شب گذشته ورزش بوکس بیش از هر رویداد دیگری برای ورزش دوستان مهم بود زیرا قرار بود آنتونی جاشوا و اندی روییز پس از شش ماه دوباره با یک‌دیگر مبارزه کنند. مبارزه‌ای که با قهرمانی آنتونی جاشوا و انتقام او از روییز به پایان رسید و او دوباره قهرمان سنگین وزن بوکس جهان لقب گرفت.
پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت
سردرگمی افراد برای پیش‌بینی نتیجه بازی آنتونی جاشوا و اندی روییز در بنگاه‌های شرط‌بندی؛ تکرار قهرمانی یا انتقام ؟!
از چند روز قبل همه نگاه‌ها به بازی بوکسی که قرار بود در روز ۷دسامبر (۱۶ آذر) برگزار شود، بود. در بنگاه‌های شرط‌بندی هیایویی برپا شده بود و هیچ‌کس نمی‌توانست تصمیم خود را برای پیش‌بینی این مسابقه بگیرد زیرا شش ماه پیش شگفتی بزرگی در این بازی رقم خورده بود که از خاطره هیچ‌کدام از افراد پاک نمی‌شد. همه سردرگم بودند که این بار چه نتیجه‌‌ای رخ می‌دهد؟! آیا اندی روییز باز هم شگفتی می‌سازد و برنده خواهد بود یا آنتونی جاشوا قهرمان پرافتخار بوکس انتقام آن شکست سنگین شش ماه پیش را خواهد گرفت؟! همه نگاه‌ها به ساعت بود تا بازی مهم این دو بوکسور شروع شود.
اما داستان شگفتی بزرگ و قهرمانی اندی روییز، شش ماه پیش در آمریکا از این قرار بود:
شش ماه پیش اندی روییز طی یک شب جایگاهی ارزشمند را به دست آورد، زمانی که توانست در آمریکا آنتونی جاشوا، دارنده سه کمربند قهرمانی سنگین‌وزن جهان و قهرمان شکست‌ناپذیر این رشته ناک‌اوت کند و شکست دهد. ساعت شش و نیم بعد از ظهر، به وقت نیویورک بود. لیورپول کمی قبل در فینالی تمام انگلیسی قهرمان لیگ قهرمانان فوتبال اروپا شد. اما این قهرمانی چند ساعت بعد از صدر اخبار معتبرترین رسانه‌های ورزشی جهان پایین آمد؛ دلیل آن داستان دراماتیکی بود که کمتر کسی پیش‌بینی می‌کرد، اتفاق بیافتد.
نام اندی روئیز حتی روی بلیت شماری از هوادارانی که می‌خواستند وارد مدیسون اسکوئر گاردن شوند هم نوشته نشده بود. او کمی قبل از مبارزه جایگزین جرل میلر، حریف اولیه آنتونی جاشوا شده بود. تصویر جاشوا، با آن هیکل بی‌نقص و عضلانی روی بیشتر بیلبوردهای خیابان‌های منتهی به محل مسابقه به چشم می‌خورد. عکس ورزشکار بریتانیای به عنوان مدلی که پیراهن یکی از طراحان مد را به تن داشت، به چشم می‌خورد. ۲۴ ساعت قبل از آن و در موقعیتی کاملا متضاد، تعدادی از افرادی که می‌خواستند از مسابقه پول درآورند، امیدوار بودند که روئیز در مراسم وزن‌کشی پیراهنش را درنیاورد. به هرحال به نمایش گذاشتن آن میزان چربی می‌توانست خیلی‌ها را از پرداختن پول برای دیدن آن مسابقه پشیمان کند. در آستانه مبارزه، او دست پایین داشت و احتمالا همراهان او بودند که برای پیروزی دعا می‌کردند و بعد این جاشوا بود که خرامان به سوی رینگ می‌رفت. قبل از این که تماشاگران حاضر در محل مسابقه او را ببینند، قهرمان انگلیسی نکات کلیدی را با خودش مرور می‌کرد: “تحرک داشته باش و با حوصله مشت بزن.”
پشت صحنه، کالوم اسمیت، بوکسور بریتانیایی که کمی قبل در سه راند از عنوان قهرمانی جهان خود دفاع کرده بود، مشغول دادن آزمایش دوپینگ بود. او به بی‌بی‌سی گفت: “تمام افرادی که آزمایش می‌گرفتند مشغول دیدن مسابقه جاشوا از تلویزیون بودند و شوخی می‌کردند، یکی از آن‌ها گفت به نظرم این مسابقه زودتر از مسابقه تو تمام می‌شود.”
ماموران آزمایش دوپینگ احتمالا از عالم غیب خبر داشتند، چرا که کمی بعد از آن روئیز کف رینگ پهن شده بود. اما او بلافاصله بلند شد و تا پایان راند سوم، دو بار جاشوا را روی زمین انداخت.
راب مک‌لارن، مربی جاشوا به او گفت: “اگر الان او را بزنی، کنترل مسابقه را به دست می‌گیری.”
در گوشه دیگر رینگ، ثانیه‌هایی قبل از راند هفتم، روبلز به روئیز گفت: “می‌دانی که به او صدمه زده‌ای، حالا سراغ سر او برو.”
جیمز کوردن، کمدین بریتانیایی که کنار رینگ نشسته بود و فریاد می‌کشید: “زود باش ای‌جی.” دیوید هی، قهرمان بریتانیایی پیشین سنگین‌وزن جهان نمی‌توانست بنشیند و داستان دراماتیک رخ داد. احتمالا دیوید هی، تنها کسی بود که آن شب بیش از هموطنش که داخل رینگ بود، بلند شد و افتاد.
ناک‌اوت سوم و چهارم در راند هفتم رخ داد. هر باری که جاشوا روی طناب‌ها می‌افتاد، عکاسان کنار رینگ دوربین‌هایشان را بالا می‌بردند و گاهی فاصله آن‌ها با جاشوا حدود یک متر بود.
ادی هرن، کارگزار جاشوا به بی‌بی‌سی گفت: “راستش را بخواهید، بی‌حس شده بودم. مسابقات بوکس زیادی را دیده‌ام و همین طور مصدومیت‌های بی‌شمار، تراژدی‌ها و بالا و پایین‌های حرفه‌ای. حضور طولانی شما را نسبت به وقایع درماتیک بی‌تفاوت می‌کند اما این اتفاق به نوعی باورنکردنی بود.”
جاشوا شکست خورد، در حالی که روی یک پا کنار رینگ ایستاده بود. یک حوله روی سرش افتاده بود و فردی کانینگام، مربی با سابقه او، صورتش را با دقت معاینه می‌کرد.
کانینگام میگوید: “تا وقتی با این موارد روبرو نشوید، نمی‌توانید خودتان را از نظر ذهنی برایش آماده کنید، بنابراین وقتی که پیش بیاید هرکس به نوعی خودش را تطبیق می‌دهد.”
“اصلا ورزش را فراموش کنید. دیدن یک آشنا وقتی که صد در صد روی فرم نیست، نگرانی بزرگی است. آن‌جا بحث رفاقت بود.”
شایعات قوت گرفت. عده‌ای می‌گفتند که حال جاشوا خوب نبوده و مدتی قبل در پشت صحنه زمین خورده است. خبری که تیم او بعدا رد کرد. او سالن را ترک کرد. خیلی‌ها انتقاد کردند که جنبه باخت ندارد. به نظر می‌رسید که آن شب نمی‌تواند هیچ کاری را درست انجام دهد.
روئیز هم رینگ را ترک کرد. در حالی که به سوی راهروهای خروجی می‌رفت و کمربندهای قهرمانی را در دست داشت، فریاد می‌کشید: “تو دنیا را متعجب کردی قهرمان. تمام جهان عاشقت شده، عزیزم.” به نظر می‌رسید که آن شب او هر کاری می‌کرد، درست بود. مرد ناامید و چاقی که بسیاری با لبخند‌های تمسخرآمیز از قبل بازنده می‌نامیدند، برنده شده بود. فردی که لبقش “ویران‌گر” بود، چون در بچگی همه چیز را داغان می‌کرد. مطبوعات غافلگیر شده بودند. برای اولین بار پس از سال‌ها هر واکنشی که نشان می‌داد، ارزشمند شده بود.
روئیز به سوی مادرش رفت و او را بوسید.
مربی‌اش، مردی که گفته بود در دوران کودکی به عنوان یک مهاجر غیرقانونی وارد آمریکا شده، از خود بیخود شد. او پدر، کار و خانه‌اش را در سال ۲۰۰۷ از دست داد. سئوال‌ها در مورد پدرش که عاشق بوکس بود، چشمانش را اشک‌آلود کرد. تنها چیزی که داشت همسرش بود که تمام این سال‌ها کنارش ماند و توانست شیرینی قهرمانی را با او تقسیم کند.
روئیز کنفرانس مطبوعاتی را ترک کردو به خبرنگاران گفته شد که جاشوا نمی‌آید. روزنامه‌نگاران منتظر ماندند اما دوباره و دوباره به آن‌ها گفته شد که بوکسور بریتانیایی در کنفرانس مطبوعاتی حاضر نخواهد شد. سرانجام تعداد زیادی از آن‌ها محل را ترک کردند.
ادی هرن میگوید: “آنتونی ضربه مغزی شده بود و دکتر گفت که در کنفرانس مطبوعاتی حاضر نشود. بعد او دوش گرفت و وقتی چشمش به من خورد گفت، باید این کار را انجام دهیم و من گفتم، ولش کن.” خبرنگارانی که محل را ترک کرده بودند از طریق پیغام تلفنی و شبکه‌های اجتماعی مطلع شدند که جاشوا در نشست مطبوعاتی حاضر می‌شود. آن‌ها بلافاصله بازگشتند اما نیروهای امنیتی گفتند که کسی نمی‌تواند دوباره وارد مجموعه شود. پس از توضیح مفصل آن‌ها سرانجام توانستند روبروی قهرمان پیشین دنیا بنشینند. جاشوا از آن شب به عنوان “یک لغزش” نام برد، در حالی که بعضی از اعضای تیمش که نزدیک او نشسته بودند، سرشان را بین دست‌ها گرفته بودند و شماری دیگر به صندلی تکیه داده و سقف را نگاه می‌کردند.
رابرت مک‌کرکن، مربی جاشوا میگوید: “شب سختی بود؛ سخت‌ترین شبی که ممکن بود پیش بیاید.”
هرن به هتلش برگشت و تا صبح نتوانست بخوابد، در حالی که جاشوا و تیمش راهی خانه‌ای شدند که در منهتن اجاره کرده بودند. او سه روز در آن خانه ماند.
مسابقه به طور گسترده در برنامه‌های صبح آمریکا پوشش داده شد. مرد تپل، آدونیس (از اسطوره‌های یونان باستان) را شکست داده بود. این داستانی برای کسانی الهام‌بخش شد که حتی یک مسابقه بوکس هم ندیده بودند. اولین حضور جاشوا در آمریکا ناکامی محض بود.
هرن میگوید: “یادم هست حدود دو هفته بعد او را دیدم و مشخص بود که هنوز حالش خوب نیست. مدت زیادی طول کشید تا ذهن او از آن باخت رها شد، ولی ما خیلی زود تصمیم گرفتیم که مسابقه را تکرار کنیم.”
در حالی که روئیز، اولین قهرمان مکزیکی سنگین‌وزن بوکس جهان شد و با رئیس‌جمهوری این کشور دیدار کرد، تنها چیزی که از آن مسابقه نصیب طرف مقابل شد، درد و رنج بود.
هرن میگوید: “نمی‌دانم این باخت چقدر سخت از نظر ذهنی، احساسی و حتی فیزیکی به من لطمه زد.”
روئیز هنوز هم مثل هفته پس از بزرگ‌ترین مبارزه زندگی‌اش، لبخند می‌زند. زمانی که در کالیفرنیا (محل اقامتش) با رولزرویس روباز این طرف و آن طرف می‌رفت.
این در حالی است که چند هفته قبل از آن او در نیویورک در حالی که شلوار جین گشادی پوشیده بود و کتانی پایش بود، مقابل خبرنگاران ایستاده بود و خوشحال بود که از او سئوال پرسیده می‌شود.
با روئیز مثل یک قهرمان رفتار نشد. او مثل یک قهرمان هم نبود. اما حالا (و تا وقتی که کمربندهایش را از دست ندهد) او یک قهرمان است. او بهترین شب زندگی‌اش را تجربه کرد؛ شبی که جهان ورزش هرگز فراموش نخواهد کرد.
اما شب گذشته در الدرعیه عربستان چه اتفاقی افتاد؟!
اینبار اما اتفاقات دیگری رقم خورد و آنتونی جاشوا قهرمان جدید سنگین وزن جهان شد و عنوان‌های قهرمانی خود یعنی(WBA،IBF ، WBO و IBO) را پس گرفت. این دیدار به اندازه اولین مبارزه دو بوکسور نامدار سنگین وزن جهان در شهر نیویورک هیجان انگیز نبود و در انتها با رای متحد داوران به سود جاشوا به اتمام رسید و او با خوشحالی انتقام شش ماه قبل را گرفت که همانطور که گفته شد زندگی‌اش را برای مدتی زیرو رو کرد. جاشوا در این مسابقه بر خلاف اولین مبارزه خود در مقابل روییز، از زد و خورد با حریفش از نزدیک خودداری کرد و از فاصله دور با حریفش به مبارزه پرداخت. روییز در طول مسابقه در حال تعقیب بوکسور انگلیسی بود و جاشوا با چپ‌های پیاپی به روییز اجازه نزدیک شدن نمی‌داد و همین عامل موفقیت او شد و او دوباره قهرمان بوکس جهان لقب گرفت.
یک پاسخ
چه جالب بود مرسی .. بازی شش ماه قبل که نوشتید و حواشییش بایو جالب باشه .. برم ببینم 😀