تیم بایرن مونیخ آلمان پر افتخار ترین تیم این کشور همواره طرفداران زیادی را در سرتاسر دنیا دارد که به طرز عجیبی از این باشگاه حمایت می کنند و چه در آلمان چه سایر کشور ها جزو پر طرفدار ترین تیم های اروپایی محسوب می گردد. در این مطلب به تاریخچه تیم بایرن مونیخ و افتخارات آن خواهیم پرداخت.
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
تاریخچه تیم بایرن مونیخ ؛ پر افتخار ترین تیم کشور آلمان
تاریخچه تیم بایرن مونیخ به اختصار :
باشگاه اف سی بایرن مونیخ، معروف به اف سی بی، بایرن مونیخ و اف سی بایرن، یک باشگاه ورزشی آلمانی است که در شهر مونیخ آلمان واقع شده است. باشگاه حرفه ای فوتبال بایرن مونیخ، در بوندسلیگا و در لیگ فوتبال آلمان بازی می کند و موفق ترین تیم در تاریخ فوتبال آلمان شناخته شده و رکورد ۲۹ عنوان قهرمانی ملی و ۱۹ جام حذفی این کشور را از آن خود کرده است.
باشگاه ورزشی بایرن علاوه بر فوتبال باشگاه های شطرنج، هندبال، بسکتبال، ژیمناستیک، بولینگ و تنیس روی میز را اداره می کند و در فوتبال حرفه ای بیش از ۱۱۰۰ عضو فعال دارد. بایرن تنها باشگاهی است که در یک سال هم در رشته فوتبال زنان و هم در رشته فوتبال مردان قهرمان لیگ کشور خود یعنی بوندسلیگا (مردان / زنان) می شود.
اف سی بایرن مونیخ با یازده بازیکن و در راس آن فرانتس جان، در سال ۱۹۰۰ تاسیس شد. فرانتس جان، در ۲۸ سپتامبر ۱۸۷۲ در شهر پریتزواک متولد شد، سپس به همراه خانواده خود به برلین نقل مکان کردند. او یک عکاس بود و به دلیل مسائل شغلی بار دیگر به مونیخ بازگشت و به خاطر علاقه ای که به فوتبال داشت به تیم ام تی وی ۱۸۷۹ مونیخ پیوست و بعد از مدتی به دلیل مخالفت های انجمن باشگاه های جنوب آلمان، این تیم را ترک کرد و باشگاه بایرن مونیخ را تاسیس کرد و ریاست این تیم را از سال ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۳ برعهده گرفت. در سال ۱۹۰۳، وی از سمت خود در این باشگاه را استعفا داد و جای خود را به هسلینک هلندی داد. او به برلین بازگشت و لابراتوار عکس خود را تأسیس کرد.
تیم بایرن مونیخ اولین قهرمانی خود در بوندسلیگا را در سال ۱۹۳۲ به دست آورد.
لیگ آلمان یا بوندس لیگا به صورت حرفه ای تر در سال ۱۹۶۳ -۶۴ رنگ بوی جدید و جدی به خود گرفت و به برترین لیگ این کشور تبدیل شد. این باشگاه بیشترین موفقیت خود را در اواسط دهه ۱۹۷۰ و با کاپیتانی فرانس بکن باوئر به دست آورد. سه بار پی در پی قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را در فاصله بین سال های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ از آن خود کرد. به طور کلی، بایرن مونیخ پنج بار قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و یک قهرمانی لیگ اروپا را به دست آورده است.هم چنین آن ها یک قهرمانی در جام قهرمانان جام اروپا، یک قهرمانی در جام باشگاه های جهان و دو قهرمانی درجام بین قاره ای را تجربه کرده اند که کسب این عناوین، باعث شده تا این تیم به یکی از پر افتخارترین باشگاه اروپایی در سطح بین المللی تبدیل شود. از زمان تشکیل بوندس لیگا، تیم بایرن مونیخ به عنوان باشگاه برتر در آلمان شناخته می شود که توانسته است ۲۸ عنوان از جمله هفت قهرمانی پیاپی در سال های ۲۰۱۳ لغایت ۲۰۱۹ را کسب کند. بورسیا دورتموند، مونیخ ۱۸۶۰ و نورنبرگ در آلمان و رئال مادرید، آ.ث. میلان، منچستر یونایتد در اروپا جزء رقبای سنتی بایرن مونیخ محسوب می شوند.
از ابتدای فصل ۲۰۰۵ – ۲۰۰۶ بایرن بازی های خانگی خود را در استادیوم آلیانز آرنا انجام داده است. آلیانز آرنا در ایالت باواریا شهر مونیخ واقع شده و ظرفیت ۷۵۰۰۰تماشاگر را دارد. این ورزشگاه در ماه می ۲۰۰۵ بازگشایی و در آپریل ۲۰۰۶ به مبلغ ۱۱ میلیون یورو توسط بایرن خریداری شده است. پیش از آن، بایرن به مدت ۳۳ سال بازی های خود را در استادیوم المپیا استادیوم مونیخ به اجرا می گذاشت. استادیوم المپیا مونیخ در شمال شهر مونیخ قرار گرفته و تاسیس آن به بازی های المپیک تابستانی در سال ۱۹۷۲ باز می گردد.
این باشگاه با رنگ های قرمز و سفید شناخته می شود و نماد آن پرچم سفید و آبی باواریا است. از لحاظ درآمدی، این تیم بزرگ ترین باشگاه ورزشی آلمان و چهارمین باشگاه پر درآمد فوتبال در جهان است که در سال ۲۰۱۹، توانسته است مبلغ ۶۲۹.۲ میلیون یورو را از آن خود کند. درآمد این باشگاه در فصل ۲۰۱۷ -۲۰۱۸ بالغ بر ۶۵۷.۴ میلیون یورو بوده و سود عملکرد خود را ۱۳۶.۵ میلیون یورو گزارش کرده است. بر طبق آمار، این تیم در نوامبر ۲۰۱۸، ۲۹۱۰۰۰ عضو رسمی و ۴۴۳۳ باشگاه هواداری ثبت شده با بیش از ۳۹۰۰۰ عضو داشته است.
تاریخچه تیم بایرن مونیخ:
سال های ۱۹۰۰ – ۱۹۶۵
بایرن مونیخ، توسط اعضای یک باشگاه ژیمناستیک مونیخ به نام ام تی وی ۱۸۷۹ تأسیس شد. درتاریخ ۲۷ فوریه سال ۱۹۰۰، گروهی تصمیم گرفتند که به فوتبالیست های این باشگاه اجازه پیوستن به اتحادیه فوتبال آلمان (DFB) را ندهند، در این هنگام ۱۱ نفر از اعضای مربوط به بخش فوتبال، از این گروه جدا شدند و باشگاه بایرن مونیخ را با رهبری فرانتس جان تأسیس کردند.
طی چند ماه، بایرن توانست در برابر تمامی رقبای محلی خود پیروزی های چشمگیری را از جمله پیروزی ۱۵- ۰ مقابل اف سی نورد استرن به دست آورد. در سال های بعد، این باشگاه موفق به کسب چندین جام محلی دیگر شد و در سال ۱۹۱۰ -۱۹۱۱، بایرن به لیگ تازه تاسیس “کریس لیگا”، اولین لیگ منطقه ای باواریایی پیوست. این باشگاه در اولین سال برپایی این لیگ توانست پیروزی کسب کند، اما تا آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ و انحلال دوباره فعالیت های فوتبال در آلمان، نتوانست در این لیگ موفقیتی به دست آورد. در انتهای دهه اول تاسیس این باشگاه، بایرن اولین بازیکن ملی آلمان، مکس گابرل گابلونسکی را جذب کرد. تا سال ۱۹۲۰، بیش از ۷۰۰ نفر عضو این باشگاه شدند و آن را به بزرگ ترین باشگاه فوتبال مونیخ تبدیل کردند.
در سال های پس از جنگ، بایرن پیش از کسب از قهرمانی در اولین رقابت های آلمان جنوبی در سال ۱۹۲۶، چندین قهرمانی را در مسابقات منطقه ای به دست آورد و دو سال بعد نیز این موفقیت تکرار شد. در زمان مربی گری ریچارد کوهن( بازیکن اتریشی فوتبال) ملقب به “دامبی کوچک”، بایرن توانست اینتراخت فرانکفورت را با نتیجه ۲- ۰ در فینال شکست دهد و اولین عنوان ملی خود را در سال ۱۹۳۲ به دست آورد.
ظهور نازیسم، باعث توقف ناگهانی رشد تیم بایرن شد. کورت لاندائور، مدیر باشگاه و مربی این تیم که هر دو یهودی بودند، مجبور شدند تا تیم را ترک کنند. بسیاری از کارکنان بایرن نیز پاک سازی شدند. بایرن که به عنوان یک باشگاه یهودی شناخته می شد، مورد شماتت قرار می گرفت و همین امر سبب شد تا باشگاه رقیب وی یعنی مونیخ ۱۸۶۰ از او پیشی بگیرد. بایرن مجددا به یک باشگاه آماتوری تبدیل شد. در سال های بعد از این اتفاقات نتوانست عنوان قهرمانی بوندسلیگا را از آن خود کند و در لیگ داخلی نیز در رده های میانی جدول قرار می گرفت. بایرن در فاصله بین سال های ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۳ سیزده مربی تعویض کرد. کورت لاندائور در سال ۱۹۴۷ از تبعید بازگشت و بار دیگر به عنوان مدیر این باشگاه انتخاب شد و دوره مدیریت وی تا سال ۱۹۵۱ به طول انجامید.
بعد از جنگ جهانی دوم، بایرن به عضویت اوبرلیگا سود(لیگ محلی دسته یک جنوب آلمان) در آمد و در سال ۱۹۵۵ به دلیل کسب نتایج ضعیف به لیگ پایین تر سقوط کرد. یک سال بعد دوباره توانست به لیگ اوبرلیگا جنوبی باز گردد و برای اولین بار دی اف بی پوکال را به دست آورد. (دی اف بی پوکال: رقابت های سالیانه ای که در آلمان برگزار می شود و متشکل از ۶۴ تیم از بوندس لیگا و بوندس لیگا ۲ می باشد. این مسابقات از ماه آگوست تا ماه جون سال بعد به طول می انجامد). بایرن در فینال این مسابقات در برابر تیم فورتونا دوسلدورف قرار گرفت و با نتیجه ۱- ۰ این تیم را مغلوب کرد. علی رغم کشمکش های مالی بسیاری که این تیم تجربه نموده بود در اواخر دهه ۵۰ اعلام ورشکستگی کرد. در سال ۱۹۶۳، اوبرلیگا با یک لیگ ملی ادغام شد و بوندس لیگا را به وجود آورد. پنج تیم از اوبرلیگا جنوبی به بوندس لیگا راه یافتند. در آن سال بایرن رتبه سوم و تیم دیگر شهر مونیخ یعنی مونیخ ۱۸۶۰ به مقام قهرمانی این مسابقات دست پیدا کرد. طبق قوانین دی اف بی، حضور دو تیم از یک شهر در بوندس لیگا امکان پذیر نبود، بنابر این تیم بایرن مونیخ از دور این مسابقات حذف شد.
پس از تلاش های پی در پی در طی به مدت دو سال، این تیم توانست به موفقیت های زیادی دست یابد. با پیوستن استعداد های جوانی مانند فرانتس بکن باوئر، گرد مولر و سپ مایر به بایرن، روحیه و انگیزه جدیدی به این باشگاه تزریق شد.
سال های طلایی ۱۹۶۵ – ۱۹۷۹
در اولین فصل بوندس لیگا، بایرن مقام سوم را در این مسابقات کسب کرد و نیز توانست به پیروزی در دی اف بی پوکال (جام حذفی آلمان) دست یابد و جام حذفی آلمان را در سال ۱۹۶۵ -۶۶ فتح کند.
این شرایط آن ها را برای شرکت در بازی های لیگ قهرمانان اروپا آماده می ساخت. در فصل ۱۹۶۶ – ۱۹۶۷ تیم بایرن در فینال این مسابقات به مصاف تیم اسکاتلندی رنجرز رفت و پیروز میدان شد. این در حالی بود که فرانتس راث بازیکن تیم بایرن توانست در وقت اضافه نتیجه را به ۱-۰ تغییر دهد.
در سال ۱۹۶۷، بایرن دوباره توانست عنوان دی اف بی پوکال (جام حذفی آلمان) را به دست آورد. اما به طور کلی، ضرب آهنگ آهسته این تیم باعث شد تا برانکو زبک به عنوان سرمربی انتخاب شود. او شیوه بازی تهاجمی بایرن را با رویکردی منضبط تر جایگزین روش قبلی تیم کرد و توانست با این سیستم به لیگ دسته یک صعود و جام دوگانه (دوبل) را در تاریخ بوندسلیگا در سال ۱۹۶۹ از آن خود کند. در بین چهار تیم بایرن مونیخ، بورسیا دورتموند، اف سی کلن و وردربرمن، بایرن مونیخ تنها تیمی بود که توانست به طور همزمان در یک فصل برنده بوندس لیگا و جام حذفی آلمان شود. بایرن با اختلاف ۸ امتیاز نسبت به آلمانیا آخن به مقام قهرمانی بوندس لیگا دست یافت و در فینال بازی های جام حذفی توانست ۲ -۱ تیم شالکه ۰۴ را مغلوب کند. زبک تنها از ۱۳ بازیکن در طی این فصل استفاده نمود.
در سال ۱۹۷۰ اودو لاتک مسئولیت این تیم را برعهده گرفت. او در اولین فصل مربی گری خود، بعد از کسب پیروزی در جام حذفی و شکست تیم اف سی کلن با نتیجه ۲ – ۱ در فینال این مسابقات، بایرن را به سومین قهرمانی خود در رقابت های آلمان رساند.
در فینال هفتمین فصل بوندس لیگا که در ماه جون سال ۱۹۷۲ در برابرتیم شالکه ۰۴ برگزار شد، بایرن توانست تیم شالکه را با نتیجه ۵ – ۱ شکست دهد. این اولین بازی در ورزشگاه المپیا استادیون جدید و پخش زنده تلویزیونی در تاریخ بوندس لیگا بود.
در سال های ۱۹۷۲، ۱۹۷۳، ۱۹۷۴ بایرن توانست برای سه بار پیاپی فاتح بوندس لیگا شود. اوج قهرمانی بایرن، کسب پیروزی در برابر اتلتیکو مادرید در فینال جام باشگاه های اروپا در سال ۱۹۷۴ بود که در بازی اول با نتیجه ۱-۱ مساوی به پایان رسید و در بازی برگشت با نتیجه ۴ – ۰ این تیم را مغلوب کرد و برای اولین بار فاتح جام باشگاه های اروپا شد. این عنوان – پس از کسب جام قهرمانی در سال ۱۹۶۷ و رسیدن به دو مرحله نیمه نهایی در سال های (۱۹۶۸ و ۱۹۷۲) – موفقیت این باشگاه را در صحنه بین المللی به عرصه نمایش گذاشت.
یک سال بعد یعنی در سال ۱۹۷۵ نیز در بازی فینال به مصاف تیم لیدز یونایتد رفت و با غلبه بر این تیم با نتیجه ۲ – ۰ موفق شد تا برای دومین بار متوالی قهرمان جام باشگاه های اروپا شود. در سال ۱۹۷۶ برای سومین بار توانست در فینال جام باشگاه های اروپا در مقابل تیم سینت اتین بازی کند و با نتیجه ۱ -۰ این تیم را شکست دهد.
در سال ۱۹۷۷ فرانتس بکن باوئر از تیم بایرن جدا شد و به تیم نیویورک کازموس پیوست. در سال ۱۹۷۹ سپ مایر و اولی هونه بازنشست شدند و گرد مولر به تیم فورت لادردیل پیوست.
از اف سی بریتنینگه تا اف سی هالیوود ۱۹۷۹ – ۱۹۹۸
در دهه ۱۹۸۰ این تیم با چالش های بسیاری در خارج از زمین بازی رو به رو شد. به همین دلیل لازم بود تا در کادر اداری و مسائل مالی خود تحولاتی را به وجود آورد. با پیوستن پائول بریتنر، کارل هینز رومنینگه، این تیم به اف سی بریتنینگه معروف شد( بریت به علاوه نینگه اول اسم این دو بازیکن) و با درخشش این دو، بایرن توانست در سال های ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ به روزهای اوج خود در بوندس لیگا باز گردد.
جدای از کسب پیروزی در سال ۱۹۸۲ در جام حذفی آلمان، این تیم دو فصل ناموفق را پشت سر گذاشت. بریتنر بازنشست شد و مربی سابق بایرن مونیخ اودو لاتک دوباره به تیم بازگشت. بایرن در سال ۱۹۸۴ قهرمان جام حذفی آلمان شد. در فینال جام حذفی سال ۱۹۸۴ توانست بورسیا مونشن گلادباخ را در ضربات پنالتی با نتیجه ۸ – ۷ مغلوب کند و قهرمانی این دوره از رقابت ها را به نام خود ثبت نماید. بایرن توانست در شش فصل ۵ قهرمانی را در بوندس لیگا به دست آورد و هم چنین جام دوگانه (دوبل) را از آن خود کند. هرچند که دهه ۸۰ برای این تیم موفقیت آمیز نبود ولی با این حال بایرن در سال های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۷ توانست نایب قهرمان اروپا شود. در فینال سال ۱۹۸۲، استون ویلا بایرن را با یک گل شکست داد و در فینال سال ۱۹۸۷ در برابر تیم پورتوی پرتغالی قرار گرفت و با نتیجه ۲ – ۱ از این تیم شکست خورد و نایب قهرمان شد.
در سال ۱۹۸۷ یوپ هاینکس آلمانی به عنوان سرمربی تیم بایرن انتخاب شد. این تیم در دو فصل متوالی در سال های ۱۹۸۸ – ۸۹ و ۱۹۸۹ – ۹۰ توانست قهرمانی بوندس لیگا را از آن خود کند. بعد از کسب قهرمانی در بوندس لیگا سال ۱۹۹۰، این تیم مدتی در کسب جام ناکام ماند. در فصل ۱۹۹۱–۹۲ آن ها با از دست دادن ۵ امتیاز جایگاه خود را از دست دادند.
در سال ۱۹۹۳ – ۹۴ بایرن در دور دوم جام یوفا به لیگ برتر در برابر تیم نورویچ سیتی حذف شد. نورویچ سیتی تنها تیم انگلیس باقی مانده بود که توانست بایرن را در المپیااستادیون با نتیجه ۲-۱ شکست دهد. در ژانویه سال ۱۹۹۴ فرانس بکن‌باوئر بازیکن افسانه ای تیم بایرن به عنوان سر مربی این تیم برگزیده شد و به همراه این تیم در سال ۱۹۹۳ – ۱۹۹۴ قهرمان بوندس لیگا شد و بایرن مونیخ پس از چهار سال ناکامی موفق به کسب جام شد.
پس از کسب این پیروزی جیووانی تراپاتونی و اوتو رهاگل هرکدام تقریبا یک فصل سمت سرمربی گری این تیم را برعهده داشتند. ولی هیچ یک از این دو سر مربی قادر به کسب مقام قهرمانی نبودند. در طی این مدت بازیکنان بایرن اغلب در صدر اخبار حاشیه ها و شایعات قرار داشتند و از لحاظ فنی مورد ارزیابی قرار نمی گرفتند و در نتیجه نام مستعار اف سی هالیوود را به خود اختصاص داده بودند.
فرانس بکن باوئر در پایان فصل ۱۹۹۵ -۹۶ به عنوان مربی موقت به بایرن بازگشت و این تیم را به پیروزی درجام یوفا رساند. در فینال بازی رفت در برابر بوردو فرانسه با نتیجه ۵ بر ۱ به پیروزی رسید و در دیدار بازگشت این پیروزی را با نتیجه ۲ بر ۰ تکرار نمود و قهرمان شد.
در فصل ۱۹۹۶ -۹۷، تراپاتونی به این تیم بازگشت تا مقام قهرمانی را به دست آورد اما در فصل بعد با شکست بایرن در آخرین بازی تیم کایزرسلاتن عنوان قهرمانی را از آن خود نمود و به همین دلیل وی برای دومین بار مجبور به ترک مجدد این تیم شد.
بازگشت به دوران اوج و کسب عناوین مختلف بین المللی ۱۹۹۸ – ۲۰۰۷
پس از کسب پیروزی در برابر تیم بورسیا دورتموند، اوتمار هیتزفلد در فاصله بین سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ به عنوان مربی این تیم انتخاب شد. در اولین فصل مربی گری هیتزفلد، بایرن توانست اولین قهرمانی این فصل را در بوندس لیگا از آن خود کند.
در فینال لیگ قهرمانان اروپا که در ۲۶ می سال ۱۹۹۹ در ورزشگاه نیو کمپ بارسلونا برگزار شد در مصاف با منچستر یونایتد در حالی که یک بر صفر از این تیم پیش بود با دریافت دو گل در وقت اضافه نتیجه را ۲ بر ۱ واگذار کرد. سال بعد یعنی در سال ۲۰۰۰، در بازی صدمین سال این باشگاه، بایرن سومین قهرمانی لیگ و فوتبال دوگانه آلمان را به دست آورد.
چند روز پس از کسب سومین قهرمانی پیاپی در بوندس لیگا بایرن در فینال جام باشگاه های اروپا توانست با شکست والنسیا در ضربات پنالتی و با نتیجه ۵ – ۴، پس از بیست و پنج سال برای چهارمین بار قهرمان لیگ شود و جام را به خانه ببرد.
فصل ۲۰۰۱ -۲۰۰۲ با کسب پیروزی در بازی های جام بین قاره ای آغاز شد ولی بدون دریافت جام پایان گرفت. در بازی آغازین تیم های بوکا جونیورز آرژانتین و بایرن مونیخ به مصاف یکدیگر رفتند و بایرن با نتیجه ۱-۰ بوکا جونیورز را مغلوب کرد. تک گل این بازی را ساموئل اوسی کفوور مدافع در دقیقه ۱۰۹ به ثمر رساند.
بایرن مونیخ در فصل ۲۰۰۱- ۲۰۰۲ پس از سه سال نتوانست فاتح جام قهرمانی بوندس لیگا شود و در لیگ قهرمانان نیز در مرحله نیمه نهایی حذف شد، اما این تیم در فصل ۲۰۰۲ – ۲۰۰۳ موفق به کسب قهرمانی در لیگ شد و توانست ناکامی در بوندس لیگا قبلی را جبران کند.
در سال ۲۰۰۲ -۲۰۰۳ بایرن با کسب پیروزی چهارمین دوگانه فوتبال آلمان را به خود اختصاص داد. در سال ۲۰۰۴ دوره مربی گری هیتزفلد با شکست در برابر تیم دسته دومی آلمانیا آخن در جام حذفی به پایان رسید. وی پس از شش فصل و کسب ۱۱ عنوان قهرمانی بایرن را ترک کرد.
بعد از هیتزفلد، فیلیکس ماگات سرمربی گری این تیم را برعهده گرفت و در بدو ورود خود به بایرن توانست دوگانه بوندس لیگا و جام حذفی را به دست آورد. پیش از شروع فصل ۲۰۰۵- ۲۰۰۶ بایرن از المپیااستادیون به ورزشگاه جدید آلیانز آرنا نقل مکان کرد. این ورزشگاه به صورت مشترک با تیم مونیخ ۱۸۶۰ مورد استفاده قرار می گرفت.
بایرن در فصل ۲۰۰۶ – ۲۰۰۷ عملکرد خوبی نداشت و نتایج ضعیفی کسب کرده بود. به همین دلیل در اواسط همان فصل از کار برکنار شد و اوتمار هیتزفلد مجددا به تیم بازگشت. در همان فصل بایرن در مرحله یک هشتم نهایی در مسابقات لیگ قهرمانان توانست در مقابل تیم رئال مادرید با گل زود هنگام روی ماکان به پیروزی دست یابد. به طور کلی، این فصل سطح بازی های بایرن دچار افت شد و دست یابی به قهرمانی و کسب جام مشکل شده بود. بایرن نه تنها نتوانست در این فصل جامی را به دست آورد بلکه در گرفتن سهمیه فصل بعد لیگ قهرمانان اروپا نیز ناکام ماند.
سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۹
تغییرات مهم و اساسی در فصل ۲۰۰۷ – ۲۰۰۸ برای باز سازی در این تیم ایجاد شد. هشت بازیکن جدید به این تیم پیوستند و نه بازیکن از بایرن جدا شدند. در میان بازیکنان جدید ستاره های فوتبال سال ۲۰۰۶ نام فرانک میروسلاو کلوزه، ریبری و لوکا تونی به چشم می خورد.
بایرن برای کسب پیروزی در بوندس لیگا به روند رو به رشد خود ادامه می داد و در هر هفته صدر نشین جدول رده بندی می شد و توانست در جام حذفی در برابر بورسیا دورتموند پیروز میدان شود. این بازی در حضور ۷۰۰۰۰ تماشاگر در ورزشگاه المپیا استادیون برگزار شد و با نتیجه ۲ بر ۱ در وقت اضافه به سود تیم بایرن مونیخ به اتمام رسید.
بعد از پایان این فصل اولیور کان دروازه بانی که سال ها پیراهن شماره ۱ بایرن مونیخ را بر تن داشت، در این تیم بازنشست شد و از فوتبال خداحافظی کرد. در همین فصل، اوتمار هیتزفلد نیز از سمت مربی گری بازنشسته گردید و یورگن کلینزمن به عنوان جانشین وی به سمت مربی گری بایرن منصوب شد.
بایرن در فصل ۲۰۰۸ – ۲۰۰۹ در کسب جام ناکام ماند و یورگن کلینزمن تنها پس از یک سال مربی گری این تیم از بایرن جدا شد.
از ابتدای فصل ۲۰۰۹ – ۲۰۱۰ هدایت تیم بایرن مونیخ به دست لوئی فن خال سپرده شد. با پیوستن آرین روبن هلندی به این تیم و قرار گرفتن وی در کنار ریبری، بایرن سبک تهاجمی به خود گرفت. به علاوه حضور دیوید آلبا و توماس مولر باعث ارتقا سطح کیفی این تیم شد. بایرن در فصل ۲۰۰۹ – ۲۰۱۰ توانست نتایج موفقیت آمیزی را کسب نماید و قهرمانی بوندس لیگا و جام حذفی را از آن خود کند. هم چنین در همان فصل به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت اما با دریافت دو گل از اینتر میلان از کسب عنوان قهرمانی باز ماند و نایب قهرمان شد. در فصل ۲۰۱۰ -۲۰۱۱ مربی بایرن لوئی فن خال به دلیل کسب نتایج نا مطلوب و پس از حذف بایرن از لیگ قهرمانان اروپا از سمت خود برکنار شد.
فصل ۲۰۱۱ – ۲۰۱۲ یکی از تلخ ترین فصل های بازی بایرن مونیخ به شمار می آید. جوپ هاینکس که به عنوان جانشین فن خال و در سمت مربی این تیم انتخاب شده بود و تا اواخر فصل به کسب هر سه جام امید داشت. اما این تیم رقابت برای فتح بوندس لیگا را به دورتموند واگذار کرد و در فینال جام حذفی نیز با نتیجه سنگین ۵ بر۲ مغلوب دورتموند شد. در فینال لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۱۱ – ۲۰۱۲ و در ورزشگاه خانگی بایرن، آلیانز آرنا برگزار شد، با وجود ارائه یک بازی هجومی در ضربات پنالتی با نتیجه ۴ – ۳ از چلسی شکست خوردند و فصل را با سه نایب قهرمانی به پایان رساندند.
در فصل ۲۰۱۲ – ۲۰۱۳ این تیم توانست به ناکامی های خود در فصل گذشته پایان دهد. بایرن توانست عملکردی عالی را در بوندس لیگا به نمایش بگذارد و با ۲۵ امتیاز برتری نسبت به بروسیا دورتموند قهرمان بوندس لیگا شود.
بایرن رکوردهای زیادی را در این فصل جابه‌جا کرد، که می توان به :
• کسب بیشترین امتیاز در یک فصل
• سریع ترین قهرمانی تاریخ بوندس لیگا با به دست آوردن قهرمانی در هفته بیست و ششم رقابت ها
• بیشترین پیروزی در یک فصل با ۲۹ برد
• کمترین گل خورده (۱۸گل)
• بهترین شروع بوندس لیگا با ۸ پیروزی متوالی
• بیشترین تعداد دروازه بسته با ۲۱ بازی و غیره اشاره نمود.
بایرن در لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۲ – ۲۰۱۳ نیز پس از غلبه بر تیم های آرسنال، یوونتوس و بارسلونا موفق شد به فینال راه یابد. بایرن در فینال لیگ قهرمانان اروپا توانست بروسیا دورتموند را با نتیجه ۲ بر ۱ شکست دهد و پس از دوازده سال دوباره قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود. این پیروزی با گل های ماریو مانزوکیچ و آرین روبن به دست آمد.
در نهایت بایرن موفق شد در فینال جام حذفی نیز با نتیجه ۳ بر ۲ اشتوتگارت را شکست دهد تا فصل ۲۰۱۲ – ۲۰۱۳ را با فتح کلیه جام های ممکن به پایان برساند. بایرن مونیخ هم چنین در فینال رقابت های سوپر جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۲۰۱۳ – ۲۰۱۴ مقابل چلسی انگلستان قرار گرفت و دو تیم در وقت های اضافه به نتیجه ۲ -۲ دست یافتند و در ضربات پنالتی، بایرن مونیخ ۴ -۵ توانست چلسی را مغلوب کرد و برای اولین بار فاتح این جام شد.
در ژانویه سال ۲۰۱۳، باشگاه بایرن مونیخ با اعلام بازنشستگی هاینکس، پپ گواردیولا را به عنوان جانشین وی انتخاب نمود. با پیوستن تیاگو آلکانترا از بارسلونا به تیم بایرن مونیخ آرزوی دیرینه پپ گواردیولا برآورده شد.
بایرن در سوپر جام آلمان ۲۰۱۳ در برابر بورسیا دورتموند قرار گرفت و در آن بازی با نتیجه ۴ بر ۲ پیروز میدان شد. در ادامه این فصل و ۷ هفته پیش از این که بایرن به قهرمانی بوندس لیگا دست یابد، با کسب پیروزی در برابر بورسیا دورتموند در جام حذفی، دو گانه داخلی را از آن خود کرد. کاری را که ژوپ هاینکس در فصل پیش انجام داد گواردیولا توانست در فصل ۲۰۱۳ – ۲۰۱۴ دوباره آن را تکرار نماید و دو بار قهرمانی در هر دو جام داخلی را به معرض نمایش در بیاورد. اما او در لیگ قهرمانان اروپا ناکام شد. باخت سنگین ۵ بر ۰ در مقابل رئال مادرید در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در مجموع بازی های رفت و برگشت سال ۲۰۱۳ -۲۰۱۴ باعث شد تا کسب سه قهرمانی که به واسطه هاینکس به دست آمده بود تکرار نشود و پپ گواردیولا با همین دو جام ممکن فصل را به پایان برساند. بایرن در سوپر جام آلمان ۲۰۱۴ هم مقابل رقیب سنتی خود بورسیا دورتموند شکست خورد. رئیس باشگاه بایرن اولی هونن، در ۱۳ مارس ۲۰۱۴ به جرم فرار مالیاتی به سه سال و نیم حبس محکوم شد و در ۱۴ مارس استعفا داد. نایب رئیس این باشگاه کارل هاپفنر، در دوم ماه می ۲۰۱۴ به عنوان رئیس بایرن مونیخ انتخاب شد.
پیش از پایان فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۵، بایرن با رابرت لواندوفسکی قرار دادی را امضاء کرد و مقرر شد تا وی بعد از اتمام قرارداد خود با بورسیا دورتموند به بایرن بپیوندد و ژابی آلونسو را نیز به عنوان بازیکن قرضی از رئال مادرید به تیم خود اضافه کردند. بایرن هم چنین به تونی کروس اجازه داد تا این باشگاه را ترک کرده و به رئال مادرید بپیوندد. پیش از آغاز فصل ۲۰۱۵ – ۲۰۱۶ باستین شواین اشتاینگر و کلویو پیزارو که نماد این تیم بودند از بایرن جدا شدند.
تنها دست‌آورد پپ گواردیولا در این فصل کسب قهرمانی بوندس لیگا بود. بایرن مونیخ در جام حذفی آلمان در مرحله نیمه نهایی با نتیجه ۲ – ۰ مغلوب بورسیا دورتموند شد، در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مقابل بارسلونا شکست خورد و در سوپر جام در مقابل وولفسبورگ متحمل شکست شد و کار پپ گواردیولا را در این تیم سخت تر کرد. ناکامی پپ و تنها بدست آوردن یک جام باعث زمزمه های رفتن او شد. مصدومیت های فراوان بازیکنان از جمله آرین روبن و فرانک ریبری در انتهای فصل کار را برای بایرن مونیخ دشوار تر کرد تا جایی که در لیگ قهرمانان نیز نتوانستند نتیجه ای را کسب کنند.
بعد از آن کارلو آنجلوتی به عنوان جانشین پپ گواردیولا انتخاب شد. اصلی ترین نقل و انتقالاتی که در فصل ۲۰۱۶ – ۲۰۱۷ انجام گرفت، انتقال ماتس هوملز از بوروسیا دورتموند بود. اولی هونن که به تازگی از زندان آزاد شده بود مجددا در نوامبر ۲۰۱۶ به سمت ریاست این باشگاه انتخاب شد.
در زمان مربی گری آنجلوتی، بایرن توانست پنجمین عنوان پیاپی بوندسلیگا را به دست آورد. در جولای سال ۲۰۱۷ بایرن اعلام کرد که تیم مونیخ ۱۸۶۰، به دلیل سقوط به لیگ دسته چهار ورزشگاه آلیانز آرنا را ترک خواهد کرد.
بایرن پیش از آغاز فصل ۲۰۱۷ – ۲۰۱۸ تغییرات گسترده ای را در تیم خود به وجود آورد. کینگزلی، کمان، کرنتین تولیسو، سرگ گنابری و نیکلاس سول و خامس رودریگز نیز به صورت بازیکن قرضی به جمع بازیکنان این تیم اضافه شدند. در این بین، کاپیتان فیلیپ لام و ژابی آلونسو بازنشست شدند و چند بازیکن دیگر نیز این تیم را ترک کردند.
آنجلوتی در اوایل فصل دوم مربی گری خود و پس از باخت در برابر پاری سن ژرمن با نتیجه ۳ – ۰ در لیگ قهرمانان اروپا از این تیم اخراج شد. بعد از آن ویلی سگنول که به صورت موقت مدیریت این تیم را پذیرفته بود، اعلام کرد که هاینکس برای چهارمین بار به این تیم باز می گردد تا این فصل را به اتمام برساند.
در ۶ اکتبر ۲۰۱۷ ژوپ هاینکس به طور رسمی جانشین آنجلوتی شد. هاینکس بازگشت موفقیت آمیزی با بایرن داشت و موفق شد تا مقام قهرمانی بوندس لیگا را برای تیم خود به ارمغان آورد. در لیگ قهرمانان نیز تا مرحله نیمه نهایی صعود کرد و در هر دو بازی رفت و برگشت در برابر تیم رئال مادرید بازی درخشانی را از خود به نمایش گذاشت اما به دلیل مصدومیت اکثر بازیکنان تیم از جمله : مانوئل نویر، آرین روبن، دیوید آلابا، ژروم بواتنگ، کینگزلی کومان و آرتورو ویدال همانند سال گذشته از راه یابی به فینال بازماندند. بایرن مونیخ در دو سال متوالی به مصاف تیم رئال مادرید رفت ولی به خاطر قدرت رئال مادرید و عملکرد ضعیف بایرن، این بازی ها به نفع رئال مادرید پایان یافت.
در آخرین روز های سرمربی گری هاینکس در فینال جام حذفی آلمان در فصل ۲۰۱۷ – ۲۰۱۸ دو تیم بایرن مونیخ و آینتراخت فرانکفورت در برابر هم قرار گرفتند که پایان این مسابقه با پیروزی ۳ – ۱ به سود آینتراخت رقم خورد و این باخت سبب شد تا هاینکس وداع تلخی را با تیم بایرن مونیخ داشته باشد. پیش از آغاز مسابقات بوندس لیگا در فصل ۲۰۱۷ – ۲۰۱۸، بایرن مونیخ و آینتراخت فرانکفورت در سوپر کاپ آلمان در برابر یکدیگر قرارگرفتند و در پایان بایرن با پیروزی ۵ بر ۰ آینتراخت فرانکفورت را شکست داد و مقام قهرمانی سوپر جام آلمان را از آن خود کرد و نیکو کواچ سرمربی جدید این تیم، با به دست آوردن این جام کار خود را در بایرن مونیخ آغازکرد.
در پایان این بازی بایرن موفق به کسب هفتادمین جام خود در تاریخ شد. در ادامه نیکو کواچ توانست لیگ را با ۷ برد پیاپی و عملکردی عالی شروع کند. پس از آن عملکرد ضعیف تیم باعث شد تا در نیم فصل اول در رتبه پایین تر از بورسیا دورتموند قرار گیرد. البته بعد ازپایان تعطیلات زمستانی، بایرن فاصله امتیازی خود را با دورتموند به حداقل رساند و به صدر جدول بازگشت.
در فصل ۲۰۱۷ – ۲۰۱۸ در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان، به مصاف لیورپول رفتند و برای اولین بار پس از سال ۲۰۱۱ نتوانستند به مرحله یک چهارم نهایی راه یابند و در همان جا متوقف شدند. در طول همان فصل آرین روبن و فرانک ریبری به مسئولین این باشگاه اعلام کردند که خواهان ترک این تیم هستند. در ماه مارچ سال ۲۰۱۹ بایرن اعلام کرد که قراردادی به مبلغ ۸۰ میلیون یورو با لوکاس هرناندز فرانسوی از تیم اتلتیکو مادرید به امضاء رسانده است که این قرارداد گران ترین خرید این باشگاه در طول تاریخ است.
در ۱۸ می سال ۲۰۱۹ بایرن مونیخ موفق شد تا هفتمین عنوان قهرمانی متوالی با ثبت ۷۸ امتیاز در بوندس لیگا را به دست آورد. یک هفته بعد بایرن با کسب پیروزی ۳ بر ۰ در برابر لایپزیگ در فینال جام حذفی توانست نوزدهمین عنوان خود در این تورنمنت را به دست بیاورد و برای دوازدهمین بار صاحب دو جام معتبر داخلی آلمان شود.
رنگ های باشگاه بایرن مونیخ
طبق قوانین اصلی باشگاه بایرن مونیخ رنگ های سفید و آبی به عنوان رنگ اصلی این باشگاه معرفی شده است. با این حال باشگاه تا سال ۱۹۰۵ با لباس های سفید و شلوارک های مشکی در میادین مسابقات حاضر می شد. بعدها بر اساس قوانین باشگاه ها این تیم موظف شد تا از رنگ قرمز در لباس های خود استفاده نماید. از آن مدت بایرن در بیشتر مسابقات خود با لباس های قرمز و سفید به میدان رفته است. هر چند که در برخی سال ها از لباس های آبی و مشکی نیز استفاده کرده است. لباس خارج از خانه بایرن هیچ گاه فرم مشخصی نداشته و از رنگ های سفید، سیاه، آبی، سبز–طلایی نیز در آن استفاده شده است.
نماد تیم بایرن مونیخ
نماد تیم بایرن مونیخ از زمان تأسیس این باشگاه تاکنون چندین بار تغییر کرده است. این نماد ها در اصل از حروف حالت داده شده F (فوتبال)، C (باشگاه)، B (بایرن) و M (مونیخ) تشکیل شده‌است. اولین نشان بایرن در ابتدا به صورت یک پرچم به رنگ آبی بود که در اصل رنگ های ایالت باواریا بودند. نسخه جدید نماد این باشگاه در سال ۱۹۵۴ و سپس در سال ۱۹۶۱ میلادی طی چندین مرتبه تغییراتی داشت زیرا برای اولین بار در آن از پرچم ایالت باواریا به صورت لوزی شکل استفاده می شد.
باشگاه بایرن مونیخ در سال ۲۰۰۲ حروف EV ( به معنای باشگاه ثبت شده) را پس از ۳۲ سال از نماد خود حذف کرد. البته پیش از این تیم های بزرگ اروپایی دیگر هم چون منچستر یونایتد نیز این کار را انجام داده بودند. بایرن اغلب اوقات از تک رنگ آبی یا قرمز برای نشان خود استفاده می نمود اما نشان کنونی این باشگاه تلفیقی از رنگ های آبی، قرمز و سفید است. رنگ ایالت باواریا در وسط و نوشته باشگاه فوتبال بایرن مونیخ به رنگ سفید در گرداگرد آن و حلقه ای قرمز رنگ، آن را احاطه کرده است. در سال ۲۰۱۷ باشگاه بایرن از نماد جدید خود رونمایی کرد که در آن خط نوشتار نام باشگاه تغییر یافته و از رنگ قرمز روشن تری برای حلقه دور نشان باشگاه استفاده شده است.
رقیب سنتی بایرن مونیخ:
رقیب اصلی و دیرینه بایرن مونیخ بروسیا دورتموند است که بعضی از رسانه ها علاقه دارند از این رویارویی به نام ال کلاسیکو آلمان German Clasico نام ببرند. این دو تیم جوهره اصلی فوتبال آلمان هستند و توجه ویژه ای به بازی دو تیم در آلیانز آرنا و سیگنال ایدونا پارک می شود که رقابت میان دو تیم به طور عمده در چهار چوب های مختلفی در سراسر فصل وجود دارد. اهمیت این دیدار به حدی است که حتی وبسایت فیفا از آن در رده شهرآورد های دارای اهمیت نام برده است. اوج رقابت این دو تیم در حالی کاملاً مشخص است که بدانیم در ۲۱ فصل گذشته تنها دو تیم توانسته اند بیش از یک بار قهرمان بوندس لیگا شوند. بایرن ۱۲ و دورتموند ۵ بار که مجموعاً ۱۷ قهرمانی از ۲۱ قهرمانی را شامل می شود.
اگرچه اصطلاح «رقابت سنتی بزرگ آلمان» برای توصیف رویایی دو تیم بایرن و دورتموند بسیار مورد محبوبیت قرار گرفته، دوئلی که همیشه جذاب، جنجالی و پر حاشیه بوده است ولی از آن به عنوان رقابتی بی رحمانه سخن به میان آورده می‌شود.
اولین دیدار کلاسیک این دو تیم در تاریخ ۱۹ اکتبر ۱۹۶۵ میلادی برابر با ۲۷ مهر ۱۳۴۴ خورشیدی برگزار شد. در زمانی که بروسیا دورتموند برای اولین بار در بوندس لیگا بود برای نخستین بار به دیدار بایرن رفت که با درخشش رینهولد وساب با نتیجه ۲ بر ۱ شکست را به بایرن مونیخ تحمیل کرد. اما باز هم دورتموند تلاش زیادی کرد و در حالی که بزرگ ترین بازی سنتی آن زمان رقابت میان بایرن و وردربرمن در چهار چوب رقابت های بوندس لیگا ۱ بود. رقابت اصلی دورتموند در دهه ۹۰ بود، در زمانی که دورتموند شروع به درخشیدن در بوندس لیگا یا حتی لیگ قهرمانان اروپا کرد و در سال ۱۹۹۶–۹۷ دورتموند در ورزشگاه المپیک مونیخ مقابل تیم یوونتوس با نتیجه ۳ بر ۱ پیروز و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. پس ۲۸ می ۱۹۹۷ میلادی برابر با ۶ خرداد ۱۳۷۶ را می توان یکی از نقطه های عطف تاریخ یک قرنیِ باشگاه بوروسیا دورتموند دانست که در این روز یوونتوس تورین، یکی از امید های قهرمانی لیگ قهرمانان باشگاه های اروپا با هدایت مارچلو لیپی، در ورزشگاه المپیک مونیخ با نتیجه ۳ بر یک مغلوب بوروسیا دورتموند شد. بد نیست در خصوص این بازی بدانید که دو گل نخست را کارل هاینس ریدله در فاصله ۵ دقیقه به ثمر رساند. گل آخر این دیدار که توسط لارس ریکن جوان به ثمر رسید، اما بیش از همه در خاطره ها ماندگار شد؛ گلی که بلافاصله پس از تعویض و ورود او به زمین از فاصله ۳۰ متری به ثمر رسید. تک گل یوونتوس در این دیدار را هم آلساندرو دل پیرو به ثمر رساند. زنبور ها در همان سال جام قهرمانی باشگاه های جهان را هم در توکیو با برتری ۲ بر صفر بر تیم کروزیروی برزیل از آن خود کردند.
از آن زمان به بعد بایرن و دورتموند بارها در لیگ و کاپ های مختلف به دیدار هم رفتند که به طور مثال در فینال لیگ قهرمانان ۱۳–۲۰۱۲ در ورزشگاه ومبلی بایرن با نتیجه ۲ بر ۱ پیروز میدان شد. دورتموند در سال ۱۹۸۷ با رتبه ای نازل همانند فصل ۱۵–۲۰۱۴ (رده پانزدهم) به مصاف بایرن رفت که در آن سال دورتموند رده شانزدهمی توانست در خانه حریف بایرن رده دومی را ۳–۱ شکست دهد. در شرایطی شبیه به سال ۱۹۸۷، در آخرین بازی میان دو تیم دورتموند نتوانست تاریخ را تکرار کند و با درخشش روبرت لواندوفسکی مهاجم پیشین تیم دورتموند نتیجه باخت را با تساوی یک بر یک و در نهایت با درخشش زوج فرانسوی-هلندی خود مشهور به روبری توانست نتیجه تساوی را با برد عوض کرده و پیروز میدان لقب بگیرد.
استادیوم های باشگاه بایرن مونیخ
بایرن اولین بازی تمرینی خود را در ورزشگاه شیرنپلاتز واقع در شهر مونیخ انجام داد. اولین بازی رسمی این تیم در ثریزینویسا (Theresienwiese) برگزار شد. در سال ۱۹۰۱ بایرن به یک محوطه اختصاصی در شوابینگ که در کلمنستراسا قرار داشت نقل مکان کرد. در سال ۱۹۰۶ بعد از ترکیب با تیم مونچنر اسپورت کلاب به زمین مونچنر در لئوپولد رفت. در سال ۱۹۲۰، با افزایش میزان هواداران این تیم و برای جذب هرچه بیشتر تعداد طرفداران، بایرن مجبور به جابه جایی در مناطق مختلفی در مونیخ شد.
از سال ۱۹۲۵، تیم های بایرن مونیخ و مونیخ ۱۸۶۰ به طور مشترک در ورزشگاه گرون والدر بازی می کردند. این ورزشگاه تا جنگ جهانی دوم به تیم مونیخ ۱۸۶۰ تعلق داشت و هنوز هم در میان مردم این ورزشگاه به نام ورزشگاه «شصت» شناخته می شود. این ورزشگاه در خلال جنگ جهانی تخریب شد و باز سازی مجدد آن چندین سال به طول انجامید. رکورد حضور تماشاگران در این ورزشگاه مربوط به بازی خانگی بایرن با نورنبرگ در فصل ۱۹۶۱ – ۱۹۶۲میلادی با پنجاه هزار تماشاگر گزارش شده است. در آن دوره مسابقات بوندس لیگا ظرفیت تماشاگر این ورزشگاه به چهل و چهار هزار نفر می رسید و چندین بار این تعداد تماشاگر را در خود جای داده بود ولی در نهایت این تعداد تماشاگر به ۲۱.۲۷۲ نفر کاهش پیدا کرد. امروزه تیم دوم هر دو باشگاه و نیز تیم بانوان بایرن در این ورزشگاه بازی می کنند.
در سال ۱۹۷۲، ورزشگاه المپیک شهر مونیخ، برای انجام بازی های المپیک تابستانی به بهره برداری رسید. این استادیوم که از نظر ساختار معماری مشهور است، در آخرین مسابقه بوندس لیگا در فصل ۱۹۷۱ – ۱۰۷۲ بنا شد. در این مسابقه ۷۹.۰۰۰ هزار نفر تماشاگر حضور داشتند. این ورزشگاه که یکی از استادیوم های برتر جهان است، برای اجرای رقابت های مهم و بزرگی چون فینال جام جهانی سال ۱۹۷۴ و لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۸۸ در نظر گرفته شده بود.
در سال های بعد تغییرات بزرگ و عمده ای را در این ورزشگاه ایجاد نمودند. بر اساس این تغییرات فضای نشستن از ۵۰% به ۶۰% افزایش یافت و ظرفیت ورزشگاه به ۶۰.۰۰۰ نفر برای مسابقات ملی و ۵۹.۰۰۰ نفر برای رقابت های بین المللی (مانند مسابقات جام اروپا) رسید. با این حال، افراد از فاصله بین جایگاه تماشاگران و زمین بازی به خاطر وجود پیست مسابقات دو و میدانی گله مند بودند و بازسازی آن عملا غیر ممکن بود. زیرا مهندس این پروژه، گونتر بهنیچ اصلاحات اساسی را دراین ورزشگاه منع و غیر قانونی کرده بود.
در سال ۲۰۰۰، پس از بحث و گفتگو های فراوان میان باشگاه های بایرن و مونیخ ۱۸۶۰، شهر مونیخ و ایالت باواریا، تصمیم گرفتند تا یک ورزشگاه بزرگ تر با امکانات کامل را به طور مشترک احداث نمایند و در پاییز ۲۰۰۲، شروع به ساخت و ساز ورزشگاهی با نام آلیانز آرنا در شمال مونیخ کردند. ساخت این ورزشگاه تا آوریل ۲۰۰۵ به طول انجامید و بایرنی ها از می ۲۰۰۵ بازی های خانگی خود را در این ورزشگاه انجام می دهند. ورزشگاه آلیانز آرنا گنجایش ۷۵.۰۰۰ تماشاگر را دارد. این استادیوم دارای طراحی منحصر به فردی است و نمای بیرونی آن قابلیت تغییر رنگ دارد.
طرفداران بایرن مونیخ
در جلسه عمومی سالانه بایرن که در سال ۲۰۱۸ برگزار شد، هیئت مدیره این تیم اعلام کرد که این باشگاه ۲۹۱.۰۰۰ عضو رسمی، ۴۴۳۳ هوادار رسمی ثبت شده و بیش از ۳۹۰.۰۰۰ عضو دارد. این امر سبب شد تا باشگاه هواداران این تیم به عنوان بزرگ ترین مجموعه هواداری در جهان تبدیل شود. طرفداران و هواداران تیم بایرن مونیخ در سراسر کشور آلمان حضور دارند. اغلب اعضای باشگاه هواداران از سراسر آلمان و هم چنین کشور های هم جوار مانند اتریش و سوئیس برای شرکت در بازی های خانگی در آلیانز آرنا بیش از ۲۰۰ کیلومتر (۱۲۰ مایل) به مونیخ می روند. در هر بازی این تیم به طور متوسط ۷۵۰۰۰ تماشاگر در آلیانز آرنا حضور پیدا می کنند که این تعداد برابر با تکمیل ظرفیت ۱۰۰٪ این ورزشگاه است. بلیط های هر بازی در بوندس لیگا و نیز بازی های خارج از خانه بایرن از قبل فروخته شده می شود. طبق تحقیقاتی که توسط Sport + Markt Bayern انجام شده، بایرن مونیخ، پنجمین باشگاه محبوب فوتبال اروپا با حدود ۲۰.۷ میلیون هوادار و محبوب ترین باشگاه فوتبال آلمان با ۱۰ میلیون هوادار است که روز به روز بر ای تعداد افزوده می شود.
بایرن مونیخ به دلیل این که یک باشگاه سازمان یافته است مشهور می باشد. هواداران افراطی بایرن مونیخ، در برابر برخی از گروه ها که علیه افراط گرایان راستی، نژادپرستان و هموفوبیا موضع گیری می کنند، عکس العمل نشان می دهند. در سال ۲۰۱۴ گروه شیکریا مونیخ، به دلیل عمل کردن به تعهد خود در برابر یهودی ستیزی و تبعیض نژادی جایزه جولیوس هیرش را از طرف DFB دریافت کرد.
حامیان مالی بایرن مونیخ
بایرن مونیخ بیشتر توسط بازیکنان سابق این باشگاه اداره می شود. در سال ۲۰۱۴ اولی هونه به دلیل فرار از پرداخت مالیات به حبس محکوم شد. از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ کارل هاپفنر جایگزین وی شد. در سال ۲۰۱۶، اولی هونه پس از گذراندن دوره محکومیت خود دوباره به بایرن بازگشت و ریاست این تیم را بر عهده گرفت. کارل هینز رومنینگه ریاست هیئت اجرایی این تیم را برعهده دارد. هیئت نظارت نه نفره این تیم متشکل از مدیران شرکت های بزرگ آلمانی است.
علاوه بر رئیس باشگاه و رئیس هیئت مدیره می توان از : هربرت هاینر مدیر عامل سابق (آدیداس)، دکتر هربرت دیز رئیس شرکت (فولکس واگن)، دکتر ورنر زیدلیوس مشاور ارشد در (آلیانز)، تیموثئوس هوتگز مدیر عامل (دویچه تلکام)، پروفسور دکتر دیتر مایر، ادموند استویبر، تئودور ویمر مدیر عامل (دویچه بورسه) و دکتر مایکل دییدریچ سخنران هیئت مدیره در (بانکیونی کردیت) نام برد.
سه شرکت آلمانی معروف، یعنی آدیداس تولید کننده کالاهای ورزشی، شرکت خودرو سازی آئودی و گروه خدمات مالی آلیانز، هر کدام ۸.۳۳ و در مجموع ۲۵% از سهام این باشگاه را در اختیار دارند. آدیداس سهام خود را در سال ۲۰۰۲ با ۷۷ میلیون یورو به دست آورد. این پول برای کمک به تأمین مالی آلیانز آرنا اختصاص یافته است. در سال ۲۰۰۹ آئودی مبلغ ۹۰ میلیون یورو برای خرید سهام خود پرداخت کرد. از این میزان پول برای بازپرداخت وام در آلیانز آرنا استفاده شد. در اوایل سال ۲۰۱۴ ، آلیانز سومین سهامدار این شرکت بود که مبلغ ۱۱۰ میلیون یورو برای خرید سهام خود پرداخت نمود.
شرکت دویچه تلکام از آغاز فصل ۲۰۰۲ – ۲۰۰۳ اسپانسر پیراهن بایرن مونیخ است. این شرکت قرارداد حمایت مالی خود را در آگوست ۲۰۱۵ تا پایان فصل ۲۰۲۲ – ۲۰۲۳ تمدید کرده و شرکت آدیداس حامی کیت بایرن مونیخ است. آدیداس از سال ۱۹۷۴ حامی کیت این تیم بود و قرارداد خود را با تیم بایرن در ۲۹ آوریل ۲۰۱۵ تا پایان فصل ۲۰۲۹ – ۲۰۳۰ تمدید کرده است. از شرکای دیگری که در این باشگاه سهیم هستند می توان به شرکت های : آئودی، آلیانز، هایپو ورینس بنک، گودیر، قطر ایرویز، زیمنس، اس ای پی، دی اچ ال، فرودگاه بین المللی حمد و تیپیکو اشاره نمود.
حامیان طلایی این تیم: کوکاکولا، مان، پروتکتر و گمبل هستند. حامیان مالی کلاسیک عبارتند از: اپل موزیک ، بایرن ۳، بیتز الکترونیک، ایی ای اسپورتز، گیگا ست، هوگو باس، کورتی یارد بای ماریوت،آدل هورلزنر.
باشگاه بایرن مونیخ در دنیای فوتبال حرفه ای یک باشگاه استثنایی است زیرا این باشگاه به مدت ۲۶ سال پیاپی فقط سود کسب کرده است. اغلب باشگاه ها خسارت هایی را دارند و یا سود و خرج آن ها کمتر و بیشتر می شود و حتی برای جبران خسارات خود در خواست وام نموده اند. این در حالی است که بایرن همیشه از دارایی های خود استفاده می نماید و تاکنون به شخصی و یا ارگانی وابسته نبوده است.
