بتکارت – احتمالا باشگاه رئال مادرید همه آن چیزی که یک باشگاه فوتبال به دنبال آن است را به دست آورده است. کسب ۳۲ قهرمانی در لالیگا، ۱۹ قهرمانی در کوپا دل ری، عدد فوق العاده ۱۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا (و جام باشگاه های اروپا)، و دو قهرمانی در جام یوفا آن ها را به پر افتخار ترین باشگاه فوتبال دنیا تبدیل کرده است. در کنار رقابت همیشگی و دیرینه با بارسلونا (در ال کلاسیکو) و اتلتیکو مادرید (دربی مادرید)، رئال مادرید در بیشتر دوران عمر خود به عنوان پر طرفدارترین باشگاه در کشور اسپانیا شناخته شده است. بسیاری از برترین بازیکنان فوتبال جهان نظیر اسطوره هایی همچون آلفردو دی استفانو و فرانس پوشکاس در پیراهن سفید این تیم بازی کرده اند.
تاریخچه تیم رئال مادرید
این باشگاه که در سال ۱۹۰۲ تاسیس شده است، در ابتدا به “باشگاه فوتبال مادرید” معروف بود. در سال ۱۹۲۰ بود که پادشاه آلفونسوی هشتم لقب رئال (با معادل انگلیسی رویال – به معنی سلطنتی) را به این باشگاه اعطا کرد. سال های اولیه حیات باشگاه با کسب موفقیت هایی توام بود که از جمله آن می توان به کسب ۴ عنوان قهرمانی در کوپا دل ری بین سال های ۱۹۰۵ تا ۱۹۰۸ اشاره کرد. شروع جنگ جهانی دوم نیز با کسب دو قهرمانی لالیگا و ۷ قهرمانی در کوپا دل ری برای رئال مادرید همراه بود.
پس از جنگ جهانی دوم، سانتیاگو برنابئو که در سال ۱۹۰۹ کار خود را از رده های پایین سنی باشگاه آغاز کرده بود و پس از دوران بازیگری نیز مسئولیت های مختلفی را در این تیم بر عهده داشت، به مقام ریاست باشگاه رسید. برنابئو که با وظیفه دشوار بازسازی باشگاه روبرو شده بود، ورزشگاه جدیدی را برای رئال مادرید تاسیس کرد که بعدها با نام خود او نیز نامگذاری شد، و همزمان برای تجهیز تیم برای رقابت های اروپایی، چند بازیکن بزرگ را به ترکیب تیم اضافه کرد. تیم قدرتمند رئال با تکیه بر استعدادهایی نظیر آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و فرانسیسکو خنتو موفق شد در تا پایان دهه ۱۹۶۰ به ۴ عنوان قهرمانی در لالیگا و یک قهرمانی در کوپا دل ری دست یابد. و مهمتر از همه اینکه آن ها موفق شدند در هر ۵ دوره ابتدایی رقابت های تازه شکل گرفته جام باشگاه های اروپا بین سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰، تمامی رقیبان را از پیش رو برداشته و به عنوان قهرمانی نائل آیند. این گروه از بازیکنان افسانه ای هنوز هم به عقیده بسیاری از فوتبال دوستان، برترین گروهی بوده اند که در یک تیم فوتبال تا کنون گرد هم آمده اند.
در دو دهه بعد از آن دوران نیز هواداران روز افزون رئال مادرید روزگار درخشانی را تجربه کردند. در این دوران، علاوه بر حکمرانی مطلق در لالیگا با کسب ۱۴ عنوان قهرمانی و نیز ۵ عنوان قهرمانی در کوپا دل ری، رئال مادرید موفق شد با پیروزی ۱-۲ مقابل پارتیزان بلگراد در فینال جام باشگاه های اروپا، ششمین قهرمانی خود را در این رقابت های اروپایی را کسب کند. با این وجود، این دهه پایان تلخی برای مادریدی ها داشت؛ سانتیاگو برنابئو در سال ۱۹۷۸ چشم از جهان فروبست.
ارتباط بین رئال مادرید و ژنرال فرانکو
در نوشتاری که به رئال مادرید اختصاص داده می شود، نمی توان از ذکر نام ژنرال فرانکو چشم پوشی کرد؛ دیکتاتور کشور اسپانیا که حکومت او بیش از ۵ دهه به طول انجامید، طرفدار باشگاه رئال مادرید بود و از این روی، خدمات ناعادلانه ای را نیز در طول عمر سلطنت خود به سود این باشگاه انجام داد.
بسیاری از این موارد، مسائلی حساس را شامل می شود و در مورد اغلب آن ها نیز شواهد روشن و مشخصی وجود ندارد. به عنوان نمونه یکی از داستان ها به امضای قرارداد با دی استفانو مرتبط است؛ ادعا می شود که این بازیکن در راه پیوستن به بارسلونا بود که در این میان، کاسترو مداخله کرده و مسیر این قرارداد را به سود رئال مادرید تغییر داد. یکی دیگر از داستان هایی که هرگز ثابت نشد، به موضوع تهدید بارسلونا از سوی رژیم فرانکو و شکست ۱۱-۱ این تیم مقابل رئال مادرید مرتبط است.
نسل جدید
در اوایل دهه ۱۹۸۰، باشگاه اندکی با افت مواجه شد، اما آن ها خیلی زود با نسل مستعد خود بازگشتند؛ نسلی شامل ۵ بازیکن با استعداد که تحت مکتب امیلیو بوتراگوئنو پرورش یافته بودند. پس از افتی محسوس در ابتدای این دهه، رئال مادرید در ادامه با ۵ عنوان قهرمانی پیاپی در لالیگا و دو قهرمانی در کوپا دل ری به استقبال دهه ۹۰ رفت. هر دو قهرمانی کهکشانی ها در جام یوفا نیز در همین دوره و در سال های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ به دست آمد.
به طور کلی دهه ۱۹۹۰، دوران ناامید کننده ای برای هواداران این باشگاه بوده است، مخصوصا در سال های آغازین آن. اما با ظهور ستاره مستعدی به نام رائول، رئال مادرید با دو قهرمانی لالیگا و یک عنوان اولی در کوپا دل ری قرن بیستم را به پایان رساند. نقطه اوج این دوران نیز پیروزی ۱ بر ۰ رئال مادرید مقابل یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان اروپا بود که به انتظار ۳۲ ساله باشگاه برای کسب هفتمین عنوان قهرمانی خود در این رقابت ها خاتمه داد. عنوان قهرمانی این تیم در این رقابت ها در سال ۲۰۰۰ نیز تکرار شد؛ آن ها در یک فینال تمام اسپانیایی موفق شدند با نتیجه ۳ بر ۰ مقابل والنسیا به برتری دست یابند.
کمی بعد از آن بود که باشگاه به دست فلورنتینو پرز، سیاستمدار سابق اسپانیایی افتاد و او نیز تصمیم گرفت مشهورترین ستارگان دنیای فوتبال را در رئال مادرید گرد هم آورد. سیساست پرز جذب یک ستاره بزرگ در هر سال بود که که این روند نیز با خرید لوئیز فیگو از بارسلونا در سال ۲۰۰۰ آغاز شد. پرز توانست به هدف خود برسد و تیمی متشکل از ستارگان دنیای فوتبال را تشکیل داد که لقب “Los Galactico” یا “کهکشانی ها” بر آن نهاده شد.
کهکشانی ها
فلورنتینو پرز، رئیس باشگاه رئال مادرید در دهه ۲۰۰۰ بزرگ ترین نقل و انتقالات فوتبال را رقم زد. ایده او برای ساخت بزرگ ترین تیم ممکن، تنها خرید نام های بزرگ بود و برای ایجاد تعادل در تیم تدبیری اندیشیده نشده بود. از جمله بازیکنان بزرگی که در این تیم کهکشانی حضور داشتند می توان به زین الدین زیدان، لوئیز فیگو، دیوید بکام، رونالدو نازاریو، کریستیانو رونالدو و روبرتو کارلوس اشاره کرد.
رکورد نقل و انتقالات فوتبال بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲، چهار بار توسط رئال مادرید جابجا شد؛ در سال ۲۰۰۰ لوئیز فیگو با مبلغ ۶۲ میلیون یورو از بارسلونا خریداری شد، زیدان در سال ۲۰۰۱ با مبلغ ۷۷.۵ میلیون یورو از یوونتوس به جمع کهکشانی ها اضافه شد؛ در سال ۲۰۰۹ منچستریونایتد در ازای دریافت ۹۴ میلیون یورو با فروش کریستیانو رونالدو به رئال مادرید موافقت کرد و در نهایت در سال ۲۰۱۲ و با پرداخت ۱۰۰ میلیون یورو به تاتنهام، گرت بیل نیز پیراهن سفید کهکشانی ها را بر تن کرد.
با اندکی تفکر در می یابیم که بلند پروازی های پرز آنچنان هم ثمر بخش نبوده است. نتایج و افتخارات به دست آمده در این دوران با آنچه که هواداران این تیم انتظار داشتند همخوانی ندارد. هر چند که این دوران را به طور کامل نیز نمی توان بدون دستاورد قلمداد کرد؛ یک قهرمانی دیگر در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۲ و یک قهرمان در لالیگا نیز در همین دوران به ویترین افتخارات مادریدی ها اضافه شد.
پس از یک دوران نسبتا کم سر و صدا در زمان مالکیت رامون کالدرون – که دو عنوان قهرمانی لالیگا نیز در آن به دست آمد – پرز مجددا در سال ۲۰۰۹ به عنوان ریاست باشگاه انتخاب شد. مطابق انتظار، سیاست کهکشانی ها مجددا ادامه یافت و این بار کاکا، کریستیانو رونالدو، کریم بنزما و گرت بیل به ترکیب تیم اضافه شدند و ژوزه مورینیو نیز سکان هدایت باشگاه را بر عهده گرفت. اما باز هم کسب جام به ماموریتی دشوار شبیه بود. پس از قهرمانی در لالیگا در سال۲۰۱۲ و عنوان نخست کوپا دل ری در سال های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۴، سرانجام انتظارها به پایان رسید و رئال مادرید موفق شد با هدایت کارلو آنچلوتی ایتالیایی دهمین عنوان قهرمانی خود در لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند. عنوانی که در سال های ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ نیز تکرار شد تا رئال مادرید به اولین تیمی بدل شود که از عنوان قهرمانی خود در فرمت جدید بازی ها دفاع می کند. هر ۳ قهرمانی پیاپی اروپایی کهکشانی ها نیز با هدایت زین الدین زیدان اسوره ای به دست آمد.
بدهی ها
به دلیل مخارج زیادی که رئال مادرید در سال های اخیر برای خرید بازیکنان بزرگ متحمل شد، همیشه به عنوان یکی از تیم های مقروض از آن یاد می شود. طبق برآوردهای انجام شده مقدار بدهی های این باشگاه در انتهای فصل ۱۰-۲۰۰۹ حدود ۶۶۰ میلیون یورو بوده است. البته لازم به ذکر است که مسئولان شهر مادرید نیز مساعدت هایی در این زمینه انجام داده اند که یکی از نمونه های آن، خرید زمین تمرین این باشگاه به مبلغ ۴۸۰ میلیون یورو در سال ۲۰۰۱ بود.
