اگر بخواهیم ۱۰۰ ستاره حاضر در بسکتبال NBA را انتخاب کنیم، این انتخاب از بعضی جهات می‌تواند دلخواهانه باشد.
بازیکنان برتر بسکتبال NBA
تفاوت زیادی میان ۱۰۰ نفری که معرفی می‌کنیم با کسانی که با اختلاف نزدیکی از گردانه این فهرست حذف شده‌اند وجود ندارد و بسیاری از بازیکنان حذف‌شده دیگر را نیز می‌توان به ملاحظه خود به این فهرست اضافه کرد. این فهرست لزوماً رده‌بندی بازیکنان را ارائه نمی‌دهد بلکه تلفیقی از ۲ گروه است؛ آن‌هایی که نزدیک به ۱۰۰ بازیکن تاپ هستند و بازیکنانی که ظرفیت‌های بالقوه دیگری دارند.
کیل اندرسون، ممفیس گریزلیز:
با شروع اردوی تمرینی ممفیس انتظار می‌رود کیل اندرسون به آمادگی کامل پس از عمل جراحی شانه خود برسد. هر تیمی بازیکنی مانند او را ندارد که هر لحظه بوی امتیاز را بدهد، وقتی بازی اندرسون با تیم منطبق باشد او به معنای واقعی کلمه تأثیرگذار ظاهر خواهد شد و اگر اینطور نباشد محدودیت‌های او می‌تواند کل تیم را فلج کند.
ترور آریزا، ساکرامنتو کینگز:
وقتی یک وینگ ۳-and-D نه شوت بزند و نه آنطور که خودش عادت کرده بود دفاع کند باید در مورد او تجدیدنظر کرد. در حقیقت بازی برای واشنگتن ویزارد و فونیکس سانز آسان نیست. اما سخت‌تر از آن نیست که به مهارت آریزا در این پست برسید. او هنوز بازیکن قابلی است، اما در سن ۳۴ سالگی و زمانی که به بازنشستگی نزدیک می‌شود به نظر می‌رسد دوران متفاوتی از حضور خود را در بسکتبال NBA تجربه کند.
دی آندره آیتون، فونیکس سانز:
در اینجا فقط بحث زمان مطرح است، آیتون سابقاً بازیکن بهتری از زمانی بود که او یک سال پیش به لیگ پیوست. حالا او این شانس را دارد تا این فصل در یک محیط سالم‌تر به بازی خود ادامه دهد. در جاییکه ریکی رابیو و دیوین بوکر حضور دارند. بگذارید کمی از فصل سپری شود، آن‌وقت از آیتون انتظار خواهید داشت تا در میان ۱۰۰ بازیکن برتر این فصل قرار گیرد.
ماروین بگلی، ساکرامنتو کینگز:
به بالا نگاه کنید. آیتون و بگلی به عنوان بازیکنان جوان خلاق که هنوز ظرافت‌های پیروزی در بسکتبال را نمی‌دانند در یک قایق هستند. اما این یک مسئله جزئی نیست، سخت است که ۲۰ ساله باشی و در سیستم‌های حرفه‌ای بسکتبال مهارت داشته باشید.
ویل بارتون، دنور ناگتس:
بیشتر نکات منفی این فصل بارتون به آسیب‌دیدگی پشت سر هم از ناحیه کشاله ران برمی‌گردد. اما با این حال بازی او در فصل قبل بسیار مؤثر بود و چند پنالتی را برای تیم خود به ارمغان آورد. اگر بارتون به فصل ۱۸-۲۰۱۷ خودش برگردد، احتمالاً جزو ۱۰۰ بازیکن برتر فصل آینده خواهد شد.
نیکولاس باتوم، شارلوت هورنتس:
برای نیکولاس باتوم که این فصل ۳۱ ساله می‌شود خبر خوبی است که هنوز در بسکتبال NBA حضور دارد اما او فصل قبل به گونه‌ای بازی کرد که گویی ۳ سال پیرتر از این سن بود. حتی در شالوت هورنتس که نیاز مبرمی به امتیازگیری و بازی‌سازی داشت، باتوم میانگین ۹.۳ امتیاز و ۳.۳ اسیست در هر بازی را به ثبت رساند که پایین‌ترین میزان از زمان حضورش در NBA محسوب می‌شد. او بازیکنی است که در نقش خود مفید ظاهر می‌شود این تنها دلیلی است که وی در این فهرست قرار دارد.
مالیک بیزلی، دنور ناگتس:
در لیگی که نیاز مبرمی به وینگ‌های ۳-and-Dاحساس می‌شود، بیزلی نشان داده که حضور موفقیت‌آمیزی در این پست دارد. در غیاب گری هریس، بیزلی به طور تحسین‌برانگیزی دشوارترین وظایف دفاعی را انجام می‌دهد. ۴۰ درصد پرتاب‌های ۳ امتیازی او نیز در فصل گذشته تبدیل به امتیاز شده است. اما بهترین بخش بازی او این است که بیزلی به اندازه کافی در بازی ریباند انجام می‌دهد.
بوگدان بوگدانوویچ، ساکرامنتو کینگز:
قدرت بازی بوگدانوویچ در فاز هجومی است. وینگرهایی وجود دارند که بازی‌سازی می‌کنند زیرا بر این باورند که بازیکنان این فاکتور را باید داشته باشند و برخی دیگر نیز براین باورند که ریتم بازی به آن احتیاج دارد. بوگدانوویچ مورد دوم را می‌پسندد. او این عمل را شروع می‌کند و براساس آن حرکت می‌کند، به فضاهای باز می‌رود و بازیکن دیگر را در موقعیت قرار می‌دهد. فضاهای ساخته شده در بازی او وی را در میان ۱۰۰ بازیکن برتر بسکتبال NBA قرار می‌دهد (بوگدانوویچ با توجه به قد و وزنش باید واقعاً باید یک مدافع و ریباندر بهتر باشد) اما صرف‌نظر از همه این‌ها، بازی بوگدانوویچ چشم‌نواز است.
گوران دراجیچ، میامی هیت:
دراجیچ یک گارد رأس ۳۳ ساله با پرش‌های ناگهانی است که به واسطه عمل جراحی زانو فعلاً در میادین حضور ندارد. اما ترس از حضور او لرزه به دل رقبایش می‌اندازد. شای گیلگئوس-الکساندر، اوکلاهاما سیتی تاندر: همه بازیکنان را می‌توان زیر ذره‌بین قرار داد اما گیلگئوس الکساندر کمتر قابل‌پیش‌بینی است. می‌توان گفت گیلگئوس-الکسادر فقط یک گارد رأس نیست، فقط یک گارد شوت نیست و تنها یک گارد کمبو نیست و حس یک بازی کلاسیک را به شما می‌دهد. وقتی او به نقطه‌ای می‌رود که کسی توان حدس زدن آن را ندارد اتفاقات زیادی می‌تواند در آن منطقه رخ دهد.
جرمی گرنت، دنور ناگتس:
چهار سال پیش، گرنت یک اسمال فوروارد بود که به نظر می‌رسید مهارت کار با توپ را بلد نیست. انتقال به یک پست دیگر همه چیز را تغییر داد. وقتی او در پست پاور فوروارد بازی کرد، امتیازآوری گرنت و تحرک او از هر نقطه نظر استانداردی تأثیرگذار بود و تأثیرات قابل توجهی داشت. بازیکنان بزرگ زیادی وجود ندارند که بتوانند مانند گرنت حرکت کنند و در زمینه پرتاب نیز چنین است (۳۹.۲ درصد پرتاب سه امتیازی در فصل قبل). گرنت ۲۵ سال سن دارد و اخیراً یکی از بهترین بازیکنان رو به پیشرفت لیگ NBA بوده است.
جامایکال گرین، لس آنجلس کلیپرز:
انعطاف‌پذیری در بازی گرین در برهه کنونی بهتر از هر زمان دیگری پرمزیت‌تر نشان می‌دهد. چند سال فضاسازی برای پرتاب ۳ امتیازی در زمین به او کمک کرد تا در این نقش جا بیفتد، پرش خود را قوی‌تر کند و نشان دهد که چه زمان باید پرتاب کرد. گرتی اینک بازیکنی بسیار حیاتی برای این فصل لس آنجلس کلیپرز است. هدف او نیز قطعاً حضور در جمع ۱۰۰ بازیکن برتر NBA خواهد بود.
رودنی هود، پرتلند بلیزرز:
وقتی مدافعان توپ‌های بهترین بازیکنان را دفع می‌کنند، یک بازیکن حمایت‌کننده باید در کنار آن‌ها باشد. اینجاست که هود وارد می‌شود. مهرات ویژه‌ای است که در وسط یک کوارتر خط حمله را در کنترل خود داشته باشید و موقعیت موردنیاز را بسازید. اما برای حضور در جمع ۱۰۰ بازیکن برتر NBA باید نقش‌های بزرگتر را قبول کنید، بهتر دفاع کنید یا کنترل توپ بهتری داشته باشید.
