است. این آقا، یکی از اساتید بزرگ جنجال در فوتبال است و سرش درد می‌کند برای اخراج شدن. از شاهکار های او باید به دریافت سه کارت قرمز به خاطر دعوا و درگیری با داور بازی و هم چنین ایجاد جنجال بین بازیکنان دو تیم در زمین و رها کردن یک بازی بدون اجازه داور اشاره کرد که او با جریمه های زیادی در این باره رو به رو شده است.
۴۱. سرخیو بوسکتس- مدافع
بارزترین صفت بوسکتس را هنر سیاه نمایی هم چون پپه دانست که البته شدن این بیشتر است . برخی ها لقب پانتومیم تبهکارانه را به وی داده اند. خیلی اوقات هم گرفتار زیرکی داور بازی شده و به خاطر این عمل، کارد زرد دریافت کرده است. سرخیو، رکورد دریافت انواع کارت زرد و قرمز در تاریخ لالیگا را ثبت کرده است. او را می توان مردی سرسخت و خشن به همراه فیلم بازی کردن های خاص خودش خواند. این بازیکن بزرگ و در عین حال حرفه ای، بسیار بی پروا است و رفتار وی با بازیکنان سایر تیم ها و همبازی های خودش، بر همین اساس پیش می رود. او به تمارض در فوتبال معروف است و با تبحر خاصی این کار را انجام می دهد. هر چند به دلیل تعدد این رفتار داوران با او با دقت بیشتری برخورد می کنند ولی در برخی مواقع گول زننده است. رفتار قلدرمآبانه او همراه شده با کسب جام های متعدد به همراه زندگی لاکچری. او در خیلی از اوقات بی ملاحظه عمل کرده و برای او چندان اهمیتی ندارد. او به همان اندازه که منفور هواداران تیم های دیگر است، به همان اندازه در میان آن ها، محبوبیت دارد. هم می توان از او نفرت داشت و هم می توان دوستش داشت. در هر حال، در این لیست ۵۰ نفره، او نفر ۴۱ ام است. بدیهی است که به خاطر حضور چندین ساله وی در تیم بارسلونا این بازیکن نزد هواداران به شدت محبوب باشد و معیار تعصب او بر روی پیراهن این تیم شاید همین کار های او باشد.
۴۰. استیو ایوانس – مدیر باشگاه
ایوانس همواره به عنوان یک چهره قالتاق و غیر حرفه ای در انگلیس شناخته می شود. با توجه به کارنامه وی او هر جا که بوده، شاهکاری از خود به جای گذاشته و به خاطر فرار مالیاتی منفور است. وقتی در باشگاه بوستون بود، از دستمزد و پاداش بازیکنان به بهانه سرمایه گذاری در جهت موفقیت و ارتقای تیم می زد و نهایتا عذر وی را از آن جا خواستند زیرا دستمزد و هر سودی که به دست می آورد را برای خود می کرد و از حق تیمی به نفع خود استفاده می کرد. این سبک مدیران را می توان نالایق خواند.
۳۹. وینسنت تان – مالک
تان را می توان به انجام کار های خنده دار و مضحک در این لیست قرار داد. کسی که نمی داند حتی چگونه لباس بپوشد. یکی از مضحک ترین کارهای او، پوشیدن یک پیراهن ورزشی بر روی یک پیراهن رسمی است و به گمان خودش خیلی کار متفاوتی می‌کند. تازه، کت هم روی آن می پوشد. این مولتی میلیاردر مالزیایی، از سال ۲۰۱۰، مالکیت باشگاه «کاردیف» ولز را به دست گرفت و از همان زمان نه محبوب هواداران بود و نه تغییری در پیشرفت تیم ایجاد شده است. اما بزرگ ترین ضربه تان به خودش، تغییر رنگ همیشگی پیراهن تیم از آبی به قرمز و درج نام یک اسپانسر مالزیایی بر روی آن بود. این عمل به شدت مورد خشم هواداران قرار گرفت و او حتی بسیاری از دوستان ولزی خود را از دست داد اما هم چنان به این امر بی توجه است و کار خودش را می‌کند.
۳۸. وینی جونز – هافبک
همان طور که می دانید جونز یک بازیگر هالیوود بود که پا به عرصه فوتبال نیز گذاشت و او را می توان یکی از سینمایی ترین چهره ورزش فوتبال دانست. وی، در تیم های ویمبلدون، لیدز یونایتد، شفیلد یونایتد، چلسی، و تیم ملی ولز توپ زد و اواخر دهه ۱۹۸۰ و دهه ۱۹۹۰ را تبدیل به صحنه نمایش های خود کرده بود. حرکات عجیب ناشی از هیجانی غریب برای فوتبال، نتیجه آن اخراج های مکرری بود که از سوی داورها در زمین نصیب وی می شد. او فوتبال را با سینما اشتباه گرفته بود و فکر می کرد که در صحنه فیلم های خود هم چون «هواپیمای مار زده» و «دنی دایر» قرار دارد. به همه این ها، حرکات موزون و جنگجویانه او را هم اضافه کنید. او یکی از اعضای اکیپ چند بازیکن خشن تیم ویمبلدون موسوم به «گروه دیوانگان» بود که حواشی زیادی را به همراه داشتند.
۳۷. روبرتو روخاس – دروازه بان شیلی
این دروازه بان را می توان شخصی دانست که یکی از کثیف ترین سناریو ها را برای تیم خود چید. سال ۱۹۸۹ در دیدار بسیار حساس بین شیلی و برزیل که سرنوشت صعود به جام جهانی ۱۹۹۰ را تعیین می‌کرد، در دقیقه ۶۵ یک مشعل دستی به سمت «روبرتو روخاس» مشهور به «کرکس» دروازه بان شیلی پرتاب شد و به سر او صدمه زد. خون از سر وی فوران زد و بازی نیمه تمام اعلام شد. پس از بررسی این بازی نیمه تمام، کارشناسان امر متوجه شدند که جناب کرکس تقلب کرده و با تیغی که در دستکش خود پنهان کرده بود، سر خود را جراحت داد تا بازی به حاشیه برده شده و برزیل از حیث روانی دچار به هم ریختگی شود تا شیلی بتواند از زیر فشار حملات شدید نجات یابد. شریک نقشه او هم، «فرناندو آستنگو» کاپیتان وقت تیم ملی شیلی بود. مشعل کوچک پرتاب شده بود اما جایی به دور روخاس. نتیجه این که، روخاس برای تمامی عمر از فوتبال محروم شد اما هنوز هم چنان می‌گوید که در آن زمان بهترین کار را انجام داده و پشیمان نیست.
۳۶. جان فاشانو – بازیکن
فاشانو هم به تیم «گروه دیوانگان» ویمبلدون پیوسته بود و از دوستان صمیمی وینی جونز نیز به شمار می رفت. شاید هیچ لحظه ای به اندازه برد در مقابل لیورپول که حاصل تهدید «کنی دالگیش» ستاره آن تیم بود، به این بازیکن خشن و دیوانه لذت نداد. در آن بازی، کاپیتان ویمبلدون دالگیش را تهدید کرد که گوش او را در بازی گاز گرفته و پاره می کند. حرکتی که مورد علاقه گروه دیوانگان متشکل از او و جونز بود. پرونده زد و بند های او با «بروس گابلار» و «هانس سگرز» هنوز بر سر زبان ها است و مشخص نیست این بازیکنان به چه دلیلی این کار ها را انجام می دهند.
۳۵. گراهام وستلی – سرمربی
این سرمربی به مغروری معروف بود و به همین خاطر هیچ وقت نتواست به جایگاهی که باید برسد. او هیچ وقت مربی‌گری در لیگ برتر را تجربه نکرد و از لیگ ۱ انگلیس فراتر نرفت اما آن قدر حاشیه ساخت که مشهور شد. ۱۱ باشگاه را در ۲۰ سال کار خود مربی‌گری کرد. او را می توان یکی از اساتید تنش و جنجال و درگیری در فوتبال دانست و به همین خاطر جریمه های زیادی برای او در نظر گرفته شد.
۳۴. آنتونیو راتین – کاپیتان آرژانتین
بارز ترین صفت او بد دهنی است. کاپیتان بد دهن آرژانتین در جام جهانی ۱۹۶۶ که نهایتا در دقیقه ۳۵ بازی یک چهارم نهایی در مقابل انگلیس، به خاطر فحاشی زیاد از سوی داور آلمانی اخراج شد. اما به نشانه اعتراض به تبعیضی که داور در حق وی ابراز داشت، در کنار زمین بر روی فرش قرمز که برای خانواده سلطنتی انگلیس تدارک دیده شده بود نشست و مفسران این گونه برداشت کردند که در حرکتی نمادین قصد توهین به ملکه انگلیس را دارد. نهایتا توسط دو مامور پلیس از زمین خارج شد اما هنوز هم در آمریکا جنوبی مردم بر این باورند که داور کاملا هماهنگ شده و عمدا وی را اخراج کرد چرا که اصلا زبان اسپانیولی نمی دانست که بفهمد او فحش داده است یا نه. در هر صورت، وی سال ها است که باگناه یا بی‌گناه، برای جامعه فوتبال منفور است و هیچ کس او را نمی پسندد.
۳۳. تیم شروود – مربی تاتنهام
همان طور که می دانید در حال حاضر مائوریسیو پوچتینو سرمربی تیم تاتنهام است . شروود در دوره «هری ردنپ» به عنوان دستیار وی فعالیت می‌کرد و وقتی «آندره ویاس بوآس» در سال ۲۰۱۳ از مربی‌گری برکنار شد، ارتقا یافت و تبدیل به یکی از مربیان تیم شد. در جایگاه یک مربی که بای از منطق گفتمان برخوردار باشد، فاقد این فضیلت است. او هیچ وقت به چهره محبوبی نزد هواداران تاتنهام تبدیل نشد.
۳۲. مارک فان بومل – بازیکن هلند
او به عنوان یکی از بی اخلاق ترین و خشن ترین بازیکنان شناخته می شود ولی برخی ها او را خوش شانس نیز می نامند. فان بومل را می توان یکی از خوش شانس ترین بازیکنان خشن تاریخ فوتبال دانست. از هنر نمایی های وی در زمین فوتبال، به کرات می توان سخن گفت اما در بسیاری از مواقع هم چون فینال جام جهانی ۲۰۱۰ به طرز عجیبی از گزند اخراج از زمین نجات یافت. او را می توان هم چون «اشتفان افنبرگ» یک بازیکن عالی دانست که اخلاق نداشت و در صورتی که می توانست اخلاق خود را حفظ کند در این لیست جایی نمی گرفت.
۳۱. فرانچسکو بچتی – مدیر
او را نمی توان مدیری موفق و درجه یک دانست زیرا وی مدیر باشگاه «لیتون اورینت» است که عموما از لیگ ۲ و لیگ ۱ انگلیس فراتر نرفته است. اقدامات او مبنی بر تبانی و پولشویی، موجب وارد آمدن آسیب های فراوان به باشگاه ها شد. نهایتا پس از چند مرحله دادگاهی نا معلوم، هیئت مدیره باشگاه اقدام به اخراج او کرد. وی، در کمال تعجب، اخراج خود را به فال نیک گرفت و آینده ساز خود دانست و اعلام داشت این اخراج به زندگی او کمک بسیاری کرده است.
۳۰. الکس فرگوسن – سرمربی
سر الکس فرگوسن را می توان یکی از بندرت افرادی دانست که در اوج محبوبیت، بسیار منفور نیز هست. او یک دیدگاه خاص برای بازیکنان خود داشت و آن این بود که برای تحریک احساسات تماشاگران، هر آن چه که در زوایا نظرشان می بینید را از آن خود کنید. اما چیزی که موجب نفرت هواداران رقبا نسبت به فرگوسن می شد این بود که او از وحشی‌گری بازیکنان خود جلوگیری به عمل نمی آورد. لشکر بازیکنان خاص خودش را هم در دوره های مختلف داشت که مشهور ترین آن به دوره پل اینس، روی کین، پیتر اشمایکل، یاپ استام، و دیوید بکهام بر می‌گردد. بهر حال علی رغم همه موفقیت های وی برخی ها از این کار های به شدت انتقاد می کنند زیرا تقریبا هیچ سرمربی خشونت را در بین بازیکنان ترویج نمی کند. علاوه بر این، نمونه هایی از توهین های وی را می توان در این جا متذکر شد: اتصاف القاب «احمق های لعنتی» به خبرنگاران، «مراسم تشییع» به تماشاگران در اولدترافورد، «همسایه اعصاب خرد کن» به منچستر سیتی، «یک باشگاه ناچیز در شمال شرقی» به نیوکاسل، «مخترعان دودکش» به ایتالیایی‌ها، «ژرمن های معمولی» به آلمانی ها، «پِهِن هم بار اون یاروها نمی‌کنم» به مدیران رئال مادرید. دعواها و درگیری هایش با رافائل بنیتز، آرنس ونگر، و کوین کیگان هم که به جای خودش که همه این ها باعث قرار گیری او در این لیست و البته نفر سی ام شده است.
۲۹. مایک دین – داور
مشهور بودن او به خاطر ادا و اصول و نمایش های زننده ای بود که در زمین پیاده می کرد. داور لیگ برتر انگلیس در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ بود که به میمیک خاص و ادا اصول مشهور بود. گاهی چنان استبداد را حاکم می کرد که گویی صحنه بازی، یک خونریزی قبیله ای را روایت می کند. گاهی آن قدر شل و واویلا بود که گمان می کردید که در یک فیلم کمدی حضور دارید. در کل، هواداران فوتبال او را دوست نداشتند و یک بار هم یکی از میان تماشاگران، سکه ای را به طرف صورت او پرت کرد که زخمی شد. البته برخی ها معتقد بودند که او در داوری به نفع تیم ها عمل می کند و به نوعی فاسد است که این ادعا چه پوچ و یا درست، هیچ وقت به اثبات نرسید.
۲۸. جو کینیِر – سرمربی
این سرمربی را می توان بی ادب با رفتاری توهین آمیز خواند. کینیر، در دو وهله ای که از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ به عنوان سرمربی و از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۴ به عنوان مدیر تیم در نیوکاسل بود، سیاهه ای از توهین و جنجال را از خود به یادگار گذاشت. از توهین جنسی به «سیمون برد» ورزشی نویس دیلی میرر گرفته تا توهین به هواداران این باشگاه. وقتی در سال ۲۰۱۳ به عنوان مدیر ورزشی باشگاه شروع به کار کرد، هواداران مدیریت باشگاه را تهدید کردند که در صورت تداوم کار وی، باشگاه را تحریم خواهند کرد. کینیر، در واکنش، اقدام به توهین به آن ها کرد و نهایتا پس از چند ماه اخراج شد. توهین های شدید او همواره یکی از معضلات اصلی بود که همه با او درگیر بودند.
۲۷. ژوزه مورینیو – سرمربی
خوزه مورینیو علی رغم تمام موفقیت هایی که دارد اما به عنوان یک سرمربی پر حاشیه در این لیست قرار می گیرد. غالب مردم از تنش دوری می گزینند. اما در مقابل، عده کمی هم هستند که می میرند برای تنش. این کار به آن ها هیجان می دهد و گویی حیات آن ها به آن بستگی دارد. مورینیو از این دسته افراد است. مورینیو، عاشق دشمن تراشی برای خود است. فرقی نمی کند که ادن هازارد باشد یا سرخیو راموس؛ آرسن ونگر باشد یا پپ گوآردیولا؛ مرسی‌ساید باشد یا نوکمپ یا نیمی از سانتیاگو برنابئو. حرکات عجیب و غریب او در گوشه و کنار زمین های فوتبال چه در زمان فتح یک جام و چه در زمان باخت، در نظر هر علاقه مند به فوتبال غیر جذاب می نماید. گرچه او یکی از بزرگ ترین مربیان همه ادوار تاریخ و یکی از خوش تیپ ترین چهره های ورزشی حال حاضر دنیا است، اما کلکسیون کارهای وی-که فقط یکی از آن ها انگشت کردن در چشم یک مربی دیگر است- او را تبدیل به یکی از منفورترینِ منفورها کرده است. البته در چند سال اخیر او روند بهتری را در پیش گرفته و حاشیه های کمتری ایجاد می کند ولی هنوز هم کار های او فراموش نشده است.
۲۶. دنیس وایز – بازیکن چلسی
این بازیکن به آسیب زدن به بازیکنان شهرت داشت و حتی زانو و فک بازیکنانی را می شکست. لقب ناپلئون کوچولوی چلسی را در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ که در میان آبی ها توپ می زد را به وی دادند. بازیکنی قابل بود و یکی از معدود کسانی که در هیاهوی ورود و یکه تازی موج بازیکنان خارجی، به حاشیه نرفت اما در عوض به خاطر اخلاق بدش بسیار در رسانه ها حاشیه ساز شد. یک بار، زانوی یک بازیکن رقیب را شکاند و بار دیگر هم در یک بازی تور پیش فصل چلسی، پس از این که اخراج شد فک یکی از هم تیمی های خود را شکست و به او فحش داد.
۲۵. رومن آبراموویچ – مالک باشگاه چلسی
آبراموویچ علی رغم تمام موفقیت هایی که به همراه چلسی کسب کرده چهره محبوبی در بین فوتبال دوستان ندارد. مالک روس ابر ثروتمند باشگاه چلسی را می‌توان اولین خارجی مولتی میلیاردر دانست که به مالکیت یک تیم در لیگ برتر انگلیس دست یافت و از آن پس مسیر را برای مالکیت خارجی ها در بقیه تیم ها از جمله منچستر سیتی هموار کرد. ورود آبراموویچ همراه بود با کسب جام های متعدد اما تاثیرگذاری و نفوذ سیاسی بود بر فوتبال لیگ برتر را می توان به هیچ وجه کم انگاشت. برخی ها او را به خاطر وارد شدن مالکان خارجی دیگر به لیگ برتر نمی بخشند و معتقد هستند تیم ها با مالکان خودی جذاب تر و بهتر هستند.
۲۴. کوین ماسکت – بازیکن استرالیایی
به ماسکت می توان خوی وحشی گری را نسبت داد. یک بار وقتی در مورد کثیف ترین فوتبالیست تاریخ فوتبال نظرسنجی برگزار شد، صحنه تکل فوق وحشیانه کوین ماسکت هم جزو تصاویر مورد قضاوت بود. وقتی «متی هولمز» بازیکن تیم چارلتون یک بار او را جا گذاشت، این بازیکن خشن استرالیایی طوری او را منهدم کرد که از ۴ نقطه پای او شکست. یک بار دیگر، طوری «کریستف دوگاری» بازیکن تیم ملی فرانسه را زد که «روژه لومه» سرمربی وقت فرانسه، او را نماد بارز وحشی گری خواند. شاید دیوانه وارترین حرکت ماسکت را بتوان به سال ۲۰۱۱ مربوط دانست. پس از محرومیت به خاطر خشونت هایش بود که «آدرین زهرا» مهاجم «ملبورن هارت» رو طوری زد که ۸ جلسه از فوتبال محروم شد. این مثال ها را می توان چند نمونه از این وحشی گری ها دانست و او بار ها و بار ها این کار را انجام داده است.
۲۳. ریچارد اسکودمور – رییس لیگ برتر انگلیس
با این که او یکی از قوی ترین شخصیت های لیگ جزیره است اما استبداد او باعث شده هیچ کس چشم دیدن او را نداشته باشد. او رییس سازمان لیگ برتر انگلیس است که لیگ خود را برترین لیگ دنیا می داند. مردی بد اخلاق و جدی و مغرور. او سیاست های خود را در قبال شخص ثالث و حق پخش و قوانین بازی جوانمردانه دارد. سیاست هایی که او دارد را هیچ کس نمی پسندد و مشخص نیست این همه استبداد وی از کجا نشات می گیرد.
۲۲. گریم سُونس – هافبک
این بازیکن انگلیسی را می توان یکی از خشن ترین هافبک های تاریخ فوتبال دانست. وقتی می خواست توپ را از کسی بگیرد، گویی شمشیر در دست دارد و می خواهد در صحنه جنگ به دشمن بتازد. او، فوتبال را جدی تر از مقداری که باید باشد، گرفته بود. یک بار هم وقتی که به عنوان سرمربی در گالاتاسرای فعالیت می کرد، پرچم گوشه زمین را کند و در زمین حریف فرو نشاند. یکی از هواداران وعده داده بود که اگر دستش به او برسد، وی را در جعبه کرده و به انگلیس پست می‌کند. او به حدی لج طرفداران را در می آورد که شعار های متعددی علیه او درون ورزشگاه سر داده می شد.
۲۱. آندونی گویکوتکسا – بازیکن آتلتیکو مادرید
تکسا را به نام قصاب می خوانند زیرا او به راحتی به اعضای فوتبالیستان آسیب می زد. یکی از شاهکار های او موقعی بود که هنگامی که پای دیه‌گو مارادونا را شکاند، او در بیمارستان گفت: «فقط احساس کردم و شنیدم که یه چیزی مثل چوب در داخل بدن ام خرد شد. از دیگر شاهکار های گویکوتکسا باید مصدوم کردن «برند شوستر» دیگر بازیکن بارسلونا و فاصله‌گیری ۹ ماهه وی از میادین اشاره کرد. تکلی که به یکی از خشن ترین تکل های تاریخ فوتبال معروف شد. خوی درندگی این بازیکن و نفرت عمیق اش از مارادونا بر هیچ کس پوشیده نبود. تا آن جا که کفشی که با آن مارادونا را راهی بیمارستان کرد را در سالن نشیمن خانه خود در یک محفظه شیشه ای نگهداری می کند و به آن افتخار می کند. میزان فشاری که این بازیکن روانی بر مارادونا اعمال کرده بود، نهایتا منجر به یکی از تاریخی ترین درگیری های داخل زمین تاریخ فوتبال شد. اتفاقی که موجب محرومیت بسیاری از بازیکنان درگیر گردید و او علاوه بر خودش به بازیکنان دیگر نیز آسیب رساند.
۲۰. پائولو دی کانیو / هافبک
بارز ترین صفت این بازیکن فاشیست بودن او است که او را منفور کرده است. او یکی از دیوانه ترین بازیکنان تاریخ فوتبال است. در سال ۱۹۹۸ زمانی که در شفیلد ونزدی انگلیس توپ می زد، داور را پس از اخراج، نقش بر زمین کرد و ۱۱ جلسه از بازی کردن محروم شد. او را می توانید یکی از فاشیست ترین بازیکنان تاریخ فوتبال دانست. بر روی بازوی چپ خود علامتی شبیه علامت نازی و بر روی بازوی راست اش واژه DUX را خالکوبی کرده بود که به اعتقاد مفسران فوتبال اشاره به «بنیتو موسولینی» -دیکتاتور سابق ایتالیا- بود. هر چند که دی‌کانیو تمایلات فاشیستی خود را پنهان کرده اما جامعه فوتبال قبول نکرده و او یکی از منفور ترین ها است. برخی ها معتقد هستند با وجود پنهان کاری اما رفتار های او به حدی واضح است که نیازی به پنهان کاری نیست و او می تواند به صورت واضح این قضیه را عمومی کند.
۱۹. اشلی کُول – مدافع
همه ما اشلی کول را می شناسیم. بارز ترین ضفت او برای قرار گیری در این لیست حواشی زشت و زننده با داوران و درگیری با بازیکنان دیگر است. درست است که کول را به جرات می توان یکی از بهترین مدافعین کناری تاریخ فوتبال و لیگ برتر انگلیس دانست. او افتخارات زیادی را به همراه آرسنال و چلسی به دست آورد. اما چیزی که کول را در نظر فوتبال دوستان منفور می کند، چانه زنی ها و بحث های دراز بی مورد او با داوران است. او را به راستی یکی از بچه ترین بازیکنان فوتبال می توان دانست که رفتارش بسیار زننده است و به هیچ عنوان در نظر سنجی ها مورد قبول حتی هواداران واقع نشده است. شاید او به فجیعی برخی دیگر از افراد موجود در این لیست نباشد ولی در نوع خود مشکل خاص و منحصر به فردی دارد.
۱۸. دیه‌گو کاستا – مهاجم
به عقیده فوتبال دوستان در صورتی که دیگو کاستا وارد حاشیه نمی شد می توانست در دنیای فوتبال پیشرفت بیشتری کند. اگر مورینیو را نماد جنجال بر انگیزی در قامت مربی بدانیم، نیمه بازیکن او دیه‌گو کاستا است. این پسر، آن قدر جنگ طلب است که نام کتاب خود زندگینامه خود را گذاشته «هنر جنگ». در تاریخ فوتبال، مهاجمان زیادی اهل کشکمش بودند اما کاستا بنای کار اش را بر دعوا و جنجال گذاشته است. دشمنان مورد هدف او در لیگ برتر انگلیس «امره جان» و «گرت بری» بودند و مورینیو شور انگیزی او را برای جدال و جنگ بیشتر می کرد. به نظر می رسد در زمان حضور در چلسی آنتونیو کونته از کار های وی خسته شد و عذر وی را خواست، در آتلتیکو مادرید در کنار سرمربی پوست کلفت جنگ طلبی چون «دیه‌گو سیمئونه»، جای مانور بیشتری برای جنگ طلبی داشته باشد. سیمئونه نیز به خاطر حواشی زیاد می توانست در این لیست قرار گیرد ولی سرمربیان دیگری نیز بودند که از او کار های بیشتری انجام می دادند. بهر حال کاستا به راحتی می تواند زیر نظر سیمئونه کار های خودش را انجام دهد.
۱۷. مایک اشلی – مالک نیوکاسل
این مالک ثروتمند نیوکاسل، اصلا محبوب هواداران این باشگاه نیست. بارزترین صفت او برای قرار گیری در این لیست خودخواه بودن او است که بدون این که در هر چیزی تخصص خاص خودش را داشته باشد، می خواهد بدون آگاهی آن را پیش ببرد. اهداف مخفیانه ای را دنبال می کند و اهل شفاف سازی برای هواداران نیست. او همه چیز را به میل خود پیش می برد. هر که را بخواهد اخراج می کند و هر که را بخواهد استخدام. پشیزی به ارزش های سنتی باشگاه که مورد علاقه طبع انگلیسی ها است ارزش قائل نیست و مدعی است که باشگاه خودم است، پول آن را دادم، و سیاست های خودم را دنبال می‌کنم. بد نیست بدانید هنگامی که او مالک این باشگاه شد با مشکلات زیادی مواجه شد.
۱۶. لوییس سوارز – مهاجم
همه شما لوییس سوارز را بیشتر به خاطر گاز گرفتن می شناسید. بازیکنی که بی دلیل یا با دلیل فرقی ندارد همانند یک حیوان فرد مقابل خود را گاز می گیرد. اوایل کسی باور نمی کرد که او این کار را انجام دهد ولی با تکرار این قضیه برخورد جدی با وی شد و چند وقتی است که دیگر با محرومیت های سنگین این کار را نمی کند. علاوه بر این از زشت ترین حرکات فوتبالی او می توان به گرفتن عمدی توپ با دست در آستانه دروازه در بازی یک چهارم نهایی ۲۰۱۰ در مقابل تیم ملی غنا اشاره کرد. او پنالتی کرد تا تیم خود نبازد و البته اخراج شد. اما آن پنالتی گل نشد و غنا در اوج لیاقت نتوانست به نیمه نهایی برسد. این، یکی از کثیف ترین و مذموم ترین حرکات فوتبالی تاریخ بود. دیگر رفتار های زشت او می توان به حرکات و توهین های نژاد پرستانه علیه بازیکنان سیاه پوست و بالاخص «پاتریک اورا» اشاره کرد. از حقیرانه ترین رفتارهای فوتبالی او می‌توان به تظاهر های بچگانه او در زمین و تلاش برای فریب داور اشاره کرد. در کل، طبیعی است که سوارز یکی از منفور ترین بازیکنان تاریخ فوتبال باشد. اگر این چنین نبود، بازی درخشان و توانایی های عالی او، از او یک بازیکن بزرگ می ساخت. شاید او می توانست رتبه ای پایین تر از شانزدهم را به خاطر این چند رفتار اشتباه کسب کند.
۱۵. کن بیتس – مدیر
بیتس به فوتبال همانند یک جنگ نگاه می کرد و فکر می کرد زمین فوتبال همانند یک رینگ بوکس است . شاید باور این موضع مشکل باشد که او یک زمانی، دور تا دور زمین را فنس مجهز به برق کشید تا مانع هوادارانی که اقدام به ورود به زمین می‌کنند شود و در صورتی که هواداری این کار را کرد او را برق بگیرد. این عمل او به شدت از سوی سازمان لیگ برتر انگلیس نهی و دستور به توقف این اقدام گرفته شد. در اقدام بعدی، او هواداران باشگاه را «پارازیت ها» خواند و «متیو هاردینگ» -اسطوره چلسی- را «شیطان». او سپس به لیدز یونایتد رفت و آن جا هم به جنگ با هواداران تیم پرداخت. دست آخر هم به موناکو رفت و هم اکنون در آن جا زندگی می کند. بعضی ها معتقد هستند که او اختلال شخصیتی دارد و حتما باید درمان شود و پا گذاشتن او به عرصه فوتبال یکی از اشتباه ترین کار او بوده است.
۱۴. جوئی بارتون – بازیکن
بارز ترین صفت او را می توان خشونت نامید. هیچ کس نمی تواند از زیر دست او در برود . به جرئت جوئی را می توان یکی از ۵ بازیکن خشن تاریخ فوتبال نامید. به شدت جنجالی و قلدر. اگر کسی او را خشمگین می کرد، تا پای جان می جنگید و اگر هم عصبی بود، بازیکن یا مربی یا داور از دست او قسر در نمی رفت. او بارها از چندین بازی محروم شد و حتی توسط پلیس به خاطر رفتار خشن در خیابان بازداشت شد. وی، در کتاب خود زندگینامه خود که توسط مایکل کالوین نوشته شده، اعلام کرده که از هیچ کدام از اعمال خود پشیمان نیست و تمامی حواشی، خشونت ها و دعواهایی که کرده برای او اهمیت و ارزش زیادی دارد. به همین خاطر او به هیچ عنوان چهره محبوبی نزد فوتبال دوستان ندارد و همواره از شخصیت بسیار منفور از او یاد می شود.
۱۳. دیه‌گو مارادونا – مهاجم
همه شما با نام دیگو مارادونا بزرگ آشنا هستید. اعجوبه ای که زمانی مستطیل سبز را به تنهایی اداره می کرد و رنگ و بوی جدیدی به فوتبال داده بود. این نابغه آرژانتینی که از نظر برترین فوتبال شناسان به عنوان بزرگ ترین بازیکن تاریخ فوتبال شناخته می شود، بسیار در نظر انگلیسی ها منفور است اما در سطح جهانی بسیار محبوب است. انگلیسی ها او را دوست ندارند چرا که در بازی نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ گلی را با دست وارد دروازه پیتر شیلتون کرد که موجب حذف انگلیس شد. بعد، چنان با زیرکی جشن شادی گل گرفت که داور مشکوک به گل را در عمل انجام شده قرار دارد. مارادونا، سال هایی را به اعتیاد گذراند، رفتارات عجیبی در زمین فوتبال از خود نشان داد، خیلی جای ها نا پخته سخن گفت، و حتی در دوره مربی‌گری خود هم خشونت هایی نشان داده است. اما هر چقدر که در نظر بسیاری از فوتبال دوستان محبوب است، باز دشمنان و مخالفانی در دنیای فوتبال دارد. علت اصلی انتخاب او در رده سیزدهم، گل فریبکارانه ای است که سرنوشت یک تیم را در جام جهانی تغییر داد. کار ها و اخلاق های زشت او و جنجال بر انگیز و اعتیاد شدید او بماند.
۱۲. کارل آیستون – سرمایه دار
فساد اخلاقی و مالی آیستون را تبدیل به یکی از منفورترین چهره ها کرده است. خانواده ثروتمندی که از همان دهه ۱۹۸۰ باشگاه بلک پول را انتخاب کردند. در سال ۱۹۹۹ و پس از بازداشت پدرش به جرم تجاوز به عنف و استعفای مادرش، ریاست باشگاه را بر عهده گرفت. عدم مدیریت آیستون ها موجب انتقادات فراوانی طی این سال ها شده بود و نهایتا در سال ۲۰۱۷ افشا شد که پدر و پسر، با قرار دادن میلیون ها پوند از درآمد باشگاه طی این سال ها در اختیار شرکت های خود، عملا موجب سلب دارایی از باشگاه شده اند. کارل، باشگاه را به مزایده گذاشته و به نظر می رسد هواداران می توانند نفسی را در غیاب او تازه کنند.
۱۱. برنارد تپی – مالک
بارز ترین صفت او که بدترین آن نیز هست فساد مالی و ورشکستگی او بود که تیم مارسی فرانسه که در سال ۱۹۹۳ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد را در آن زمان به کلی نابود کرد. زد و بندها و عدم مدیریت او طی ۲۵ سال، برای باشگاه ورشکستگی و بدهی بار آورد و وی به خاطر کوتاهی ها و شیطنت ها، نه تنها به باشگاه ضربه بزرگی وارد ساخت که خودش هم از فوتبال به صورت مادام العمر محروم شد و هم به زندان رفت. برخی ها معتقد هستند همین که از دست او راحت شده اند دنیایی ارزش دارد.
۱۰. جان تری – هافبک
جان تری را همه می شناسند. البته فساد های اخلاقی او نیز زبانزد خاص و عام شد. او در فوتبال بسیار حرفه ای، خوب و متعهد به تیم خود بود. اما در بیرون از زمین، اتفاقات شکل دیگر داشت. او با زنان و آشنایان هم تیمی ها و رفقای خود ارتباط نا مشروع برقرار کرد و رفتار تبعیض آمیزی نسبت به «آنتون فردیناند» داشت که همین دو امر، موجب شد که بازوبند کاپیتانی تیم ملی انگلیس از او گرفته شود و پس از چندی، در حالتی شرم گینانه او را از تیم ملی انگلیس اخراج کنند. تری به خاطر این فساد ها، تبدیل به یکی از منفور ترین چهره های تاریخ فوتبال شده است و بعد از سال ها هنوز هم او را به خاطر فساد جنسی و دزدی نوامیس مردم یاد می کنند. اگر او این فساد اخلاقی را نداشت به جرئت یکی از برترین بازیکنان چلسی بود.
۹. پیت وینکلمن – سرمایه دار و رییس
دخالت در فوتبال را می توان مهم ترین مشکل این سرمایه دار دانست. دخالتی که دردسر ساز می شود. او در سال ۲۰۰۱، باشگاه فوتبال «ویمبلدون» را به «میلتون کینز» انتقال داد که باعث خشم و نفرت هواداران این باشگاه شد. وی، مدیریت این باشگاه را در سال ۲۰۰۳ به عهده گرفت و اولین مسابقه خود را در میلتون کینز در ماه سپتامبر به عنوان مدیر عامل به عهده داشت. در پایان فصل، باشگاه توسط یک کنسرسیوم به رهبری خودش، خود او را به عنوان رییس انتخاب کرد. دخالت در فوتبال، یکی از منفور ترین اعمالی است که می شود مرتکب شد و او بر طبق نظر سنجی های انجام شده یکی از بدترین سرمایه گذاران محسوب می شود که هیچ باشگاهی حاضر به پذیرفتن وی نیست.
۸. الحاجی دیوف – مدافع
دیوف یکی از فجیع ترین بازیکنان تاریخ است که نمی توان بی ادبی او را توصیف کرد. هیچ وقت نمی خندید و قیافه عبوس وی در همه ذهن ها می ماند. یک عادت بسیار زننده هم داشت که آن تف کردن به سمت کسانی بود که با او دعوا می‌کردند. رفتارش آن قدر زننده بود که وقتی در لیورپول بود، «استیون جرارد» و «جیمی کاراگر» با او به مشکل جدی برخوردند تا او بازنشسته شد و همه از دست او راحت شدند.
۷. لوچیانو مُوگی – مدیر
یکی از عوامل کالچو پولی معروف یووه و سقوط این تیم به دسته بی موگی بود. یوونتوس در آن زمان بسیار قدرتمند بود زیرا بازیکنانی از جمله بوفون، دل پیرو، و زلاتان را در سال ۲۰۰۵ در اختیار داشت و در واقع نباید این قضایا اتفاق می افتاد. اما موگی به عنوان مدیر وقت باشگاه، اقدام به خریدن تعدادی از داورها کرد و بخشی از رسوایی مشهور «کالچو پُولی» را رقم زد. او در خراب کردن بازار نقل و انتقالات نیز شهرت زیادی داشت. در نهایت او به خاطر همان رسوایی های اخلاقی گفته شده مادام العمر از فعالیت های فوتبالی محروم شد.
۶. بن تاچر – مدافع
تاچر به تکرار اشتباهات معروف است و بارزترین صفت او خشونت است. خشونتی که باعث می شد پای پلیس به زمین کشیده شود. بدترین کار او را می توان ضربه سنگین ساعد بر صورت «پدرو مندس» بازیکن «پورتموث» در سال ۲۰۰۶ زمانی که برای منچستر سیتی توپ می زد دانست. ضربه ای که آن بازیکن بد اقبال فلاکت زده را مستقیما راهی بیمارستان کرد. شدت خشونت به حدی بود که پلیس شهر منچستر وارد قضیه شد و به عنوان یک عمل جنایی، تاچر را تحت بازجویی قرار داد. شش سال پیش از آن هم، این سلطان خشونت اقدام مشابهی را در مورد یک فلاکت زده دیگر به نام «نیکی سامربی» در فینال ویمبلدون صورت داده بود که باعث شد «کوین کیگان» -مربی وقت تیم ملی انگلستان- رسما عذر او را از تیم ملی بخواهد.
۵. ریچارد کیز – مجری
کیز شخصیتی منفور در بین فوتبال دوستان دارد زیرا او همجنس گرا است و به شدت با زنان بد رفتار می کند و حرف های بدی به آن ها می زند. حتی در چند مورد برخورد با همکاران خانم او دچار مشکل شد و دعوایی شدید با دخالت پلیس برای آن ها پیش آمد. بحث در مورد رفتارهای این فرد زیاد است و او یکی از منفورترین شخصیت های دنیای فوتبال در زمینه مجری گری است . لازم به ذکر است او مجری اسکای اسپرت است.
۴. سیلویو برلوسکونی – سرمایه دار و مالک
شاید باورتان نشود ولی همه این صفات را به این آدم می توان نسبت داد تقلب، اخاذی، همکاری با مافیا، دروغ‌گویی، حساب سازی، اختلاس، پولشویی، فساد جنسی، رشوه به ماموران پلیس، قضات، و مقامات سیاسی، و اغوا و تهدید شاهدان. تنها مزیتی که این شخص برای تیم آث میلان به عنوان مدیر باشگاه داشت، مدرن سازی بی نظیر باشگاه بود. در نهایت او به دلیل همین اتهامات مجبور به استعفا و نام وی در تاریخ به خاطر این رسوایی ها ماندگار شد.
۳. هارالد شوماخر – دروازه‌بان
بارز ترین صفت این دروازه بان آلمانی دهه ۱۹۸۰ خشونت و صدمه به بازینان حریف بدون کوچک ترین پشیمانی بود. یک بار در نظرسنجی که در فرانسه برگزار شد، در نظر مردم حتی از هیتلر هم منفور تر بود. علت اصلی این قضیه به جام جهانی ۱۹۸۲ بر می‌گردد. هنگامی که شوماخر قطعا به قصد زدن «پاتریک باتیستون» مهاجم فرانسه خروج کرد و طوری با ساعد به صورت وی کوبید که ۳ دندان وی شکست. بازیکن فرانسوی، لحظاتی بعد در بیمارستان به کما فرو رفت. شوماخر، در کنفرانس مطبوعاتی پس از بازی در پاسخ به خبرنگاران گفت : «تقصیر خودش بود. ولی من پول دندان های او را می دهم. این عدم پشیمانی است که بازیکن را تا به این حد منفور می کند .
۲. میشل پلاتینی – رییس سابق یوفا
کمتر کسی هست که پلاتینی را نشناسد. او و سپ پلاتر را همه به یاد دارند. چه قدیمی تر ها او را به خاطر بازی های درخشان و چه جدید تر ها به خاطر رسوایی های اخلاقی، همه تقریبا همه با نام او آشنایی دارند.اسطوره ای که می توانست مانند پله یا کرایف و حتی مارادونا (با آن همه کارهای عجیب ) همیشه محبوب باشد، به خاطر فساد های مالی و لابی کردن به نفع میزبانی قطر در جام جهانی ۲۰۲۲، یکی از کثیف ترین دوره های تاریخ فیفا و یوفا را در کنار «سپ بلاتر» -رییس سابق فیفا- رقم زد. امروز، دیگر نه اثری از او در فوتبال است و نه احترامی دارد. برخی ها معتقد هستند که بازیکنی به خوبی او حیف شد که به این داستان ها پا گذاشت و موقعیت کاری خود را تا ابد خراب کرد.
۱. سپ بلاتر – رییس سابق فیفا
هیچ کس دوست ندارد فوتبال و یا ورزشی دیگر را با سیاست آلوده کند. در همه عرصه ها از جدا بودن ورزش و سیاست استقبال می شود. در زمانی که سپ پلاتر در راس قدرت دنیای فوتبال یعنی در جایگاه رییس معتبر ترین و بزرگ ترین نهاد فوتبالی جهان قرار گرفت او بدترین ظلم را به جامعه فوتبال کرد. همانند کسی که در راس قدرتی قرار دارد و بدترین کار ها را برای زمین زدن آن انجام می دهد. در دوران ریاست او، فیفا در یکی از آلوده ترین فضا های عصرهای خود به سر برد. جالب است که او همیشه ادعای این را داشت که این دو از هم جدا هستند. هنوز هم نمی توان باور کرد که او چه طور از ورزش زیبایی به نام فوتبال استفاده ابزاری کرد و چندین سال به همراه میشل پلاتینی به نفع دارایی و ثروت خود از فوتبال سو استفاده کردند. به قطع او منفور ترین چهره فوتبالی در دنیا است و حتی او در بین بازیکنان و طرفداران دیگر ورزش ها نیز با نام دزد بزرگ فوتبال شناخته می شود و باید خدا را شکر کرد که فوتبال از دست این پیرمرد شرور نجات پیدا کرد.
